Έχω μια σκέψη πώς ο Θεός έκλεισε στόμα και αυτιά στον Ζαχαρία, όχι μόνο για να πιστοποιήσει με θαύμα την επαγγελία και επειδή δίστασε.
Αδυναμίες είναι αυτές και οι άγιοι ακόμα πέφτουν.
Όταν είδε τον άγγελο στο ιερό, είχε καταλάβει πώς πληρώθηκαν οι προρρήσεις των προφητών πώς ήταν κοντά ο ερχομός του προδρόμου και του Χριστού.Δεν τον θανάτωσε όπως πίστευαν οι άνθρωποι στην Παλαιά Διαθήκη ότι δεν θα ζήσει άνθρωπος ο οποίος θα δει πρόσωπο Θεού, αλλά τον καθαγίασε τον σημείωσε ως άνθρωπο πού βλέπει τα οράματα ανάμεσα στους ανθρώπους και τον δόξασε και τον προστάτεψε .
Τον προστάτεψε γιατί έκλεισε τα αυτιά του σε κάθε άκουσμα πονηρό, αυτά τα αυτιά πού άκουσαν το μυστήριο του Θεού. Και σφράγισε το στόμα του για να μην λαλήσει ξανά αργό ρήμα μέχρι να πληρωθούν οι υποσχέσεις και τότε να μιλήσει δι αυτού το Πνεύμα το άγιον.
Τον ιερέα τον έκανε ιερείο και αγωγό του Λόγου του ο Θεός.Τον έβαλε σε διαδικασία εγκράτειας λόγου και ακοής για να βρεί χώρο το Πνεύμα το Άγιο προετοιμασμένο όταν έρθει η ώρα. Έτσι έγινε ο λόγος του έγκυρος και επίσημος μέσα από τα σημεία όταν προφήτευσε στην γέννηση του παιδιού του για τον Χριστό.
Καμιά φορά πρέπει να σιωπάμε για μακρύ διάστημα για να λάβει μέσα μας διαστάσεις η Αλήθεια και μετά να εκφραστεί. Είναι μια ιερουργία.
Ο άγιος Ζαχαρίας είναι και ο προστάτης άγιος των κωφαλάλων. Μια "αναπηρία" τελικά την οποία μπορεί να την διαχειριστεί κάποιος ως ευκαιρία καλλιέργειας βαθιάς πνευματικότητας.
ανάρτηση μας από το ΦΒ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου