Αν η πίστη μας ήταν φιλοσοφία, σχολή, ιδεολογικό ρεύμα,μυστικισμός μπορεί να μην περνούσε απαρατήρητη, λόγω της δυναμικής και αυτών πού εκφράζει, αλλά δεν θα είχε βιωσιμότητα μεγάλη, ούτε πολλούς ακολούθους. Θα γεννιόταν και θα έλαμπε σαν πυροτέχνημα για να σβήσει. Και σήμερα, πολλοί λίγοι αναζητητές ζωής, θα την ανακάλυπταν από τις πηγές και θα την ακολουθούσαν μεμονωμένα, με μια διάθεση ρομαντισμού. Οι απόστολοι όμως δεν ήταν εισηγητές μιας ιδέας και φωτισμένοι δάσκαλοι, ήταν τα στόματα του αγίου Πνεύματος, εικόνες του Χριστού. Όταν παρουσιάζοταν στους ανθρώπους, φαίνοταν ως τύποι ζωντανοί του Σταυρού και της Ανάστασης και έτσι επήγνυαν εκκλησίες ανά τον κόσμο και άλλαξαν την οικουμένη. Πολλοί ζηλώνουν ζήλο καλό, αλλά γρήγορα ξεχνιούνται από τους ανθρώπους και απογοητεύονται. Γιατί δεν έχουν την κλήση ή την πιστότητα της αλήθειας του Θεού. Οι απόστολοι φώτισαν τον κόσμο με αυτό πού ήταν οι ίδιοι και μετά με τα λόγια τους. Οι απόστολοι ήταν όλοι Χριστός!
Όποιος έπαθε τον Χριστό, έμοιασε στον Χριστό. "Εις τα ίδια ήλθε" και αυτός σαν τον Χριστό, αλλά οι δικοί του δεν τον παρέλαβαν.Ετσι και οι απόστολοι,διωγμένοι από τον κόσμο, από ξένους και δικούς για το όνομα "Χριστός". Θα είστε μισούμενοι για το όνομα μου, προείπε ο Χριστός.Δεν είναι εύκολο να είσαι του Χριστού. Είναι ένας δρόμος γεμάτος αγωνία και αίμα.Αυτή η μυστική χαρά πού δίνεται στους αγίους, από πόσες Γεθσημανές και Γολγοθάδες περνάει! Γι αυτό και ο Χριστός είπε "άρατε τον σταυρό σας και ακολουθήστε με". Δεν υποσχέθηκε ανέσεις και ευκολίες.Αυτό πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Όταν ασθενώ είμαι δυνατός, λέει ο Παύλος. Η δε σοφία των αββάδων: Η καλοπέραση είναι δείγμα πνευματικής νωθρότητας.
Στον μεν Πέτρο ο Χριστός είπε:Όταν γεράσεις, άλλος θα σε δέσει και θα σε πάει εκεί πού δεν ήθελες. Εννοούσε το μαρτύριο και τον θάνατο.
Ο δε Παύλος, ο πλέον βασανισμένος και καταδιωγμένος άνθρωπος, περιγράφει μόνος του, τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες πού υπέστη, με έναν τρόπο έντονα δραματικό!
"Από τους Ιουδαίους έλαβα πέντε φορές σαράντα παρά μία μαστιγώσεις, τρεις φορές ραβδίστηκα, μια φορά λιθοβολήθηκα, τρεις φορές ναυάγησα, ένα μερόνυχτο έχω κάνει στο βυθό. Σε οδοιπορίες πολλές φορές, σε κινδύνους ποταμών, σε κινδύνους ληστών, σε κινδύνους από το γένος μου, σε κινδύνους από τους εθνικούς, σε κινδύνους στην πόλη, σε κινδύνους στην ερημιά, σε κινδύνους στη θάλασσα, σε κινδύνους μεταξύ ψευδάδελφων, με κόπο και με μόχθο, σε αγρυπνίες πολλές φορές, με πείνα και δίψα, με νηστείες πολλές φορές, με ψύχος και γυμνότητα. Εκτός των άλλων, η επίβλεψή μου η καθημερινή, η μέριμνα για όλες τις εκκλησίες. Ποιος ασθενεί και δεν ασθενώ; Ποιος σκανδαλίζεται και εγώ δεν καίομαι; Αν πρέπει να καυχιέμαι, θα καυχηθώ για τα πράγματα που δείχνουν την αδυναμία μου. Ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου Ιησού, που είναι ευλογητός στους αιώνες, ξέρει ότι δεν ψεύδομαι. Στη Δαμασκό, ο εθνάρχης του βασιλιά Αρέτα φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών για να με πιάσει, και διαμέσου μιας θυρίδας μέσα σε δίχτυ με κατέβασαν από το τείχος και ξέφυγα από τα χέρια του. ...και εξαιτίας της υπερβολής των αποκαλύψεων για να μην υπερυψώνομαι, μου δόθηκε αγκάθι στη σάρκα, άγγελος του Σατανά, για να με χαστουκίζει, ώστε να μην υπερυψώνομαι. Γι’ αυτό, τρεις φορές τον Κύριο τον παρακάλεσα, να απομακρυνθεί από εμένα. Και μου έχει πει: «Σου αρκεί η χάρη μου, γιατί η δύναμη μέσα σε αδυναμία τελειοποιείται». Πολύ ευχαρίστως, λοιπόν, μάλλον θα καυχηθώ στις αδυναμίες μου, ώστε να κατασκηνώσει πάνω μου η δύναμη του Χριστού.( από την δεύτερη προς κορινθίους)
από αναρτήσεις μας στο ΦΒ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου