Περί της ψευδαίσθησης για την χριστιανική διδασκαλία της ισότητας

Διαβάζω συνεχώς για τον χριστιανισμό και την ισότητα πού υποτίθεται πρεσβεύει. Άλλοι μετριάζουν την σχέση αναφερόμενοι σε ισοτιμία. Ο Χριστός δεν δίδαξε την ισότητα, η οποία είναι εφεύρημα και δικαιωματική διεκδίκηση του κάθε ανθρώπου σε έναν κόσμο ανισοτήτων και διακρίσεων,ας την κρίνει ο καθένας όπως θέλει.  

Αλλά τί είπε; "Ο θέλων πρωτος είναι έστω πάντων έσχατος", τ.ε δίδαξε την αυτοεξουθένωση και την διακονία. 

Ωστόσο ενώπιον του Θεού δεν υπάρχουν διακρίσεις. Για όλους μεριμνά το ίδιο και για όλους έχει "επιφυλάξει κάποιον ρόλο". Ο Χριστιανισμός, η Εκκλησία δεν απαρνείται την ισότητα, όπως την εννοεί αγνώς ο άνθρωπος. Απλά ισότητα και ανισότητα είναι έννοιες πού δεν υπάρχουν στο εκκλησιαστικό λεξιλόγιο. Προωθείται η ίση και αδιάκριτη αγάπη και στηλιτεύετε η αδικία. Όμως αυτό δεν είναι δικαιωματικό. Είναι τόσο φυσικό και αυτονόητο πού λείπουν οι ορισμοί ως μη αναγκαίοι. 

Γι'αυτό πχ στις σχέσεις των εκκλησιαστικών μελών δεν υπάρχει θέμα ανώτερου-κατώτερου φύλου, ή ανώτερης-κατώτερης φυλής. Είναι τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα εξ αρχής ώστε εκλίπουν και τα όρια και οι ορισμοί.