Κυριακή των Εγκαινίων (του Θωμά)

Αδελφοί, ο Χριστός ανέστη.

Συλλήβδην οι τέσσερις ευαγγελιστές αφιερώνουν το τελευταίο κομμάτι του ευαγγελίου τους στις εμφανίσεις του Αναστημένου Χριστού στους αποστόλους αλλά και στον ευρύτερο κύκλο των μαθητών Του. Και αυτό γιατί το ευαγγέλιο, η Καλή Είδηση θα λέγαμε έχει ως κέντρο αυτή την αλήθεια της Ανάστασης και με τρόπο θεολογικό, ιεραποστολικό, κατηχητικό και πάνω απ'όλα ρεαλιστικά και συγκινητικά ιστορικό θέλουν να πείσουν την Εκκλησία των πρώτων αιώνων, αλλά και όλων των αιώνων για την Αλήθεια της Ανάστασης του Χριστού.

Ο Χριστός εμφανίστηκε στην Θεοτόκο, στη Μαγδαληνή, στον Σίμωνα, στους δύο μαθητές που πορεύοταν στους αγρούς , στους 11 αποστόλους και στον Θωμά και πάλι στους αποστόλους στην Τιβεριάδα και πάνω από 5οο πιστούς μαθητές Του, όπως μας πληροφορεί ο Παύλος. Επίσης δεν έπαψε επί 40 μέρες να τρώει και να συνομιλεί με τους μαθητές Του, μέχρι την ημέρα της ανάληψης.

Δεν είναι αυτό μια πληροφόρηση απλή, δεν είναι παράθεση γεγονότων, κτίσιμο δογμάτων μιας νέας πίστης, αλλά αναφορά και δόξα και αξιόπιστη μαρτυρία γι'αυτόν που όπως μας λέει ο Ιωάννης αληθώς είδαμε την δόξα Του, τον αγγίξαμε, τον ακούσαμε , συνομιλήσαμε και φάγαμε μαζί Του!

Ο Χριστός μετά την ανάσταση Του, φέρει σώμα καινό, σώμα αναστημένο. Δεν είναι πνεύμα και φάντασμα , όπως ο ίδιος ομολογεί στους έντρομους μαθητές αλλά σώμα και ψυχή αναστημένη, νέα , καινούρια. Ακόμα πάνω στο κορμί του φαίνονται καθαρά τα αποτυπώματα της λόγχης και των καρφιών. Οι Μυροφόρες αγγίζουν τα πόδια Του, οι μαθητές στους Εμμαούς παίρνουν ψωμί από τα χέρια Του, ο Ίδιος τρώει μπροστά στους 11 ψάρι και κηρήθρα μελιού. Ο Θωμάς αγγίζει την πλευρά και θέτει τα χέρια επί των τύπων των ήλων και ομολογεί: Ο Κύριος μου και ο Θεός μου. Μετά την Ανάσταση ούτε τόπος , ούτε χρόνος, ούτε τρόπος αγγίζουν και αφορούν τον Κύριο αφού αυτός ανασταίνεται εσφραγισμένου του μνήματος,μπαίνει στο υπερώο κεκλεισμένων των θυρών και μιλά με τους 11 την ίδια ώρα που συντρώγει με τον Λουκά και τον Κλεόπα μακράν της Σιών. Η ανάσταση είναι η νίκη πάνω στη συμβατικότητα και τους νόμους της φύσης. Δεν καταργείται η φύση αλλά ξεπερνιέται, δεν καταδικάζεται αλλά αγιάζεται . Ο αναστημένος Χριστός μένει παρών στην Εκκλησία πέρα  από κάθε φυσικό και ιστορικό καταναγκασμό, ο Ίδιος είναι ο Νικητής του Κόσμου και ο καινιστής της φύσης.

Ας μην αμφιβάλλει κανείς πώς η ανάσταση του Χριστού, ο εγκαινισμός της καινής βασιλείας είναι και η ανακαίνιση του ανθρώπου. Το αναστημένο , το δοξασμένο σώμα του Χριστού εν αγίω πνεύματι είναι αυτό το σώμα, αυτός ο νέος τρόπος ύπαρξης που θα έχουν και τα αναστημένα σώματα των κεκοιμημένων μετά την τελική ανάσταση. Ο θάνατος και η φθορά καταργήθηκαν στην ουσία τους. Αγγίζουν τους ανθρώπους για λίγο αλλά δεν έχουν εξουσία αιώνια πάνω τους. Ο σατανάς αποδείκτηκε μικρότατος, ο θάνατος παγγέλαστος.Τα δεσμά λύθηκαν και οι περιορισμοί αποδεικνύονται λίγοι και ανίσχυροι μπροστά στον κόσμο της Βασιλείας του Αναστάντος. Ας δει κάποιος τα ιερά και άφθαρτα λείψανα των αγίων για να πειστεί για τη δύναμη της ανάστασης. Ας μυρίσει ο καθένας το έαρ, την άνοιξη της ζωής και την πίστη στην ανάσταση στην ζωή των ασκητών και την ελπίδα των μαρτύρων. Ας πειστεί ο καθένας από τη δύναμη και την επιμονή των αποστόλων, των αδύναμων ψαράδων της Γαλιλαίας που στάθηκαν με παρρησία μπροστά στους ισχυρούς και τους ηγεμόνες της γης και ευαγγελίστηκαν Χριστό εσταυρωμένο , αψηφώντας διωγμούς και μαρτύρια. Αυτή είναι η δύναμη της ανάστασης, η δόξα της Εκκλησίας, η πνοή που φυσά μέσα στο εκκλησιαστικό Σώμα και εμπνέοντας καθοδηγεί την άσφαλτη πορεία του προς τα άνω.

Εσείς, εμείς αδελφοί μου , που συγκεντρωθήκαμε σήμερα γύρω από το θυσιαστήριο, γύρω από το ζωοδόχο μνήμα του Χριστού για να ψηλαφήσουμε το μυστήριο του Θεού, το μυστήριο του αναστημένου Θεού είμαστε η ζωντανή απόδειξη της ανάστασης. Βρισκόμαστε γύρω από έναν Τάφο, γύρω από ένα Ποτήρι που φέρει Σώμα και Αίμα ενός προ δισχιλιετίας εσταυρωμένου μεσσία, συγκεντρωνόμαστε αυτή την ημέρα της Κυριακής, γιατί; Για να πληρώσουμε κάποιο καθήκον; Για να υποδηλώσουμε την διαφορετικότητα μας; Για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο και τις λατρείες του; Όχι μάλλον γι'αυτό.Αλλά τί μας οδήγησε; Τί μας συγκέντρωσε; Η πεποίθηση, η ζωντανή πίστη πώς αληθώς ανέστη ο Κύριος και ζή εις τον αιώνα. Πώς αληθώς εδώ είναι παρών ο Κύριος και γευόμαστε τη βασιλεία Του ζωντανά. Πώς ναι στο πείσμα της απιστίας και της μιζέριας υπάρχουν ακόμα αυτοί οι φωτολήπτες και οι φωτοδότες του Χριστού, δηλ. εμείς ,που ευαγγελίζονται έστω και σιωπηλά με την εδώ παρουσία τους, την νέα βασιλεία, την νέα ζωή, τα εγκαίνια του νέου κόσμου, εν τη αναστάσει του Κυρίου.

Αδέρφια, όντως ανέστη ο Κύριος. Μαζί με τον Θωμά ας δοξολογήσουμε, μαζί με τον Θωμά ας κηρύξουμε: Ο Κύριος μου και ο Θεός μου, δόξα σοι. Αμήν.