Η Μεταμόρφωση ως ιστορικό γεγονός
Η
μεταμόρφωση του Κυρίου και η προοπτική της μεταμόρφωσης του καθενός
ανθρώπου βρίσκονται σε οργανική και λειτουργική σχέση μεταξύ τους.
Έχουμε συνάντηση του θείου και του ανθρώπινου, του κτιστού και του
ακτίστου . Η μεταμόρφωση βρίσκεται σε άμεση σχέση με την ενανθρώπηση. Ο
Θεός γίνεται «ως εις εξ ημών» και η μεταμόρφωση φανερώνει αυτό που
πρέπει να γίνουμε εμείς. Στην θαβώριο μεταμόρφωση μετέχει ο Θεός και ο
άνθρωπος. Μετέχει όλη η φύση και η κτίση. Μεταμορφώνεται το πνεύμα αλλά
και το σώμα. Πρόκειται για τη μεταμόρφωση του όλου ανθρώπου και της
καθόλου δημιουργίας. Έχει, επομένως, η μεταμόρφωση καθολική σημασία. Γι'
αυτό και δεν πρέπει να κατανοείται η μεταμόρφωση ως περιπτωσιακό
γεγονός και ως αναφερόμενο στα πνευματικά και στα επιμέρους μόνο θέματα
του ανθρώπου και της ζωής του. Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να
κατανοείται ως γεγονός που αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στο πρόσωπο
του Ιησού Χριστού.
Το
ευαγγελικό ανάγνωσμα δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για την ιστορικότητα
του γεγονότος της μεταμόρφωσης του Χριστού. Ο Κύριος παραλαμβάνει τρεις
από τους μαθητές του, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και
μεταμορφώνεται «έμπροσθεν αυτών». Η μαρτυρία των τριών είναι ιδιαίτερα
σημαντική. Δεν πρόκειται, επομένως, για θεολογικό μύθο. Βέβαια πρόκειται
για μια πνευματική εμπειρία των τριών μαθητών του Ιησού, όμως η
εμπειρία αυτή εδράζεται σε ιστορικό γεγονός και συνδέεται με εξωτερικά
εύληπτα φαινόμενα. Βλέπουν τον Κύριο στην κορυφή του όρους να λάμπει το
πρόσωπο του «ως ο ήλιος» και τα ενδύματα του να γίνονται «λευκά ως το
φως». Παρατηρούν δίπλα στον μεταμορφούμενο Διδάσκαλο να παρίστανται ως
«μάρτυρες» του γεγονότος δύο σημαντικά πρόσωπα της ιουδαϊκής
αποκαλυπτικής και της εσχατολογικής παράδοσης του Ισραηλιτικού λαού, τον
Μωυσή και τον Ηλία. Όλα αυτά φανερώνουν ένα είδος θεοφάνειας μέσα στον
μεσσιανολογικό χαρακτήρα του γεγονότος.
Παράλληλα
ο λαός είναι συγκεντρωμένος, κατά τη διήγηση της περικοπής, κάτω στους
πρόποδες του Όρους, μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές και περιμένουν τον
Κύριο να κατέβει από το Θαβώρ, να τους κηρύξει τη νέα πίστη και να
θεραπεύσει τους βασανισμένους ασθενείς τους. Όλη η ευαγγελική περικοπή
έχει μια θαυμαστή ρεαλιστική προσέγγιση του γεγονότος. Δεν αφήνει
περιθώρια για καμιά αμφισβήτηση, ότι εδώ πρόκειται για μια απλή αλλά
γεμάτη σαφήνεια περιγραφή ενός πραγματικού ιστορικού συμβάντος. Αυτό το
συμβάν πραγματοποιείται «έμπροσθεν» όχι μόνο των μαθητών αλλά και του
λαού και επομένως δεν επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση. Αντίθετα ένα τέτοιο
ιστορικό γεγονός υπόκειται σε ιστορική διερεύνηση και θεολογική
ερμηνεία, ώστε να εξαχθούν τα κατάλληλα συμπεράσματα προς ενίσχυση της
πίστεως και της οικοδομής των πιστών.
Τα
ευαγγελικά ιστορικά γεγονότα δεν πρέπει να απομονώνονται και να τα
επενδύουμε με το ένδυμα του θεολογικού μύθου. Είναι μέρος της
γενικότερης ιστορίας της ανθρωπότητας, η δε αποκάλυψη τους έχει άμεση
σχέση με την παγκόσμια ιστορία και ιδιαίτερα με την ιστορία του σχεδίου
της θείας Οικονομίας. Το γεγονός της μεταμορφώσεως, μάλιστα, έχει άμεση
σχέση με το ιστορικό γίγνεσθαι και με την ιστορική πορεία της
ανθρωπότητας προς την τελείωση και τη θέωση .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου