Δούλος του δούλου του Θεού

Γόνος γέγονας Γάνου και Χώρας
μέγα καύχημα νήσου Καλύμνου
παμμακάριστε Σάββα πατήρ ημών
και γαρ οδόν διελθών της ασκήσεως
του ακροτάτου τέλους επέτυχες
διό πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ
σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Πανηγυρίζει ο τοπικός, δικός μας άγιος , Σάββας ο εν Καλύμνω.

Κοιτάξτε φωτογραφία! Όλο το ευλογημένο παράπονο των αγίων και των διά Χριστώ πτωχών και διωκομένων σε αυτό το βλέμμα! Κρύβει μέσα του τον πόνο και την κακουχία του Σταυρού και τον έρωτα και την ελπίδα, την απόλυτη εξάρτηση από τον Νυμφίο της ψυχής του. Και συνάμα λάμπει βαθιά εντός του το καντηλάκι το άσβεστο της ανάστασης.

Ο άγιος Σάββας είναι η επιτομή του σημερινού ευαγγελίου. Ταπεινός και αφανής, εκρύβετο ως άγιος από τους ανθρώπους. Μόνο οι αγνοί και οι απλοϊκοί ελάμβαναν οσμή από την ευωδία της αγιότητας του, όσο ήταν ζωντανός και ανάμεσα τους. Ένας ταπεινός και αφανής καλόγηρος, από αυτούς πού δεν γνωρίζει και δεν αναγνωρίζει ο πολύβουος και πλουραλιστικός κόσμος. Δεν ήταν πυροτέχνημα, εντυπωσιακός, άρχων, πρωτοκάθεδρος, φιλόπρωτος, "δραστήριος", αποτελεσματικός πολυπράγμων, όπως είναι οι "πετυχημένοι" και λαοφιλείς ποιμένες και κοσμικοί της σήμερον.Ήταν δούλος του Δούλου του Θεού. Άξιος του πρώτου μακαρισμού. Ποιμήν των απλών αμνάδων.Εξομολογητής ταχύς, πρόθυμος και ακριβής.Φιλόπτωχος και φιλεύσπλαχνος. Εκινείτο όπου οι πληγές του κόσμου και αγαπούσε την ταφή την εκούσια και την απλότητα την περιφρονημένη. Αλλά σήμερον, πού η δόξα της Βαβυλώνας; Πού η φήμη των λαμπρών και υψηλοφρόνων; Πού η τιμή και η φαντασία των πλουσίων; Ατμίδα και καπνός! Ενώ ενώπιον του ταπεινού καλογήρου, κλίνουν γόνυ ευλαβείας Αρχιερείς και Άρχοντες και πανήγυρις λαού υψώνει φωνή μεγαλυναρίου στην παναγία μνήμη του!Εις πάσαν την γην εξήλθε ο φθόγγος των κατορθωμάτων του και έως του θρόνου του Θεού η λάμψη των θαυμασίων του! Ίνα πληρωθή το ρηθεν πώς όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, ενώ όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί!

Ο άγιος Σάββας δεν ήξερε από κοινωνικές αναλύσεις, ψυχοθεραπείες, φιλοσοφίες καλής ζωής και νοήματα υπάρξεως. Δεν γνώριζε απο ακτιβισμούς, θεολογικές εκδηλώσεις, ηθικά κηρυγματάκια και ποιμαντικές εισηγήσεις και δράσεις της ρουτίνας και της επίδειξης, και πως να κάνουμε τους ακροατές και τους οπαδούς μας "καλύτερους ανθρώπους" πού εμείς θαυμάζουμε και προσκυνάμε χάσκοντας τη σήμερον, θεωρώντας τα όλα αυτά συστατικά μιας πετυχημένης ποιμαντικής.Όλοι αυτοί οι άγιοι, οι άξιοι εργάτες του αμπελώνος ήξεραν να κρύβουν τον εαυτό τους για να δείχνουν ΜΟΝΟΝ τον Χριστό!!!Το μόνο πού τους ένοιαζε και τους έκαιγε ήταν να θεραπεύσουν την πληγή άνθρωπο και να τον βάλουν στην βασιλεία του Χριστού. Μόνον Χριστός υπήρχε για αυτούς και η αγωνία να κληρονομήσουν όλοι την βασιλεία Του, να βρούν την πραγματική χαρά. Γι αυτό και τον εαυτό τους τον άφηναν απ έξω. Ο άγιος Σάββας κοιμήθηκε σε ένα ταπεινό κελί, περιστοιχιζόμενος από απλούς ανθρώπους και αποκεκρυμμένος από το φως της δημοσιότητας. Όταν έφυγε πίσω του δεν άφησε επιστημονικά συγγράμματα ,συνεντεύξεις και οπαδούς ενθουσιώδεις, αλλά ένα μοναστήρι, παράδοση Χριστού στα πνευματικά του παιδιά και μηδενική -κυριολεκτικά μηδενική- υλική περιουσία.

Ο άγιος να μας σκέπει και να μας περιέπει όλους με την αγάπη του. Κάμπτεται στις δεήσεις των ασθενούντων και ευμενίζεται στις προσευχές των δυστυχισμένων, ώσπερ ιλαρός δότης της αγάπης του πρώτου Αγαπήσαντος Χριστού.

Άγιε μου φωτεινέ, φώτισον καμού τον βαθύ ζόφον!