Το μυστήριο της αγάπης προς τους κεκοιμημένους

Με θλίψη και περισυλλογή συγκάλεσε σήμερον  η Εκκλησία μας, αδελφοί μου,σύναξη ευχαριστίας  ή με χαρά και αίσθηση τιμής; Τολμώ να πώ με χαρά. Τολμώ να πώ μας κάλεσε σε πανηγύρι και ας μην μας ξενίζει μια τέτοια "παράλογη" δήλωση. Γιατί σήμερα τιμώνται οι δίκαιοι σαν άγιοι και οι αμαρτωλοί λαμβάνουν αναψυχή και παράκληση. Γιατί σήμερα ξαναθυμόμαστε αυτούς που δεν ξεχάσαμε και μνημονεύουμε αυτούς που σκέπασε η λήθη.

Θρηνούμε για τον θάνατο που γεύεται η  ανθρώπινη φύση. Μένουμε σύντρομοι για τον θάνατο που γέννησε η φθορά και η αμαρτία. Χαιρόμαστε και ελπίζουμε όμως μυστικά γιατί προσφέρουμε ιερουργία,προσφέρουμε κέρασμα σε ψυχές αγαπημένες, προσφέρουμε από το περίσσεμα της αγάπης μας σε όλους αυτούς που έφυγαν από την αγκαλιά μας και τους τοποθετούμε με τα μνημόσυνα στην αγκαλιά του Θεού.

Σήμερα, δείχνουμε την δύναμη της αγάπης. Σήμερα γιορτάζουμε την ισχύ της προσευχής. Γιατί είναι η δική μας προσευχή που τους αγίους τους κάνει αγιότερους και σε αμαρτωλούς προσφέρει θεϊκή δροσιά. Σήμερα γινόμαστε δια των κολλύβων και των προσφορών μας στην θεία ιερουργία , συνεργάτες του Θεού στην σωτηρία. Επειδή στον Άδη, όπως λέει η Γραφή, δεν υπάρχει μετάνοια. Δεν υπάρχει μετάνοια,υπάρχει όμως έλεος!Υπάρχουν όμως τα φιλάνθρωπα σπλάγχνα του Θεού πού όλους θέλει να τους βάλει στην χαρά της βασιλείας Του. Εμείς σήμερα όλοι δια των προσφορών και των κολλύβων, χτυπάμε την πόρτα του Θεού και μπάζουμε στο περιβόλι του αυτούς που μένουν απ'έξω και επειδή είναι νεκροί δεν μπορούν να βοηθήσουν πιά τον εαυτό τους. Αλλά και όσους από τους αγαπημένους ή τους αγνώστους μας που έφυγαν, είναι ήδη μέσα στην αιώνια χαρά, στον ολόφωτο νυμφώνα, τους προσφέρουμε επιπλέον χαρά,επιπλέον αναψυχή, τους καθοδηγούμε μυστικά πιο βαθιά στην ατελεύτητη ευφροσύνη του Κυρίου μας.

Θυμόμαστε σήμερα, μνημονεύουμε, η καρδιά μας ίσως είναι καταπληγωμένη από την απώλεια. Έχουμε όμως την μυστική χαρά, την μυστική παρηγοριά, πώς ο θάνατος ΠΕΘΑΝΕ.Πώς δεν υπάρχουν νεκροί, αλλά κεκοιμημένοι. Πώς οι αγαπημένοι μας δεν πέθαναν αλλά κοιμούνται. Γιατί ο Χριστός ανέστη και όπως λέει ο μέγας Χρυσόστομος: Χριστός ανέστη και η βασιλεία της ζωής αποκτά πολίτες! Χριστός ανέστη και κανένας νεκρός δεν υπάρχει πιά μέσα στο μνήμα!

Οι ιερείς φοράνε λευκά και μετέχουν της χαράς. Τα νεκροταφεία τα λέμε κοιμητήρια. Λαμπάδες και κεριά στολίζουν τα κόλλυβα και τα μνήματα γιατί σήμερα είναι μέρα ανάστασης είναι μέρα χαράς. Εμείς εδώ οι επί γης, ζούμε ακόμα την αγωνία,το μυστήριο,την αναμονή,την πίκρα, τον φόβο του αγνώστου, την έκπληξη μπροστά στην παράλογη πραγματικότητα του θανάτου. Όμως οι αγαπημένοι μας κεκοιμημένοι γνωρίζουν. Από το θάνατο μετέστησαν στην Ζωή και όχι από την ζωή στον θάνατο όπως λένε οι άπιστοι. Οι αγαπημένοι μας κεκοιμημένοι το ήπιαν το ποτήριο. Έχουν την γνώση. Είναι μακάριοι γιατί εγνώρισαν. Είναι ξεκούραστοι γιατί απαλλάχτηκαν από την αγωνία και την έκπληξη του θανάτου. 

Κατά την βεβαίωση του Παύλου: Πρώτοι οι νεκροί εν Κυρίω θα αναστηθούν για να συναντήσουν τον ερχόμενο Κύριο μας! Πρώτοι οι νεκροί θα σηκωθούν για να υπαντήσουν τον Νυμφίο της Εκκλησίας! Πρώτοι από μας θα ξυπνήσουν οι κεκοιμημένοι για να τρέξουν να συναντήσουν την Χαρά τους. Και μετά απ'αυτούς θα ακολουθήσουμε εμείς. Πίσω απ'αυτούς δεύτεροι. Εκείνοι προπορεύονται στην αιώνια μακαριότητα, γι'αυτό ας χαρούμε και ας περηφανευτούμε για εκείνους τους κεκοιμημένους. Εμείς λοιπόν θ'αρπαχτούμε σε νεφέλες μετά απ'αυτούς και μαζί με εκείνους θα απαντήσουμε τον Κύριο μας στον αέρα και απ'εκεί και πέρα για πάντα με τον Κύριο θά'μαστε,όλοι μαζί, ζώντες και κεκοιμημένοι,ενωμένοι με σύνδεσμο αγάπης, στην αιωνιότητα.

π Παντελεήμων Κρ., Φεβρουάριος 2010