"Την ψυχωφελή πληρώσαντες τεσσαρακοστήν" οδεύουμε πλέον πρός την εβδομάδα του πάθους και της δόξας. Η πασχαλινή πορεία μας, κάθε πασχαλινή πορεία μας μες στην μεγαλοβδομάδα, είναι μια μικρογραφία της σταυροαναστάσιμης ζωής μας, εφ'όσον βέβαια βιώνουμε και ζούμε τον Χριστό καθημερινά. Γι'αυτό και αυτές τις μέρες που έρχονται η καρδιά μας σκιρτά μυστικά και μας στέλνει απόκρυφα μηνύματα χαράς και πόνου. Πρόκειται η ψυχή μας να βιώσει βαθιά και από κοντά, σαν μικρή αδελφή του εσταυρωμένου που τον ακολουθεί στο ταξίδι Του, όλα αυτά τα μεγάλα μυστήρια στα οποία παιδεύεται όλη τη διάρκεια του χρόνου. Μακάριοι είμαστε αν ο σταυρός και η ανάσταση του Χριστού φωλιάζουν στην καρδιά μας συνεχώς σαν μυστήρια αψηλάφητα αλλά πάντα ζωντανά και καίρια για τις αποφάσεις και το δράμα του βίου μας. Τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν μας είναι γνωστά. Είναι η διαρκής επανάληψη, ο διαρκής αγώνας με τον θάνατο και την κατάλυση του. Ανανέωση είναι η μεγαλοβδομάδα και τα Πάθη της και αναβάπτιση στο ορθόδοξο ήθος και μυστήριο. Αν η αγωνία του Σταυρού και η χαρά της ανάστασης μου είναι πράγματα οικεία και γνωστά, πράγματα που τα νιώθω και τα ζω στο πετσί μου και προχωρώ στην άσκηση τους, αν όλα αυτά που θα εκτυλιχθούν ενώπιον μου τα ζώ στο διηνεκές και δεν είναι μια ψιλή ιστορική ανάμνηση αρχαίων γεγονότων, τότε έχω κερδίσει το παιχνίδι της ζωής, το παιχνίδι των ερωτημάτων, τότε δεν ζω εγώ πραγματικά, αλλά ζει εν εμοί Χριστός.
Μακάρι να ήταν έτσι και για την φτωχή μου ψυχή. Μακάρι να ήταν έτσι για όλον τον κόσμο.
Πραγματική ευτυχία, είναι να ακολουθείς τον Αρχιμάρτυρα Χριστό σε γολγοθά που σε τσακίζει χωρίς να σε ισοπεδώνει,έτσι... μόνο για την αγάπη του Χριστού. Να πίνεις από το αίμα Του, να λούζεσαι στον ιδρώτα Του, να κρύβεσαι μυστικά στις πληγές Του. Και αφού πεθάνεις και ταφείς για τον ψευτόκοσμο της αμαρτίας, να συνανασταίνεσαι μαζί Του .
Και αυτό κάθε ώρα , κάθε στιγμή, για χρόνια. Μέχρι την τελείωση σου.
Είθε...
5 σχόλια:
τι ωραία λόγια και σκέψεις! ευχαριστώ
ποιος όμως να είναι ο λόγος που σκεφτόμαστε άσχημα και μπλέκουμε σε φασαρίες και μεγάλα προβλήματα? μήπως κάτι έμφυτο μας οδηγεί να δημιουργούμε προβλήματα ώστε να τα λύνουμε και να έχουμε ηθική ικανοποίηση? κάτι που ανήκει στην σφαίρα της ψυχοπαθολογίας μάλλον.
δεν γνωρίζω, όσο μεγαλώνω τόσο πιο φτωχός γίνομαι. η πραγματική σοφια ίσως κρύβεται μέσα σε ένα παιδί. μετά όταν μεγαλώσει, η σοφια (η χάρη κατά άλλους) χάνεται. πολύ μεγάλη απώλεια, καλωσήρθατε στην κόλαση!
Αδερφέ μου, όλοι μας λίγο πολύ θα έπρεπε να στήσουμε τον εαυτό μας σε κάποιο ντιβάνι ίσως και να του κάνουμε αυτοψυχανάλυση κατά τα κοσμικά πρότυπα. Ίσως όταν κάποια στιγμή καταφέρουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε κάτι περισσότερο ή λιγότερο από άνθρωποι και πώς ο Θεός δεν είναι εκτός από μας , αλλά εμείς εντός Του και αυτό είναι ευτυχία θα βρούμε την ανάπαυση.
Και γενικά έχεις δίκιο στο τέλος."Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλυτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα"
καλή ανάσταση μέσα από την καρδιά μου
Ήδη έβγαλα το λειτουργικό βιβλίο "Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάς" και οσμίζομαι τα βάγια του Νυμφίου, μια οσμή-απάντηση στα λόγια του ποιητή Μάνου Ελευθερίου "...ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά".
Ευλογημένη Μεγάλη Εβδομάδα, αδελφοί.
Είθε...
Την ευχή σας...
Καλή μεγαλοβδομάδα.
Σε χαρά μπαίνουμε .Μεγάλη.
Δημοσίευση σχολίου