Κυριακή του Ζακχαίου αύριο, Κυριακή μετανοίας και σωτηρίας. Είναι έθος στην αγία μας Εκκλησία, λίγο πριν το κατανυκτικό Τριώδιο, να διαβάζεται η χαρακτηριστική της μετανοίας και της λυτρώσεως περικοπή του Ζακχαίου.Έτσι προετοιμαζόμαστε με τα υψηλά διδάγματα της μεταστροφής, της ταπείνωσης, της έμπρακτης αποκατάστασης κάθε αδικίας από μέρους μας, ως προϋποθέσεις αξίας εισαγωγής μας στον αγώνα της κατανυκτικής αυτής περιόδου.
Ένα θαύμα μας παρουσιάζει η αυριανή περικοπή. Θαύμα ίσως μεγαλύτερο και από αυτά πού ετέλεσε ο Χριστός έξω από την Ιεριχώ και διερχόμενος την πλούσια αυτή πόλη της Ιουδαίας. Πρώτον θεραπεύει από σαρκικά στίγματα και παράλυση σάρκας τους δέκα λεπρούς. Έπειτα δίνει το φως το υλικό και σωματικό σε δυο τυφλούς. Τώρα όμως αφαιρεί στίγματα αμαρτιών και δίνει φως ζωντανό και μένον και πνευματικό, σε έναν στιγματισμένο και μεγάλο αμαρτωλό. Αρχιτελώνης ο Ζακχαίος, άνθρωπος καταπιεστής και υπηρέτης μεγάλων συμφερόντων. Άνθρωπος αγοραίος και μισητός. Όμως με την ευγενική αυτή σπίθα πού βρίσκουμε και στους μεγάλους αμαρτωλούς. Την νοσταλγία του Θεού και την μεγάλη αγάπη. Η πόρνη του ευαγγελίου με δάκρυα και σφογγισμό ποδών και προσφορά μύρου, ταπεινώθηκε και έλαβε άφεση αμαρτιών, διότι όπως ερμήνευσε ο Κύριος "ηγάπησε πολύ"!. Και ο Ζακχαίος λαμβάνει την άφεση, αλλά και μεταστρέφεται σε στροφή 180 μοιρών, διότι ηγάπησε πολύ και αυτός! Ανεβαίνει στην συκομορέα, αφήνει το αξίωμα και την κοινωνική του θέση κατά μέρος, ταπεινώνεται, απαρνείται την περιουσία του αργότερα. Ποθεί όπως λένε οι πατέρες, την φτώχεια του Χριστού, του μη έχοντος πού την κεφαλή κλίναι, απαρνούμενος τον πλούτο τον φθαρτό και επικίνδυνο.Αγαπά πολύ, λαμβάνει την άφεση, φιλοξενεί τον Χριστό, διακονεί τους φτωχούς, ονομάζεται υιός του Αβραάμ, πού σημαίνει κληρονόμος της σωτηρίας.
Και ο Χριστός εισήλθε εις οίκον αμαρτωλού καταλύσαι! Διότι ήλθε του σώσαι το απολωλός. Σκανδαλιστική η μεγάλη αγάπη, πού δεν γνωρίζει ανθρώπινες προλήψεις και διακρίσεις. Οι απόγονοι των γογγυζόντων στην έρημο, οι μεγάλοι εμβληματικοί αχάριστοι, το μισητό γένος των υποκριτών, γογγύζει και πάλι κατά του Χριστού και κατά του Θεού! Αρνείται το σχέδιο της σωτηρίας, επιφανειακά βλέπει την κίνηση την μεγαλόπρεπη και φιλάνθρωπη του Χριστού, να επαναφέρει το χαμένο πρόβατο στην ουράνια μάνδρα και τον ασθενή και μολυσμένο στην αιώνια υγεία. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έβλεπαν τα πταίσματα τους, τις μεγάλες τους αμαρτίες, τον κομπασμό τους πώς ανήκαν στην χορεία των δικαίων από θέση και γένος, τον Σταυρό πού ετοίμαζαν στον Σωτήρα και διδάσκαλο και ευεργέτη τους,αλλά μόνον τις αμαρτίες και τις αδικίες ενός συμπατριώτη τους. Αυτοί μισούσαν, εκείνος αγάπησε. Αυτοί εδικαίωναν τον εαυτό τους, εκείνος έριχνε τον εαυτό του χαμηλά και ταπεινώνοταν. Αυτοί ζητούσαν το σκοτάδι και τον εγωισμό και την αυτολατρεία, εκείνος αρνιόταν την παλιά ζωή και έτρεχε προς το φώς και την λατρεία την αληθινή. Εκεί στην συκομορέα του Ζακχαίου ήταν η πηγή του Ελισσαίου του προφήτη , πού με θαυματουργικό τρόπο από αλμυρά έγινε γλυκειά και ωφέλιμη. Αυτό το αλμυρό νερό του φθόνου και την λύσσα της αμαρτίας και της θεοκατηγορίας γεύοταν οι κατήγοροι του Χριστού. Το ζωντανό όμως νερό πού αποπλύνει από τα αμαρτήματα και σβήνει την φλόγα των παθών και δίνει την αθανασία του Πνεύματος ποθούσε ο πρώην τελώνης και αυτό έλαβε. Η θάλασσα των παθών η αλμυρά μέσα του, έγινε πηγή ζωντος ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον.
Τελειώνοντας, ας θυμηθούμε πότε σώθηκε ο Ζακχαίος, πότε έλαβε την άφεση. Ο Χριστός όταν μπήκε στην χώρα της Ιεριχώ, την πλούσια πόλη των εμπόρων και τελωνών , είχε την ευχέρεια να καταλύσει σε πολλούς πλουσίους, άρχοντες και θρησκευτικούς αρχηγούς και να φέρει την ευαγγελική σωτηρία σε πολλούς οίκους. Διάλεξε όμως τον Ζακχαίο να λυτρώσει. Γιατί; Δεν ήταν περισσότερο αμαρτωλός, ούτε από τους ασυγχώρητους υποκριτές, ούτε από τους άπληστους τελώνες. Είχε όμως μετάνοια ειλικρινή και αυτό φάνηκε από την άμεση αποκατάσταση του αδίκου. Σε κάθε ένα πού αδίκησε τα απέδωσε πολλαπλάσια και το μισό της περιουσίας του , το αποδίδει στους φτωχούς. Η μετάνοια έχει αξία όταν είναι έμπρακτη. Όταν είναι εντυπωσιακά άμεση και συνοδεύεται από αποδείξεις. Ούτε οι φαρισαίοι με τα πλατιά φυλακτήρια σώθηκαν, ούτε οι πλούσιοι με τις μεγάλες επιδείξεις και τις εστρωμένες για τον Χριστό κατάμεστες τράπεζες. Αλλά αυτός πού αποδεικνύει πώς η μετάνοια του είναι ειλικρινής και εναγκαλίζεται την φτώχεια για να βρεί τον πολύτιμο μαργαρίτη. Η άφεση των αμαρτιών προϋποθέτει και αποκατάσταση κάθε αδικίας! Αυτός είναι ο πνευματικός νόμος. Ο Θεός εξιλεώνεται με θυσίες μεγάλες και αποκατάσταση κάθε αδίκου και όχι με λόγια και ευσεβείς προθέσεις πού μένουν στην θεωρία. Αλλιώς ο άνθρωπος παραμένει στην αμαρτία και τον θάνατο και αποτρέπει τον Θεό από το να τον σπλαχνιστεί και να τον σώσει.
Από κάθε πώρωση και υποκρισία ας απέχουμε. Η μετάνοια του Ζακχαίου να είναι το γνήσιο οδόσημο μας προς την σωτηρία. Αμην.
24-1-15 ππκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου