Προ ημερών ενορίτισσα μου διάγουσα εις Αθήνας και αδειάζουσα το εκεί σπίτι της, με παρακάλεσε τηλεφωνικώς να της βρώ σε ποιά ενορία των Αθηνών ακριβώς υπάγεται η πολυκατοικία της για να πάει κάποια ρούχα και άλλα δωρήματα στο τυχόν φιλόπτωχο. Μάλιστα με θεώρησε πλέον αρμόδιο να επικοινωνήσω τηλεφωνικά με την εκκλησία και να ρωτήσω σχετικά. Βρήκα λοιπόν τον τομέα και την ενορία , σχημάτισα τον αριθμό και το σήκωσε μία κυρία, ώρα ενδεκάτη πρωϊνή. Της συστήθηκα και με ευγενικό τρόπο της εξέθεσα τον λόγο του τηλεφωνήματος και ζήτησα οδηγίες, αφού της συστήθηκα και ως πατήρ Παντελεήμων Κ.
Η απάντηση ήρθε ως κεραυνός: " Δεν ξέρω τί μου ζητάτε κύριε, δεν έχουμε ώρα και χώρο για... τέτοια". Και μου το έκλεισε!
Αφήνω πίσω το γεγονός πώς με αποκάλεσε "κύριε" σαν να ήμουν ο ενοχλητικός του τραμ και όχι ιερέας και αυτή πιθανή νεωκόρος, δηλ. άνθρωπος άμεσα σχετιζομένη με την εκκλησία. Αφήνω πίσω το γεγονός πώς έχουμε απαιτήσεις από τους προσερχόμενους συχνά ή αραιά στην εκκλησία να έχουν ζωντανή συμμετοχή στην ενοριακή ζωή, να είναι πρόσχαροι και ευγενικοί και πρόθυμοι στην διακονία. Αυτό που θα επισημάνω είναι πώς πολλές φορές άκριτα διαλέγουμε το προσωπικό των ναών μας και ιδιαίτερα στις αστικές ενορίες. Η μόνη μας έγνοια είναι αν ο συγκεκριμμένος άνθρωπος θα είναι έλληνας και όχι αλλοδαπός για να μην σπιλωθεί το ..."ελλάνιο άσυλο" μας(και αυτό σωστό από κάποια σκοπιά για άλλους λόγους-πολιτιστικούς) ή αν το πρόσωπο αυτό είναι "εγνωσμένης χρηστοήθειας" πάντα προσδιοριζόμενης με ευσεβιστικά κριτήρια. Η παιδεία που είναι; Η πίστη; Η επίγνωση της διακονίας; Δηλαδή αρκεί το πρόσωπο αυτό να είναι αναγνωρισμένο από ορισμένους-συγχωρήστε με-πρωτοκλασσάτους ενορίτες και ίσως άμεσα εμπλεκόμενο σε "μακρακικοειδείς κύκλους" και αυτό μόνο φτάνει για την τοποθέτηση του; Ας δεκτώ λοιπόν πώς η κυρία ήταν κουρασμένη. Είχα όμως και εγώ καμιά παράλογη απαίτηση; Το ίδιο θα μου μιλούσε αν έπαιρνα να κλείσω έναν σαραντισμό ή έναν γάμο-πηγή εσόδων; Προς Θεού δεν τα βάζω με τους ιερείς. Αρκετά μας καταλογίζουν οι απ' έξω , μην δαγκάνουμε ο είς τον άλλο. Ίσως φταίει το λεγόμενο σύστημα, του οποίου πολλές φορές όμηροι είναι και οι ίδιοι οι σεβαστοί πρεσβύτες προϊστάμενοι των ναών. Ούτε θα πώ πώς φταίει το ελλαδικό κλίμα. Και εμείς στα Δωδεκάνησα δεν πάμε πίσω σε τέτοιους φωστήρες δυστυχώς. Και υποψιάζομαι πώς και στο εξωτερικό τα ίδια θα συμβαίνουν.
Ας εξετάσουμε την περίπτωση η κυρία να μην ήταν νεωκόρος αλλά μία κυρία του φιλοπτώχου. Έχουμε ειλικρινά σπουδαίους ανθρώπους δίπλα μας. Ανθρώπους προσφοράς και ανιδιοτέλειας. Υπάρχουν όμως και κάτι παρθενόπες ο Θεός να σε φυλάει! Σχεδόν ντρέπομαι που τα γράφω αυτά!Ντρέπομαι για τον ίδιο τον εαυτό μου. Αλλά η αλήθεια είναι αλήθεια. Υπάρχουν οι λεγόμενοι ρυθμιστές των πάντων, ιδιαιτέρως γυναίκες στις οποίες έχουμε παρα-δώσει αέρα, ορθά κοφτά. Τιμητές και αξιολογητές κάθε περίπτωσης και αιτήματος. Πολλές φορές δύστροπες από παρθενοασκητική υστερία. Γιατί η ψυχική και πνευματική ισορροπία θα βρίσκεται ή στον φυσιολογικό γάμο πάντα ή στην κατά κλήσι παρθενία. Πουθενά αλλού! Άνθρωποι που εμείς οι ιερείς τους αντιμετωπίζουμε με φόβο για να μην πέσουμε στις "κακές τις γλώσσες" και τα "κακά συναπαντήματα". Άνθρωποι που απολαμβάνουν του δέους ακόμα και των υψηλά ισταμένων. Εγώ ταπεινά θα έλεγα πώς όποιος και δη όποια δεν έχει κάποια αξιόλογη δουλειά να κάνει στην εκκλησία, να πάει σπίτι του! Τόσο απλά! Ίσως είναι αργά κάποιοι/κάποιες να μυηθούν στην χριστιανική ευγένεια, αγάπη και διακριτικότητα που μας παρέδωσαν οι γεροντάδες και η παράδοση, λόγω ηλικίας. Αυτοί οι ίδιοι γεροντάδες στους οποίους από θρησκομανική ευσέβεια και όχι αγαπητική πίστη καίνε μοσχοθυμιάματα οι λεγάμενες. Δεν είναι ποτέ αργά όμως να αποφευχθεί περαιτέρω σκανδαλισμός και αταξία.
Πικρά τα λόγια μου . Πικρότατο και το σοκ μου όμως! Θέλουμε μια εκκλησία με καλή έξωθεν μαρτυρία και τις περισσότερες φορές δεν φταίμε ούτε καν εμείς οι ιερείς για την απαρέσκεια μερικών περιστασιακών θαμώνων ή ενοριτών για τους ναούς μας. Η Εκκλησία ασκεί οργανωμένη διακονία με αξιόλογους ανθρώπους. Το ξανατονίζω! Δεν θα έρχεται λοιπόν μία κακομοίρα ή δύο κακομοίρες σε ένα όμορφο σύνολο για να γκρεμίζει εικόνες και πάνω από όλα προσπάθειες κόπου και ειλικρινείας...
ΥΓ. Εννοείται πώς την ενορίτισσα μου την έστειλα σε άλλο ναό, στον οποίο μου φέρθηκαν ευγενικότατα και μου έδωσαν τις απαραίτητες πληροφορίες, χωρίς να της αναφέρω το περιστατικό.Φανταστείτε να είχε τηλεφωνήσει η ίδια!
Ο τίτλος της ανάρτησης δεν έχει σχέση με την πραγματική τοποθεσία. Παραφράζω απλά ένα γνωστό τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκι.
9 σχόλια:
Δεν πειράζει πάτερ,
ούτως ή άλλως είσαστε και κύριος:)
Οι κωτσοφόρες πολλές φορές έχουν αυτήν την "ευγένεια":)
Xα! Μακάρι να είχα το δικαίωμα να λέγομαι και "κύριος". Είναι πολύ σικ άλλωστε και σύμφωνα πάντα με τους τρόπους της ιερής μικροαστικής μας ευγενείας. :)
Αφήστε πάτερ Παναγιώτη. Μια ψυχρολουσία πού για εμέ τον επαρχιώτη ήταν διπλά απρόσμενη!
Κάποιος πρέπει να θυμίση σε πολλούς από εμάς την προμετωπίδα βιβλίου του Ορθόδοξου χριστιανοκοινωνιστή Αν. Πιέρριου "Πάντες δε υμείς αδελφοί εστέ". Ούτε κύριοι ούτε δούλοι (και λοιπά φεουδαλιστικά επείσακτα). :-)
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πάντως, έχει να κάνη συχνά και με το "βία(δοτική) (χριστιανικώς) πράττειν".
Αυτό που με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα δε, είναι, ότι υπάρχουν και σήμερα οπαδοί του λαϊκού ιεροκήρυκα με τεράστια απήχηση στον 19ο αι. και εν τινί μέτρω αναρχοχριστιανού Απόστολου Μακράκη του οποίου σε ένα πάγκο με παληά βιβλία βρήκα χθες -"κελεπούρι", όντως :-) - ένα βιβλίο για την ...Μασονία.
Χριστός ανέστη.....!!!(Ευχαριστώ για την φιλοξενία...)
Καλημέρα! Ω καλά! Τον Μακράκη τον χρησιμοποίησα σχηματικώς για κάποιους συγκεκριμμένους χώρους και κινήσεις μέσα στο σώμα της εκκλησίας. Αλλού βαρούν οι καμπάνες. Αλλά δεν θα είμαι συγκεκριμένος γιατί μαζί με τα ξερά δεν θέλω να κατηγορήσω και τα χλωρά. Φτάνει μόνο να σου πώ πώς γνωστός ιεροκήρυκας και ιερωμένος έχει στον χώρο του φωτογραφία του περί ου ανάμεσα στα άλλα "ιερά τέρατα" των μελετητών της Αγίας Γραφής. Φυσικά είναι δικαίωμα του.
Αλλά ας βάλει και τον Ρενάν και τον Λούθηρο. Έτσι ... όπως οι έφηβοι βάζουυν πάνω από τα κρεβάτια τους πόστερ. Έτσι για να αποκαλυπτόμεθα.
Αληθώς ο Κύριος!
Τρελαθήκαμε!
Να αγιάσει το στόμα σας Πάτερ .
έ μα πια .ορισμένοι νομίζουν, οτι αυτοί κρατούν και σώζουν την Εκκλησία .
Χριστός Ανέστη .
κατερίνα
Αληθώς ανέστη Κατερίνα.
Ευχαριστώ για το πέρασμα.
@π.Παντελεημων
Μάλιστα! Ναι, υπήρξε προτεσταντίζων ο Μακράκης(ένα από τα αρκετά αρνητικά του), και αυτό που λετε(αν και ο πληθυντικός είναι και αυτός φεουδαλιστικός :-) ), βεβαίως, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον (και ευχαριστώ)!...
Κατά τα άλλα, το φαινόμενο υπαρκτό και δυστυχώς δεν ...καταλαβαίνουν ορισμένοι αυτό που ήξερε ο στάρετς Ανατόλιος της Όπτινα, ότι βασικότατο γνώρισμα του Θεού είναι η υπερέκχυση της αγάπης προς τον Άλλο.....
Χριστός ανέστη, καλησπέρα, σας στέλνω ευχές και αιτούμαι τις δικές σας... :-)
Καλή συνέχεια και εύχομαι με τον ίδιο δυναμισμό!!!!
μετά περιμένουμε από τον ίδιο τον θεό να μας ανέχεται και
να μας αγαπά και δεν πειράζει, ας τον υβρίζουμε, ας τον
περιφρονούμε, ας τον περιγελούμε. e, θεός είναι δεν πειράζει αντέχει! εμείς είμαστε που δεν αντέχουμε τον διπλανό μας, τον γείτονα μας, τον πατέρα,την μητέρα τον αδερφό μας!
δεν σας κρίνω pater, απλά πήρα αφορμή. όταν και άμα
αποκτήσουμε αυτή την καθαρή αγνή Αγάπη του Χριστού
όλα αυτά τα φαινόμενα είτε θα εκλείψουν, είτε θα μας φαίνονται ευπρόσδεκτα!
Aγαπητέ ανώνυμε, δεν είμαι αναμάρτητος και ευγενικός άνθρωπος γενικά. Είμαι ένας άξεστος αγροίκος που αγαπώ την Εκκλησία του Χριστού όσο δεν φαντάζεσαι. Την αγαπώ και την θέλω καθαρή. Και είμαι πεπιστευμένος όπως 5000 εφημέριοι να εντοπίζω το λάθος στα παιδιά της και να τους προάγω με τα φτωχά αμαρτωλά μου μέσα προς τα άνω. Καλώς ή κακώς, σαν ιερέας έχω την υποχρέωση να αναφέρομαι σ'αυτά ακόμα και με κίνδυνο να χάσω την ψυχή μου. Και αυτό δεν είναι δικαίωμα, υπερβολή ή κατάχρηση είναι φοβερά δέσμευση προς τον ΘΕΟ και υποχρέωση σταυρώσιμη. Αν πάλι φανώ αδιάφορος και δεν εντοπίσω τέτοια φαινόμενα, θα βρεθεί κάποιος άλλος ίσως και εσύ ο ίδιος να πεί πώς και πάλι η αγάπη των ιερέων εψυχράνθη γιατί αφήνουν τις λεγάμενες να αλωνίζουν μέσα στην Εκκλησία. Και στις δύο περιπτώσεις θα κατηγορηθώ και εγώ και οι αδελφοί μου για έλλειψη αγάπης και ενδιαφέροντος. Οπότε προτιμώ τουλάχιστον να είμαι ενεργητικά αποκαλυπτικός, παρά παθητικά αγαπιστής και αδιάφορος.
Χριστός Ανέστη. Ο θεός μαζί σου,αδερφέ/αδερφή μου!
Δημοσίευση σχολίου