Τη αυτή ημέρα, Κυριακή τρίτη των Νηστειών. την  ΙΙροσκύνησιν εορτάζομεν του τιμίου και ζωο­ποιού Σταυρού.

Επειδή δια της τεσσαρακονθημέρου Νηστείας, τρόπον τινά, και ημείς  σταυρούμεθα, νεκρουμενοι διά των παθών, πικρίας τε αίσθησιν έχομεν  άκηδιώντες, και καταπίπτοντες, προτίθεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός,  ωσανεί αναψύχων, και υποστηρίζων ημάς, και υπομιμνήσκων ημάς, του  Πάθους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και παραμυθούμενος· ει ο Θεός  ημών, δι’ ημάς εσταύρωται, πόσον χρή ημάς δι’ αυτόν πράττειν; κουφίζων  τε τους πό­νους ημών, τη παραθέσει των δεσποτικών θλίψεων, και τη  υπομνήσει καί ελπίδι της δια του Σταυρού δόξης. Ως γαρ ο Σωτήρ ημών, επί  τον σταυρόν άναβάς, έδοξάσθη δια της ατίμου περιαγωγής, και του  πικρασμού· ούτω δει και ημάς πράσσειν,  ίνα και συνδοξασθώμεν αυτώ, εί  καίτι τέως πάσχομεν αηδές.   Και  άλλως· καθάπερ οι τραχείαν  και μακράν  οδόν διανύοντες, και τω καμάτω κεκμηκότες, είπου δένδρον ευσκιόφυλλον  εύρωσι,  μικρόν καθίσαντες αναπαύονται,  και  ωσανεί νεαροί γενό­μενοι  το λοιπόν της όδοΰ διανύουσιν· ούτω και νυν είς τον της νηστείας καιρόν,  και την επίπονον οδόν και τον δίαυλον, ενεφυτεύθη μέσον παρά των αγίων  Πατέρων ο ζωηφύρος Σταυρός, άνεσιν και    αναψυχήν ημίν χορηγών.  ενσταλείς τε και κούφους προς τον εξής   κάματον, τοις κεκοπιακότας  παρασχευάζων. ΄Η ώσπερ εστίν επί Βασιλέως παρου­σία, προπορεύονται τα  εκείνου σημεία, και σκήπτρα, είτα και αυτός παραγίνεται, χαίρων επί τη  νίκη και αγαλλιώμενος, συνευφραίνεται άμα και το υπήκοον· ούτω και ο  Κύριος ημών Χριστός, μέλλων, όσον ούπω το κατά του θανάτου, ενδείξασθαι  τρόπαιον, και μετά δόξης προελθείν δια της αναστασίμου ημέρας, προέπεμψε  το σκήπτρον αυτού, την βασιλικήν  Σημαίαν, τον ζωοποιόν Σταυρόν,  παρασκευάζοντα ημάς έτοιμους γενέσθαι, και αυτόν όσον ούπω τον Βασιλέα  εισδέξασθαι, και άνευφημήσαι περιφανώς θριαμβεύσαντα. Εν μέση δε της  αγίας Τεσσαρακοστή; Έβδομάδι ότι τη Μερρά πη­γή έοικεν ή αγία   Τεσσαρακοστή δια την συντριβήν, και την ενούσαν ήμίν από της νηστείας  πικρίαν και ακηδίαν· ώσπερ ουν εν εκείνη μέση ο θείος     Μωυσής το   Ξύλον ένέ6αλε. Και εγλύκανεν αυτήν, ούτω και ο διαγαγών ημάς Θεός της  νοη­τής  ερυθράς, και  του Φαραώ, τω ζωοποιώ  Ξύλω του τιμίου και  ζωοποιού Σταυρού. της Τεσσαρακονθημέρου δια της νηστείας πικρίαν, και  παραμυθούμενος ημάς ως εν ερήμω διάγοντας έως ου προς την νοητήν  Ιερουσαλήμ επαναγάγη διά της εαυτού αναστάσεως. ΄Η, επειδή ο Σταυρός  Ξύλον ζωής λέγεται, και εστιν, εκείνον δε το ξύλον εν μέσω του  Παραδείσον της Εδέμ πεφυτευμένον ετύγχανεν,  άρμοζόντως και οι θειότατοι  Πατέρες το σταυρικόν Ξύλον, εν μέσω της Αγ­ίας Τεσσαρακοστής αυτό  κατεφύτευσαν, ομού μεν και της του Αδάμ υπομιμνήσκοντες. άμα δε και την  εκείνου δια του παρόντος Ξύλου αναίρεσιν διαγράφοντες· τούτου γαρ  γενόμενοι, ου μάλλον αποθνήσκομεν, αλλά ζωογονούμεθα.

πηγη