Ο κυρ Φώτης δεν φταίει
για τα νέον στους σταυρούς των τρούλλων
για τα ιδιωτικά παρεκκλήσια
των νεοαριστοκρατών και των νεοπλούτων
Εκείνος αποκατάστησε την τιμή
των βυζαντινών εικόνων
για τις καθέδρες και τα εξωκκλήσια
με τάματα και δεήσεις και δάκρυα
κι όχι με λαχειοφόρες αγορές.
Πολέμησε τους εικονοκλάστες
εγκόσμια νηπτικός
στάθηκε κοντά στους καυσοκαλυβίτες
άσκευος και απέριττος
κάλεσε σε αυτοσχέδια τράπεζα
τους πεινώντες και διψώντες την απλότητα
τις οπώρες της Ορθοδοξίας
μάζευε στο καλαθάκι της αλήθειας του.
Στον Ξηροπόταμο των αγαθών
ευλόγησε τα άσπαρτα χωράφια
συντρόφεψε τους ασκητές και τα κυνάρια
νωτοφόρος και άγρυπνος
κουβάλησε το μικρό κοινόβιό του
στην οροφή των ουρανών.
Έπηξε τη Λαύρα του
στην πλαγιά της ακτημοσύνης
και κλάδευε την αμπελικιά του
για να του δίνει μια μικρή νταμιζάνα κρασί.
Επέστρεφε συχνά στην καταγωγή των υδάτων
στο μικρό επίνειο της ταπεινοσύνης
στους αρσανάδες της πολύβουης ακτής.
Ησύχιος και ανύπνωτος
κατέγραψε τας επιδρομάς των δαιμόνων
και των πειρατών.
Ο κυρ Φώτης δεν φταίει
για τους τοκογλύφους των ιδεών και τους χριστοκάπηλους.
Προς το παρόν σιωπά.
Όμως φραγγέλιο μας ετοιμάζει
από κει ψηλά που μας βλέπει.
(Πίνει το τσιπουράκι του με τον κυρ Αλέξανδρο
και τον Καρούζο - ο Τσαρούχης τρώει το γλυκό του.)
Συχνά αποστρέφει με βδελυγμία το πρόσωπο.
Οργίζεται.
Και θάρθει ώρα και νυν εστί
που θα παραμερίσει βίαια
τους κίβδηλους και του παραχαράκτες
τον εσμό των Φαρισαίων
των καθαρών
των κυμβάλων που αλαλάζουν την αρετή τους
και θα αποκαταστήσει ξανά
την πονεμένη Ρωμιοσύνη.
Εκεί που τα ξυλοκέρατα των ανέραστων
εκεί που πλαστικά ιδανικά πλεονάζουν
εκεί, στην πενία και στην ένδεια
θάρθει και θα μας εμπλήσει και πάλι
σίτου, οίνου και ελαίου.
για τα νέον στους σταυρούς των τρούλλων
για τα ιδιωτικά παρεκκλήσια
των νεοαριστοκρατών και των νεοπλούτων
Εκείνος αποκατάστησε την τιμή
των βυζαντινών εικόνων
για τις καθέδρες και τα εξωκκλήσια
με τάματα και δεήσεις και δάκρυα
κι όχι με λαχειοφόρες αγορές.
Πολέμησε τους εικονοκλάστες
εγκόσμια νηπτικός
στάθηκε κοντά στους καυσοκαλυβίτες
άσκευος και απέριττος
κάλεσε σε αυτοσχέδια τράπεζα
τους πεινώντες και διψώντες την απλότητα
τις οπώρες της Ορθοδοξίας
μάζευε στο καλαθάκι της αλήθειας του.
Στον Ξηροπόταμο των αγαθών
ευλόγησε τα άσπαρτα χωράφια
συντρόφεψε τους ασκητές και τα κυνάρια
νωτοφόρος και άγρυπνος
κουβάλησε το μικρό κοινόβιό του
στην οροφή των ουρανών.
Έπηξε τη Λαύρα του
στην πλαγιά της ακτημοσύνης
και κλάδευε την αμπελικιά του
για να του δίνει μια μικρή νταμιζάνα κρασί.
Επέστρεφε συχνά στην καταγωγή των υδάτων
στο μικρό επίνειο της ταπεινοσύνης
στους αρσανάδες της πολύβουης ακτής.
Ησύχιος και ανύπνωτος
κατέγραψε τας επιδρομάς των δαιμόνων
και των πειρατών.
Ο κυρ Φώτης δεν φταίει
για τους τοκογλύφους των ιδεών και τους χριστοκάπηλους.
Προς το παρόν σιωπά.
Όμως φραγγέλιο μας ετοιμάζει
από κει ψηλά που μας βλέπει.
(Πίνει το τσιπουράκι του με τον κυρ Αλέξανδρο
και τον Καρούζο - ο Τσαρούχης τρώει το γλυκό του.)
Συχνά αποστρέφει με βδελυγμία το πρόσωπο.
Οργίζεται.
Και θάρθει ώρα και νυν εστί
που θα παραμερίσει βίαια
τους κίβδηλους και του παραχαράκτες
τον εσμό των Φαρισαίων
των καθαρών
των κυμβάλων που αλαλάζουν την αρετή τους
και θα αποκαταστήσει ξανά
την πονεμένη Ρωμιοσύνη.
Εκεί που τα ξυλοκέρατα των ανέραστων
εκεί που πλαστικά ιδανικά πλεονάζουν
εκεί, στην πενία και στην ένδεια
θάρθει και θα μας εμπλήσει και πάλι
σίτου, οίνου και ελαίου.
Ματθαίος Μουντές
Από τον Αιρετικό αφιερωμένο:
στους "ασκητές" της καφετέριας και της χλιδής.
στους "ασκητές" της καφετέριας και της χλιδής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου