Ο χορτασμός του πεινασμένου λαού στην Παλαιστίνη αποτελούσε σημάδι μεσσιανικό: Αυτός που δίνει τροφή στα πλήθη και μάλιστα με τρόπο υπερφυσικό δεν μπορεί παρά να είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας.
Όμως «ο άνθρωπος δεν ζεί μόνο με το ψωμί αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού». Ωστόσο, όταν ο ίδιος έκρινε πως ήλθε η κατάλληλη στιγμή, έκανε το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και χόρτασε πέντε χιλιάδες λαού.
Το γεγονός αυτο αφηγούνται όλοι οι ευαγγελιστές (βλ. Μάρκ. 6, 31-44. 8, 1-9. Ματθ. 14, 14-22. 15, 32-39. Ιωάν. 6, 1-15), όχι μόνο γιατί είναι εντυπωσιακό και μοναδικό στό είδος του, αλλά γιατί κρύβει μέσα του ένα βαθύτερο συμβολισμό και ένα ουσιαστικότερο περιεχόμενο.
Είναι θαύμα της αγάπης του Θεού το ότι με πέντε ψωμιά και δυο ψάρια χορταίνουν πέντε χιλιάδες άνθρωποι!
Η εκκλησία μας είδε ένα ουσιαστικότερο περιεχόμενο: Αναγνώρισε την προτύπωση του «άρτου της ζωής», της πραγματικής τροφής που όποιος την τρώγει ζει αιώνια, χωρίς να φοβάται την πείνα και τον θάνατο. Και ο άρτος αυτός είναι ο ίδιος ο Υιός του Θεού πού προσφέρεται να θανατωθεί στον σταυρό για να ζήσει ο κόσμος. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης ευθύς μετά τη διήγηση του θαύματος, παραθέτει μία ομιλία του Ιησού περί θείας Ευχαριστίας, στην οποία λέγει μεταξύ άλλων τα εξής: «Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει ζωή παντοτινή..» (Ιωάν. 6, 54).
Πολύ σοφά οι Πατέρες της εκκλησίας χαρακτήρισαν το σώμα και το αίμα του Χριστού πού προσφέρεται στον άνθρωπο με το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας ως «φάρμακο αθανασίας».
Μετά το θαύμα αυτό ο Χριστός πάει να προσευχηθεί. Δεν πρέπει ο λαός να μείνει στο εξωτερικό σημάδι.Το γεγονός αυτο αφηγούνται όλοι οι ευαγγελιστές (βλ. Μάρκ. 6, 31-44. 8, 1-9. Ματθ. 14, 14-22. 15, 32-39. Ιωάν. 6, 1-15), όχι μόνο γιατί είναι εντυπωσιακό και μοναδικό στό είδος του, αλλά γιατί κρύβει μέσα του ένα βαθύτερο συμβολισμό και ένα ουσιαστικότερο περιεχόμενο.
Είναι θαύμα της αγάπης του Θεού το ότι με πέντε ψωμιά και δυο ψάρια χορταίνουν πέντε χιλιάδες άνθρωποι!
Η εκκλησία μας είδε ένα ουσιαστικότερο περιεχόμενο: Αναγνώρισε την προτύπωση του «άρτου της ζωής», της πραγματικής τροφής που όποιος την τρώγει ζει αιώνια, χωρίς να φοβάται την πείνα και τον θάνατο. Και ο άρτος αυτός είναι ο ίδιος ο Υιός του Θεού πού προσφέρεται να θανατωθεί στον σταυρό για να ζήσει ο κόσμος. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης ευθύς μετά τη διήγηση του θαύματος, παραθέτει μία ομιλία του Ιησού περί θείας Ευχαριστίας, στην οποία λέγει μεταξύ άλλων τα εξής: «Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου έχει ζωή παντοτινή..» (Ιωάν. 6, 54).
Πολύ σοφά οι Πατέρες της εκκλησίας χαρακτήρισαν το σώμα και το αίμα του Χριστού πού προσφέρεται στον άνθρωπο με το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας ως «φάρμακο αθανασίας».
Είναι προεικόνιση της θείας Ευχαριστίας. Άλλωστε και η ορολογία της διηγήσεώς μας («λαβών», «αναβλέψας εις τον ουρανόν», «ευλόγησε», «και κλάσας έδωκε») μας ενθυμίζει τη διήγηση περί του Μυστικού Δείπνου (Ματθ. 26, 26-29. Μάρκ. 14, 22-25. Λουκ. 22, 15-20).
Το μήνυμα της περικοπής μας μπορεί να συνοψιστεί στο εξής: Ο Χριστός δεν εκπροσωπεί απλά μία ωραία και υψηλή διδασκαλία που εξυψώνει ηθικά τους ανθρώπους, αλλ’ είναι και μυστήριο, το μυστήριο του άρτου και του οίνου, που αποτελεί πηγή ζωής και φάρμακο αθανασίας. «Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα» (Ιωάν. 6, 51).
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΕΤΡΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου