ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Σάββατο, Μαΐου 16, 2009

Κυριακή Ε΄ από του Πάσχα ή της Σαμαρείτιδος: Πρόσκληση πάντων σε πνευματική λατρεία και θεογνωσία.


Αδελφοί, Χριστός Ανέστη.

"...Ὢ τοῦ θαύματος! ὁ τοῖς Χερουβὶμ ἐποχούμενος, πόρνῃ γυναικὶ διελέγετο, ὕδωρ αἰτῶν, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας, ὕδωρ ζητῶν, ὁ πηγὰς καὶ λίμνας ὑδάτων ἐκχέων, θέλων ἑλκῦσαι ὄντως αὐτήν, τὴν θηρευομένην ὑπὸ τοῦ πολεμήτορος ἐχθροῦ, καὶ ποτίσασθαι ὕδωρ ζωῆς, τὴν φλεγομένην ἐν τοῖς ἀτοπήσασι δεινῶς, ὡς μόνος εὔσπλαγχνος καὶ φιλάνθρωπος."

Αδιακρίτως, η Εκκλησία προσκαλεί τους ανθρώπους όλων των τάξεων, των πεποιθήσεων, της ηθικής ποιότητας, της εθνικής καταγωγής και παιδείας στην πνευματική λατρεία του μόνου Θεού, πού είναι Πατέρας όλων μας. Η σημερινή περικοπή, παρουσιάζει τον Μεσσία Χριστό να στέκεται "παρά το φρέαρ του Ιακώβ" και να συνδιαλέγεται με μία αιρετική και κατεγνωσμένη για άστατο βίο Σαμαρείτισσα. Συνδιαλέγεται αυτός ο άχραντος και υψηλός Θεός με ένα πλάσμα καταφρονημένο και εσκοτισμένο από την φιληδονία και τις λανθασμένες επιλογές του βίου. Και ίσως το πλέον παράδοξο δεν είναι η συγκατάβαση του Θεανθρώπου στον κόσμο του θανάτου, αλλά η επαφή του μ'αυτά τα πλάσματα που μυρίζουν και εμπνέουν θάνατο. "Ω της ανοχής"! "Ω της αγάπης". Λες και σταμάτησε να κυριεύει ο χρόνος, ο τρόπος και ο τόπος  πάνω στους υποταγμένους στον Νόμο ανθρώπους και να αδυνατεί το μίσος και η προκατάληψη, η φθοροποιός ροή και δύναμη της ιστορίας. Ο Θεός διαλέγεται και επιλέγει αυτό ακριβώς που καταφρονείται από τον ιουδαϊκό και σύμπαντα τον αρχαίο κόσμο: το θήλυ, το αμαρτωλό, το αλλόθρησκο, το ακοινώνητο. Φυσικά, η κατάληξη είναι να το μεταμορφώσει σε άγιο και ξεχωριστό  και κοινωνικό της θεότητος.

Ο Χριστός "παρά το φρέαρ του Ιακώβ" διψά και ζητά νερό από το ίδιο του το κτίσμα. Αυτή η δίψα του Χριστού δεν ερμηνεύεται μόνο δογματικώς, ως "αδιάβλητο και φυσικό πάθος" που αφορά το κτιστό ύδωρ, αλλά είναι πρόσκληση διά της αιτήσεως. Δηλαδή ζητά ο Χριστός νερό από την Σαμαρείτιδα για να της δώσει την ευκαιρία να ζητήσει και να λάβει εκείνη το ύδωρ το ζων, όχι νερό υλικό και φθαρτό , αλλά πνευματική και ουσιαστική σωτηρία και αιώνια. Το "διψώ" του Χριστού, ερμηνεύεται ως πανανθρώπινη αγωνία για ξεδίψασμα. Διψούσαν οι άνθρωποι για θεϊκή κοινωνία, πνευματικότητα, αλήθεια, δικαιοσύνη, σωτηρία. Και στο πρόσωπου Εκείνου, πληρώθηκε και δικαιώθηκε το αίτημα τους. Ξεδίψασε η ανθρωπότητα , "πίνοντας" από τον εν αγίω Πνεύματι Θεάνθρωπο που είναι η ανακούφιση και η δροσιά και η απόλαυση και η απάντηση και η δικαίωση της προαιώνιας και διαιώνιας ανθρώπινης δίψας.

Ο Χριστός προσκαλεί την Σαμαρείτιδα, αυτήν που έχει πέντε άντρες και άνδραν ουκ έχει, δηλ . την ανθρωπότητα που ζητούσε να ξεδιψάσει με τον παλαιό Νόμο και την εξ ανθρώπων σοφία , στην πηγή του "νερού της ζωής" που είναι η πνευματική λατρεία του Θεού. Με Πνεύμα και Αλήθεια λατρεύεται, γνωρίζεται, κοινωνείται ο Θεός. Δεν είναι ο τόπος , αλλά ο τρόπος που κάνει τους προσκυνητές αληθείς, δεν είναι η πνευματική καταγωγή αλλά η πνευματική διάθεση που είναι "θυσία ευάρεστη" και έξοδος προς την Αλήθεια. Δεν είναι η προσευχή των χειλέων, η προσφορά του θυμιάματος και του άρτου, η τυπολατρεία και η εξάρτηση από τον τύπο που ποιεί τον αληθινό προσκυνητή. "Αυτός που θα πιεί από ετούτο το νερό θα ξαναδιψάσει". Είναι η αγνότητα και η ταπείνωση, η ευχαριστία της καρδιάς , η πρόθεση της μετάνοιας, η προσευχή με ειλικρίνεια, η πράξη που οδηγεί στον αγιασμό,ο πόθος για ένωση πνευματική με το Θείο που είναι το ερώμενο της ψυχής του αληθούς προσκυνητή. Αυτός που πίνει από το "ύδωρ το ζων" της αληθινής λατρείας όχι μόνο θα ξεδιψάσει αλλά και αυτό το παράκλητο Πνεύμα θα γίνει μέσα του , πηγή ζωής ύδατος αλλομένου , πνεύματος που θα ξεχειλίζει και θα οδηγεί στην αληθινή γνώση και κοινωνία του Θεού.

Μην διστάζετε και μην αμφιβάλετε, χριστιανοί μου, για την ορμή και τη δύναμη του παρακλήτου πνεύματος, του θεϊκού εκείνου καταρράχτη, που ορμητικά και αλλοιωτικά μεταστρέφει την ζωή του ανθρώπου , απο καθοδική πορεία προς τον θάνατο, σε ανοδική συμπορεία με τον Χριστό στο αχανές πέλαγος της θεϊκής αγάπης, παρά τους κήπους της νοητής Εδέμ , που είναι η γνώση του Θεού και η κοινωνία μαζί Του. "Δεύτε και αρρύσασθε, ύδωρ αθανασίας". Αφεθείτε αδελφοί μου , στην εμπειρία και την αλλοίωση της πνευματικής λατρείας για να ξεδιψάσετε αληθινά με την δροσιά της χαράς, της μένουσας χαράς και της χάρης του Παρακλήτου. Και σαν την σαμαρείτισσα εκείνη του ευαγγελίου , γίνετε κήρυκες όχι του λόγου του κενού και κοινού, αλλά κήρυκες ένθεοι και ζωντανοί στον κόσμο της πνευματικής ξηρασίας και δίψας. Ώστε, ατενίζοντας εκείνος που διψά για Θεό, εκείνους πού πραγματικά ξεδίψασαν και είναι κεχαριτωμένοι να οδηγηθεί στην πηγή της ζωής, στην πηγή της σωτηρίας, στον δικό του δρόμο προς την αληθινή γνώση και κοινωνία με τον Θεό Πατέρα και χορηγό της ζωής. ΑΜΗΝ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: