Όλες οι προσευχές τις οποίες παρέδωσε ο Κύριος στην Εκκλησία είτε επικλητικές, είτε δοξολογικές, είτε μικτού χαρακτήρα, έχουν σαν κεντρικό αίτημα την έλευση Του ή την έλευση των μεγαλείων και της παρέμβασης Του στην ζωή μας.Και όταν γίνονται με καθαρή καρδιά και συντριβή πάντοτε εισακούονται διότι είναι ευάρεστος στον Κύριο τέτοιου είδους τρόπος.
Υπάρχει όμως μία προσευχή στο ευαγγελικό ανάγνωσμα το σημερινό, μια επίκληση ικεσίας και συντριβής πού δεν προσκαλεί, αλλά κατά κάποιον τρόπο αποπέμπει! Και αυτή είναι η φωνή, πλήρης φόβου Θεού και ταπείνωσης, πού βγάζει ο Πέτρος: "Φύγε από μένα Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός!". Και όμως αυτή η ιδιότυπη... αποπομπή ήταν πλήρως ευάρεστη στον Κύριο.
Ας δούμε τί είχε προηγηθεί.Ο Κύριος δίδασκε στην όχθη της λίμνης και τα πλήθη με λαχτάρα τον περικύκλωναν και Εκείνος για να διευκολυνθεί παρακάλεσε τον Πέτρο να τον βάλει στο καΐκι του, για να διδάξει έτσι με άνεση και ασφάλεια τα πλήθη. Και αυτός ανταποκρίθηκε και αργότερα του ζήτησε να ρίξει τα δίχτυα σε καιρό άκαιρο και αυτός ευθύς υπάκουσε και "συνέκλεισε πλήθος ιχθύων πολύ" και μετά συνετρίβη και του ζητούσε να απομακρυνθεί από εκείνον. Και ο Κύριος τον αντάμειψε και τον κάλεσε σε ουράνια κλήση και αποστολική.
Βλέπουμε την ευγένεια και την διάκριση του Κυρίου των Κυρίων. "Ερώτησε" πού πάει να πεί παρακάλεσε τον ψαρά της λίμνης Γεννησαρέτ, Εκείνος πού είναι βασιλιάς και προστάζει και τον μύησε έτσι με παράδειγμα στην ταπείνωση και την πραότητα. Και εκείνος έδειξε ευθύς υπακοή λέγοντας "αφού το λες Εσύ Κύριε θα ρίξω τα δίχτυα", αλλά και πίστη γιατί έριξε να ψαρέψει ενώ κοπίασε όλη νύχτα και δεν είχε πιά ελπίδα να αγρεύσει τίποτα. Και αμέσως η υπακοή του έδωσε καρπούς και η πίστη του γέννησε το θαύμα.Έτσι η υπακοή και η πίστη γέννησαν στην καρδιά του μια συντριβή θαυμαστή, έναν φόβο αποκαλυπτικό διότι εννόησε πώς είχε μπροστά του τον Απεσταλμένο του Θεού, τον Μεσσία και μια αυτογνωσία καταπληκτική, ότι αυτός είναι το πλάσμα και ενώπιον του έχει αυτόν τον ίδιο τον Πλάστη και συντηρητή και προνοούντα για την ζωή του ολόκληρη.Και έπεσε στα γόνατα με φόβο και τρόμο ως ένας από τους πάλαι προφήτες, γιατί ρήμα Κυρίου άκουσε και είδε τα θαυμάσια Του και φόβος γεννήθηκε για πάντα μέσα του,γιατί άνοιξαν τα μάτια του και είδε τις αμαρτίες του και θέλησε απο κεί και πέρα να μην κυριεύεται από αυτές.Και αξιώθηκε να κληθεί απόστολος του Χριστού και φωτιστής και οδηγός και ποιμένας, γιατί πρώτα έδειξεν εαυτόν καθαρόν και υπήκοο πλήρως στο θέλημα την οδηγία του Θεού.
Μήπως το ίδιο δεν είχε συμβεί και με τον Πρόδρομο στον Ιορδάνη, όταν "σύντρομος εγένετο" και συνεστάλη να βαπτίσει τον Καθαρό και δεσπότη και μετά ο Κύριος τον αποκάλεσε "μείζονα γεννητοίς γυναικών"; Μήπως ο Δανιήλ δεν έπεσε στα γόνατα, όπως τώρα ο Πέτρος και αλλοιώθηκε το είναι του έως φόβου θανάτου, όταν είχε το όραμα της θείας αποκάλυψης και άκουσε στο όνομα"ανήρ επιθυμιών";Μήπως αυτή η ταπείνωση και ο φόβος δεν βρίσκεται και στην ίδια την Θεοτόκο και ο άγγελος σπεύδει να την καθησυχάσει και να της πεί το μη φοβού και του "ευαγγελισμού τα ρήματα"; Μήπως οι μυροφόρες οι οποίες "εξίσταντο τρόμω" δεν άκουσαν μετά το "Χαίρετε" ως ανταμοιβή της μεγάλης τους αγάπης και συντριβής; Και ας θυμηθούμε πολλές από τις λειτουργικές ευχές της λατρείας μας με παραστάσεις ζωηρές και χαρακτηριστικές για τα ουράνια πνεύματα,τα οποία "φόβω και τρόμω" διακονούν τα μέγιστα μυστήρια και οφείλουν οι επί γης ιερουργοί και λειτουργοί να εικονίζουν μιμούμενοι την συστολή και την αλλοίωση τους, για να σταθούν κατά το δυνατόν άξιοι και ευεργετημένοι ενώπιον της θείας μυσταγωγίας.
Μια "καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη" έναντι του Κυρίου ποτέ δεν "εξουθενείται", αλλά αγιάζεται και δέχεται τις μεγάλες κλήσεις και αποκαλύψεις. Μόνο με την πίστη(εμπιστοσύνη) πού γεννάει την υπακοή, δηλαδή την πλήρη ανάθεση στον Θεό των πάντων, μεταμορφωνόμαστε σε ανθρώπους γνήσιους του Θεού και αυτήκοους και αυτόπτες και εντολείς του θελήματος και των μεγαλείων Του και αναδεικνυόμαστε εκλεκτοί και άξιοι εργάτες της Βασιλείας Του.
23/9/2017 ππκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου