ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Σάββατο, Μαΐου 23, 2009

Κυριακή ΣΤ΄ από του Πάσχα ή του Τυφλού


«Εμέ δει εργάζεσθαι τά έργα του πέμψαντός με, έως ημέρα εστίν, έρχεται νύξ, ότε ουδείς δύναται εργάζεσθαι».
  

  Αγαπητοί μου αδελφοί,

  Χριστός Ανέστη!


Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, κατά την επίγειο Αυτού ζωή, πάντοτε ειργἀζετο το αγαθό, το δίκαιο· «αγαθός ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε», και ως ο Μέγας και βαθύρρους ποταμός της χάριτος του ελέους και της ευσπλαγχνίας, παντού διέχυνε τα καθαρά νερά της ευσπλαχνίας Του και της ευεργεσίας Του στους πάσχοντες και τους ασθενείς.

Ο Αγαθοδότης Κύριος χωρίς καμία διάκριση ευεργετούσε τους προστρέχοντας και τους επιζητούντας την χάρη και την ευλογία Του. Λεπροί, κουφοί, τυφλοί, χωλοί, δαιμονιζόμενοι βρήκαν την σωματική μα και πνευματική υγεία τους. Νεκροί, με ένα λόγο Του, αναστήθηκαν σωματικά αλλά και πνευματικά.

Όλες οι μέρες της επιγείου ζωής του Αρχηγού της Ζωής και του θανάτου ήταν ημέρες ευεργεσίας και θείας διδασκαλίας· «Εμέ δεί εργάζεσθαι τά έργα του πέμψαντός με Πατρός, έως ημέρα εστί». Και να αγαπητοί μου αδελφοί.

Ο των όλων Κύριος, καθώς βάδιζε, είδε έναν άνθρωπο, πού είχε γεννηθεί τυφλός, και τον ερώτησαν οι μαθητές Του: «Διδάσκαλε», του είπαν, «ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς αυτού και γεννήθηκε τυφλός;», και ο Παντογνώστης Κύριος τους λέγει: «ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς αυτού, αλλά για να φανερωθούν εξ αφορμής του τα έργα του Θεού.

Ο ποτέ τυφλός ήταν δυστυχής, γιατί, ως τυφλός, ήταν ζωντανός νεκρός και δεν μπορούσε να βλέπει τα προσφιλή του πρόσωπα, αλλά προπάντων να βλέπει τον ορατό τούτο κόσμο που δημιούργησε ο των πάντων Ποιητής και Δημιουργός.

Ο πονεμένος και δυστυχισμένος αυτός άνθρωπος περνούσε τις ημέρες της ζωής του χωρίς καμία ελπίδα θεραπείας, αλλά και το χειρότερο, είχε γίνει από τους ανθρώπους αντικείμενο περιφρόνησης, γιατί πίστευαν ότι αυτός γεννήθηκε τυφλός για τις αμαρτίες τις δικές του ή των γονέων του.

Ο Φωτοδότης, όμως, Κύριος, ο Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος, για να κάνει φανερό ότι ούτε αυτός ημάρτησε, ούτε οι γονείς του, «έπτυσε χαμαί και εποίησε πηλόν εκ του πτύσματος και επέχρισε τον πηλόν επί τους οφθαλμούς αυτού» και του είπε να πάει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ· και, ω, του θαύματος! ο ποτέ τυφλός, ο δυστυχισμένος και υπό των ανθρώπων περιφρονημένος, «ενίψατο και ήλθε βλέπων».

Ο τυφλός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής δεν γεννήθηκε τυφλός ούτε για τις αμαρτίες του ούτε για τις αμαρτίες των γονέων του, αλλά γεννήθηκε τυφλός για έναν υψηλότερο, μυστηριώδη λόγο: για να φανεί η δόξα και το μεγαλείο του Τριαδικού Θεού.

Διπλή ωφέλεια δέχεται σήμερα ο ποτέ τυφλός, σωματική και πνευματική. Αφ΄ενός βλέπει πλέον τον αισθητό ήλιο, το φώς της ημέρας και τα δημιουργήματα του Θεού Πατρός και αφ΄ ετέρου καταυγάζεται από τον νοητό Ήλιο της Δόξης, τον Κύριο και Σωτήρα του Κόσμου Χριστό.

Όμως, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν βλέπουν το θαύμα. Εθελοτυφλούν κάτω από τον φθόνο τους κατά του Υιού και Λόγου του Θεού. Τυφλοί πνευματικώς, ζητούν να τυφλώσουν και τον λαό. Όμως, ο θεραπευθείς τυφλός φίμωσε το στόμα των Γραμματέων και Φαρισαίων λέγοντας: «εν οίδα, ότι τυφλός, άρτι βλέπω».

Ω, πόσο, αδελφοί μου, η αμαρτία και η απιστία γεννά μίσος, πάθος κακία, πλεονεξία, και ακόμα, αμαυρώνει και αυτό το φως του ανθρωπίνου λόγου, του λόγου των Αποστόλων και Μαθητών του Κυρίου, τον λόγο των Πατέρων της Εκκλησίας μας, με αποτέλεσμα πολλοί και σήμερα ψευδοδιδάσκαλοι και ψευδοπροφήτες να παραποιούν την αλήθεια και να παραχαράσσουν τον λόγο της αλήθειας με δικές τους θεωρίες και διδασκαλίες.

Αδελφοί μου, εμείς ας έχουμε τα αυτιά του σώματός μας κλειστά σε τέτοιες ανθρώπινες θεωρίες και την ψυχή μας καθαρή από αμαρτίες. Ο χρόνος είναι πολύτιμο δώρο του Θεού, ανεκτίμητος θησαυρός, τον οποίο οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε προς ωφέλεια της ψυχής μας. Κάθε μέρα, ώρα και στιγμή πού περνά είναι πολύτιμη και δεν πρέπει να χάνεται για μάταια και πρόσκαιρα πράγματα, αλλά να χρησιμοποιήται προς δόξαν, αίνο και ευχαριστία προς τον Τριαδικό Θεό και ωφέλεια της ψυχής μας.

Ας ακούσουμε δε τον Θείο Παύλο πού λέγει: «Βλέπετε πώς ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ΄ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισί· δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου». Έτσι, σαν παιδιά του ουράνιου Πατέρας μας, θα περάσουμε τον χρόνο της ζωής μας, εδώ στην γή, με χαρά πνευματική και στους ουρανούς θα τύχουμε της αιωνίου μακαριότητας. ΑΜΗΝ.

Ο .Λ. Κ .Α. Παΐσιος

Δεν υπάρχουν σχόλια: