Η ρωμέικη παράδοση και τρία αγγλοσαξωνικά τσιτάτα

Επειδή γίναμε όλοι σοφοί κατά κόσμον και αρεσκόμαστε σε εύκολες αποφθεγματικές δηλώσεις, ας δούμε τρία σπουδαία τσιτάτα της αγγλοσαξωνικής ηθικής και πώς πρέπει ως γνήσιοι ρωμηοί να αντιπαρατιθέμεθα έναντι τους:

- Είμαστε ό,τι τρώμε: Αλήθεια είμαστε ό,τι τρώμε; Είναι εύκολο σε έναν κόσμο χορτάτων ανθρώπων με χιλιάδες επιλογές κατανάλωσης να ψάχνουμε για δίαιτες και διατροφές και λύσεις επιπέδου. Όταν όμως πάνω από το ήμισυ του πλανήτη λιμοκτονεί, αυτή η δήλωση μοιάζει να εκπορεύεται από την γαστέρα και όχι από την καρδία. 

Τί αντιπαραθέτουμε εμείς; Είμαστε ό,τι προσφέρουμε σε αυτόν που πεινάει! Αν έχω ένα κομμάτι ψωμί θα το κόψω στην μέση να το μοιραστώ με τον πεινασμένο.Αυτό λέει η δικαιοσύνη του Θεού. Και αν είμαι και λίγο τρελός εν Χριστώ, αυτό το κομμάτι το ψωμί θα το μοιράσω σε δυο πεινασμένος και γω θα μείνω νηστικός. Μετά θα έχω όλη την ευχέρεια και τα "μούτρα" να φιλοσοφώ περί εδεσμάτων και διαίτης.

-Ο χρόνος είναι χρήμα: Φυσικά, σε ένα μοντέλο κοινωνίας, πού ο άλλος είναι πεδίο εκμετάλλευσης και εγώ διψώ για τον ζωτικό μου χώρο, με κάθε νόμιμο και παράνομο τίμημα, δεν είναι μόνον ο χρόνος χρήμα. Χρήμα είναι τα πάντα. Το χρήμα είναι ο δεσπότης και ο τύραννος μου.

Τί αντιπαραθέτουμε εμείς; Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουκ υπάρχει μετά θάνατον, μία ροπή και ταύτα πάντα θάνατος διαδέχεται. Μόνο το παρόν μας ορίζουμε τίποτα άλλο και ας αρχίσουμε να το βιώνουμε πνευματικά, ευχαριστηριακά, ποιοτικά. Όσο για τον χρόνο είνα μια ψευδαίσθηση. Αλλοι τον βιώνουν γραμμικά και άλλοι κυκλικά. Χρόνος είναι αυτό πού ορίζω εγώ με την παρουσία μου στον κόσμο και αυτό πού επεκτείνεται πέρα από την ζωή μου αυτήν εδώ και προσδοκώ να την βιώσω με τον Χριστό.

-Σέβομαι, όποιον μόνο κερδίσει τον σεβασμό μου: Φυσικά και το κάνεις, αφού ο ατομισμός και όλη αυτή η λογική του, σε έχουν χρίσει κέντρο και αυτοκράτορα του σύμπαντος. Αλήθεια, πιστεύεις πώς σου φτάνει μια ζωή να σεβαστείς πρώτον τον εαυτό σου, για να κερδήσεις και τον σεβασμό και των άλλων; Ή μήπως βλέπεις τους άλλους σαν ένα μέσο για να αισθανθείς εσύ καλύτερα; Τελικά, μήπως ζούμε σε έναν κόσμο μικρόνοης ανταλλακτικής φιλοσοφίας; Δώσε μου για να σου δώσω;Ο μεγαλόψυχος, συνειδητοποιημένος άνθρωπος, δεν περιμένει τον σεβασμό του άλλου για να ανταποδώσει.Εμπνέει σεβασμό με αυτό πού είναι και επειδή πολλές φορές, σχεδόν πάντα είναι και ταπεινός, απορεί για έναν τέτοιον σεβασμό των άλλων προς το πρόσωπο του και δεν συνειδητοποιεί πόσο μεγάλος είναι, μπροστά στην μακάρια ταπείνωση του.

Τί αντιπαραθέτουμε εμείς: Και την πέτρα πού πατάς, να σκύβεις και να την φιλάς με ευγνωμοσύνη και σεβασμό γιατί βρέθηκε εκεί και την πάτησες και κάθετι να το σέβεσαι και να το αγαπάς, άψυχο και έμψυχο και να καίεται η καρδία σου υπερ πάσης κτίσεως, κατά τον λόγο του αββά Ισαάκ του Σύρου. Μην ζητάς τον σεβασμό και την αγάπη των άλλων. Να τα δίνεις εσύ πρώτα , χωρίς ιδιοτέλεια και χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα και θα προστεθούν και αυτά και περισσότερα. Αυτή είναι η ουσία της ορθόδοξης ασκητικής και αγάπης και το κέντρο της ελληνικής μαγκιάς και ατόφιας λαϊκής κουλτούρας. Το ρωμέϊκο ήθος.

ππκ