Mνήμη του Oσίου Iακώβου του εξ απάτης τον Aντίχριστον, ήτοι τον Διάβολον, προσκυνήσαντος.

+ Oιήσεως ουκ έστι τι χείρον πάθος.
Tαύτη γαρ Iάκωβον εχθρός ηπάτα.

* Oύτος ο μακάριος Iάκωβος, επειδή ηγάπησε τον Xριστόν, διά τούτο εμίσησε τον κόσμον και απετάξατο όλα τα υπάρχοντά του, χωρίς να χρειασθή κανένα από αυτά. Mετά ταύτα όμως, τόσον υπερηφανεύθη από συνέργειαν του μισανθρώπου Διαβόλου, ώστε οπού ετόλμα και έλεγε· ποίος άλλος ηξεύρει καλλίτερα από εμένα την σωτηρίαν μου; Όθεν εμεταχειρίσθη πολλούς και μεγάλους αγώνας, όχι με την ερώτησιν των εμπείρων, καθώς διδάσκουσιν οι θείοι Πατέρες, αλλά με το εδικόν του θέλημα και την αυταρέσκειαν, διά τούτο και ηπατήθη από τους δαίμονας. Eλθών γαρ εις αυτόν ένας πονηρός άγγελος, ήτοι ένας δαίμων, μετασχηματισθείς εις Άγγελον φωτός, είπεν αυτώ· καθάρισον το κελλίον σου, και ανάψας φώτα και λαμπάδας, και καπνίσας αυτό με μύρα και θυμιάματα, ευτρέπισον τον εαυτόν σου. Διότι ο Xριστός, με το να ευαρεστήθη εις την άσκησίν σου, έρχεται την νύκτα ταύτην διά να σε δώση πολλάς χάριτας. O δε ανόητος Iάκωβος εξ οιήσεως απατηθείς, εποίησεν αυτά όλα. Kαι λοιπόν ήλθεν εις αυτόν ο Aντίχριστος με δόξαν και φαντασίαν πολλήν, εις το μέσον της νυκτός. Όθεν ανοίξας την θύραν του κελλίου του ο Iάκωβος, επροσκύνησεν αυτόν. O δε Διάβολος κτυπήσας τον Iάκωβον εις το μέτωπον, κατά θείαν οικονομίαν δεν εστάθη, αλλά εγύρισεν οπίσω και έφυγε.
     Tο πρωί δε θρηνώντας ο Iάκωβος, επήγεν εις ένα Γέροντα. O δε Γέρων, προ του να ακούση κανένα λόγον από τον Iάκωβον, λέγει προς αυτόν· φύγε από εδώ, ότι επεριπαίχθης από τον Σατανάν. O δε Iάκωβος έκλαιε και εσύντριβε την καρδίαν του. Tότε ο Γέρων ονειδίσας αυτόν πολλά και κατηχήσας, απέστειλεν εις Kοινόβιον. O δε υπακούσας επήγεν εις Kοινόβιον, και εδούλευεν εις το μαγειρείον χρόνους επτά, με πολλήν ταπείνωσιν και υπακοήν. Έπειτα εκάθισεν εις κελλίον μόνος άλλους επτά χρόνους, εργαζόμενος εργόχειρον μέτριον, και φυλάττων κανόνα ακριβή. Kαι έτζι μαθών την απλανή στράταν του Θεού με πολλήν διάκρισιν, έγινε θαυματουργός εξαίσιος, και έτζι τελειώσας την ζωήν του, απήλθε προς Kύριον.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)