Στις μέρες μας ανακαλύψαμε πάλι μια νέα μεταπασχαλινή υστερία: την γρίππη των χοίρων. Είχαμε την γρίππη των πτηνών, εξακολουθούμε να έχουμε την... γρίππη των τρομοκρατών, φοβόμαστε άλλες πιο επικίνδυνες ασθένειες όπως η... γρίππη των τραπεζών, ενώ παρούσα και θριαμβεύουσα παραμένει ακόμα η ... γρίππη της οικονομικής κρίσης. Ανάθεμα την κρίση! Έπρεπε να βρωμίσει το χνώτο μας-βασικά όχι πάντα το δικό μας, αλλά έτσι το λέμε για να τρομοηδονιζόμαστε-έπρεπε να μας γίνει η εξαγγελία λέω, για να κατανοήσουμε πώς περνάμε κρίση.
Αυτή η νέα αμερικανόφερτη υστερία που πείθει τα "ανώτερα" ευρωπαϊκά μυαλά μας είναι η νέα άλωση των αλώσεων. Τελικά , ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να ζει μέσα σε ένα καθεστώς τρόμου για να προσδιορίζεται ως μέλος μιας κοινωνίας. Ω: Η γρίππη των χοίρων! Ω η πληγή του Φαραώ! Ξαφνικά ανοίγουμε τα μάτια μας και τρέμουμε, ο εχθρός πρό των πυλών! Ο νέος εχθρός! Η αιώνια απειλή με νέα μάσκα.
Γενικά και δυστυχώς ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να δει μέσα από το πρίσμα της κρίσης και της απειλής,φιλοσοφικώ τω τρόπω την πραγματική κρίση και απειλή που είναι η πνευματική του φτώχεια. Ο εντυπωσιασμός και το αντικείμενο του , το όλο θέμα και ο προβληματισμός είναι η επιβίωση του σαρκίου του, μέσα στον επερχόμενο κυκεώνα-κυκλώνα. Ο σύγχρονος μέσος άνθρωπος έμαθε να ζει κάτω από το καθεστώς τρόμου και απειλής. Οι Αρειανοί του Ντόυλ, οι σοβιετικοί του 50, οι άραβες των Μπους βρήκαν τους διαδόχους τους σε νέους εχθρούς με λαμπρά καπιταλιστικά ονόματα και με ιατρικούς φανταχτερούς όρους.
Ω μα ναι! Και βέβαια απειλούμαστε από την γρίππη των χοίρων. Να που η φύση μας αποκαλύπτει την πραγματική απειλή στην ουσία της. Οι χοίροι. Οι χοίροι , με το συμπάθειο , είμαστε εμείς. Και η αρρώστια είναι η χοιρινή μας απληστία. Το χοιρινό μας κύλισμα στο βούρκο. Όταν ήμουν μικρός δεν συμπαθούσα τους ιεροκήρυκες που προανάγγελαν το τέλος του κόσμου και εντόπιζαν την ηθική δυσωδία. Όταν ζεις τον Μάη σου, απλά όλη η ζωή ανοιξιάτικα σου χαμογελά. Όταν φτάσεις στην εποχή του θέρους, δηλαδή στην ύστερη νεότητα και ωριμότητα, την εποχή της κρίσης και του ζυγιάσματος, την εποχή των εμπειριών και της κατάταξης τους, πολύ πριν την αδιαφορία του φθινοπώρου και λίγο μετά την ανοιξιάτικη ονειροφαντασία, όταν πιο απλά δεις την χοιρινή συμπεριφορά στην πραγματικότητα: διαφθορά, απληστία, πονηριά, ραχάτι, προαγωγούς γονείς και χαζοχαρούμενα παιδιά, κυνικούς ηγέτες και λαχανοδίαιτο πόπολο, επιφανειακή θρησκευτικότητα, ψεύτικη φιλία, οικογενειακή κρίση, εκβιασμό του θεού, θεοποίηση του σεξουαλικού πολιτισμού, εκμετάλλευση του Αδερφού Προσώπου με τον πιο πρόστυχο και βίαιο τρόπο, κλεψιά και απάτη και αδιαφορία και θανατοκεντρική φιλοσοφία της ζωής, τότε απλά είσαι σίγουρος για την πραγματική απειλή: την διαφθορά και την αμαρτία σε όλα τα επίπεδα.
Αυτή είναι η κρίση των γουρουνιών δηλ των σύγχρονων ανθρώπων η παράδοση στην αμαρτία. Περιμένουμε και την γρίππη των προβάτων για να κλείσει το πακέτο. Τα κοπάδια είναι λουστραρισμένα και έτοιμα για σφαγή και για κούρεμα. Η εποχή της Κρίσης.
Άκουε ουρανέ και ενωτίζου η γη!
Εκτός και αν τη ψώνισα και εγώ με την τρομολαγνεία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου