Σαν δέντρο ευσκιόφυλλο και όαση αναψυχής στο μέσον απαράκλητης ερήμου και θλιβερής, προβάλει η Εκκλησία μας , στο μέσον των αγίων Νηστειών, τον Τίμιο Σταυρό του Σωτήρα μας και μας προσκαλεί σε προσκύνηση μετά φόβου και μετά χαράς. Με φόβο, για την συναίσθηση της αμαρτωλότητας. Με χαρά για την συνείδηση της λύτρωσης.
Η ευαγγελική περικοπή είναι από το κατά Μάρκον ευαγγέλιον.Περικοπές του διαβάζονται αυτήν την ευλογημένη περίοδο στην Εκκλησία μας, γιατί σε αυτό το ευαγγέλιο το Πνεύμα παρουσιάζει τον Κύριο Ιησού Χριστό ως εξουσιαστή και σημειοφόρο, νικητή επί του θανάτου, προ, κατά και μετά την εκούσια σταύρωση Του. Είναι ένα ευαγγέλιο τροπαιοφόρου πορείας με σημεία, τέρατα και λόγο εξουσίας του Κυρίου Ιησού, τα οποία βεβαιώνουν την νίκη πάνω στον θάνατο με τον Σταυρό και την Ανάσταση. Η εξουσία του Χριστού στον Μάρκο και στην σύνολη ορθόδοξη παράδοση, δεν είναι εξουσία καταδυνάστευσης και τυραννίας, ως ενός δυνάμει αντιχρίστου εξουσιαστή,αλλά εξουσία ενός Θεού που πρώτα ταπεινώθηκε, όσο κανείς των ανθρώπων και γι αυτό εξουσία απελευθέρωσης, λύτρωσης, σωτηρίας, θεϊκή δύναμη πού προβάλλεται στο παράλογο του Σταυρού και στην δύναμη την λυτρωτική της αναστάσεως.
Η θέση αυτής της περικοπής ανάμεσα και πλάι σε άλλες, μας οδηγεί και στην κατανόηση του νοήματος της σημερινής ημέρας.
Η περικοπή μας μεταφέρει λίγο πριν την Μεταμόρφωση του Κυρίου . Εκεί ο Χριστός, στο Θαβώρειο όρος, ενώπιον των αγίων Του μαθητών, παρουσίασε την δόξα Του, κατά δύναμιν αντιληπτή από τις πνευματικές αισθήσεις των μαθητών, για να τους ενθαρρύνει πρώτον, εν όψει των Παθών και του εξευτελισμού Του από τον ιουδαϊκό λαό, αλλά και για να τους αποκαλύψει την χάρη και το μέγεθος της βασιλείας Του, πού θα εγκαινιαστεί με την επικείμενη εκ νεκρών Ανάσταση Του. Αυτός είναι και ο πρώτος λόγος της σταυροπροσκύνησης: η προετοιμασία να κατέλθουμε από τώρα στην οδό των βαΐων. Ο προεόρτιος θρίαμβος της σταυροαναστάσεως, του Πάσχα.
Επίσης, χρονικά η περικοπή συνδέεται με την θεραπεία ενός δαιμονισμένου παιδιού, την οποία θα ακούσουμε ως ευαγγελικό ανάγνωσμα την Κυριακή πού έρχεται.Ο Σταυρός λοιπόν τίθεται εν τω μέσω της νηστείας προς ενίσχυσιν, προς άντληση αγιαστικής δύναμης, ώστε να καθάρουμε τα πάθη και να κάνουμε ορθή χρήση των ευλογιών και του σημείου του, ως φυγαδευτήριον δαιμόνων και ενίσχυση απαράιτητη προς κάθαρσιν παθών. Επίσης, η προτροπή του Κυρίου πώς η προσευχή και η νηστεία διώκει την δύναμη του εχθρού, προβάλουν το σταυρικό ασκητικό ήθος, ως το καταλληλότερο μέσο και κέντρον των ημερών προς την τελείωση μας.Η πάλη μας είναι πάλη ανθρώπων σαρκικών και νηπίων με τα πνεύματα τα παμπόνηρα και τα έμπειρα. Χωρίς την δύναμη του Θεού "ου δυνάμεθα ποιείν ουδέν".
Κυρίως όμως η περικοπή αναφέρεται στην αυταπάρνηση, την ελευθερία και την ομολογία του Χριστού. Παράδειγμα λοιπόν και προϋπόθεση πνευματική γίνεται ο Σταυρός του Κυρίου, αλλά και ο σταυρός πού καλείται να άρει ελεύθερα ο χριστιανός αγωνιστής.Αν ο Κύριος ετάθη επί του Σταυρού και υπέφερε πάθη, ευτελισμούς και θάνατο, καλούμαστε και εμείς να σταυρωθούμε στις επιθυμίες της σάρκας, να υπομείνουμε στερήσεις, κόπους, θλίψεις , να αρνηθούμε το διαρκώς επαναστατημένο μας εγώ, να μετατραπούμε σε ζωντανή ομολογία Εσταυρωμένου Χριστού, να νεκρώσουμε την θρασύτητα του θελήματος.
"Δει ημάς διά πολλών θλίψεων και κόπων εισελθείν εις την βασιλείαν".
Ο Σταυρός τίθεται επίσης στο μέσον, για να φαίνεται από παντού και από όλη την Εκκλησία.Είναι εικόνα Χριστού. Είναι σημείον για να δοκιμάσει την πιστότητα και γνησιότητα μας: Ποιά είναι η στάση μας έναντι του Εσταυρωμένου και ευτελισμένου Θεού; Είναι όνειδος βαρύ και σκάνδαλον ή ζωοποιό κλέος ο ταπεινός και νεκρωμένος Χριστός για μας; Αντέχουμε τον διωγμό και τον παραλογισμό της θυσιαστικής αγάπης, το μαρτύριο της σταύρωσης του εγώ, σε έναν καθόλου ευνοϊκό και μη αγαπητικό κόσμο;Η στιγμή εκείνη κατά την οποία ο Χριστός έδινε στους μαθητές του την παραβολική εικόνα του καταδίκου που φέρει τον σταυρό του και πάει στην ατίμωση και τον θάνατο, ήταν κρίσιμη στιγμή.Ήταν η εποχή κατά την οποία οι μαθητές περίμεναν την είσοδο του Κυρίου τους στα Ιεροσόλυμα, όχι μόνο ως δική Του δόξα, αλλά κυρίως ως δική τους συμβασιλεία και δικαίωση. Και ξαφνικά,πέρα από κάθε λογική προσδοκία ο διδάσκαλος τους, δίνει μια εικόνα του γνήσιου μαθητή τελείως εξευτελιστική. Πλέον επάρατος άνθρωπος από τον κατάδικο σε σταυρό δεν υπήρχε εκείνη την εποχή, για την ιουδαϊκή κοινωνία και προκατάληψη.
Η σαρακοστή και η χριστιανική πολιτεία είναι για ελεύθερους, δυνατούς ανθρώπους. Ο Χριστός είναι επιλογή. Η σωτηρία είναι δεδομένη άνωθεν και εφ άπαξ. Απόκειται όμως στην ελεύθερη εκλογή του ανθρώπου να την αποδεχτεί.Και οφείλει να γνωρίζει ότι αυτός ο δρόμος ο οποίος οδηγεί στην ελευθερία είναι δρόμος σκληρός και βασανιστικός για όποιον μεταφέρει ακόμα ζωντανό το θέλημα μέσα του.Είναι δρόμος σταυρικός.
Προσκυνώντας λοιπόν τον Σταυρό του Κυρίου και ενθυμούμενοι με δέος και περίσκεψη πνευματική, τα κυριακά λόγια και την αχραντη Θυσία του Εσφαγμένου Αμνού, πορευόμαστε ενισχυμένοι και κατηχημένοι στην πιό ακρότατη μύηση του νοήματος της πίστης μας,της μέχρι τέλους θυσιαστικής αγάπης,ευκολότερα επιλέγουμε αυτό που ονομάζεται σταυρική πορεία προς την τελείωση μας, εκλογή της συμφιλίωσης με τον Θυσιαζόμενο Θεό, θανάτωση του θανάτου με θάνατο.
Και ήδη αρρυόμενοι τις ευλογίες και την χάρη του Σταυρού, προσδοκούμε και ομολογούμε την χαρά και την ελπίδα της επικείμενης Ανάστασης.
Καλή Ανάσταση!
20-3-2014/10-3-2018
ππκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου