Εν ολίγοις...

Ο πρόεδρος; Τα πρόσωπα λαμπρύνουν τους θεσμούς και όχι οι θεσμοί τα πρόσωπα. Είναι τραγικό να βλέπεις έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας να κλαίει, αλλά ευχόμαστε να είναι δάκρυα συναίσθησης και όχι αγανακτήσεως. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να είναι Μαρία Αντουανέτα στην χώρα πού ο άρτος ο επιούσιος εκλείπει. Τί μιλάνε τώρα; Ας μιλούσανε όταν έπρεπε. Ο καθένας μας κρίνεται στο αεί παρόν του, όχι από το παρελθόν του, έστω και αν ήταν στο αντάρτικο στο βουνό.

Φασίζουσα μειοψηφία είναι οι σύντρομοι και πανικόβλητοι, απόβλητοι της εξουσίας πού αποδοκιμάστηκαν από τον λαό, του οποίου οι εκδηλώσεις ήταν αυθόρμητες και ουσιαστικά όχι υποκινούμενες . Ο λαός δεν έχει πατερούληδες. Πολύ περισσότερο δεν έχει πατερούληδες από κομματα της συντριπτικής μειοψηφίας. Ποιός νοήμων άνθρωπος πιστεύει κάτι τέτοιο;Ο λαός προστατεύει την δημοκρατία και τους θεσμούς. Όπως επίσης το ΟΧΙ και οι εθνικοι επέτειοι ανήκουν στον λαό, ο οποίος διαχειρίζεται τους εορτασμούς των.Θα μπορούσε βέβαια να γίνει ΚΑΙ παρέλαση, αλλά η παρέλαση είναι γιορτή μνήμης και συναίσθησης.Η μνήμη και συναίσθηση εορτάστηκε ως ζωντανή υπόμνηση και παρούσα επαναλαμβανόμενη άρνηση από τον λαό. Οπότε ουσιαστικά ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΕΓΙΝΕ.

Η μούντζα;Τα γρονθοκοπήματα;Οι ύβρεις; Είναι ελληνικότατο προϊόν. Καμία ασέβεια. Eίναι υποκρισία να συζητάμε την θεμιτότητα τους. Το θέμα είναι να μην φτάναμε ως εκεί.Αν μπορούσαν οι νεκροί του 40 να βγουν από τους τάφους θα επιδοκίμαζαν.  Ας θυμηθούμε τις χειρονομίες του Καραϊσκάκη.Ο σεβασμός κερδίζεται δεν απαιτείται. Αναρωτιέμαι ποιός ήταν περισσότερο αυθάδης: ο μουτζώνων ή ο απαιτών τον λόγον κάνοντας τον ανήξερο μουντζωμένος; Το μόνο αρνητικό. Η ώθηση των παιδιών μας προς τον μηδενισμό με αυτά και με εκείνα.

Εμφύλιος δεν θα γίνει. Εμφύλιος υφίσταται από πάντα. Απλώς κάναμε πώς δεν υπήρχε.Μόνο πού τώρα τα γεγονότα θα είναι απρόβλεπτα και δυστυχώς ποτέ για καλο μας...