Γράφει ο άλλος για τον Πάσσαρη και την μετάνοια του,πώς ούτως ή άλλος η Εκκλησία είναι ένας ...συρφετός με εγκληματίες, πόρνες και δολοφόνους πού μετανόησαν, οποτε δεν του κάνει αίσθηση η μεταστροφή του.
Η Εκκλησία είναι , λέει, ένα χαμαιτυπείο.
Δεν καταλαβαίνει όμως αντί να μας θίξει μας δίνει το μεγαλύτερο τίτλο τιμής.
Παραδέχεται άκων πώς η Εκκλησία είναι ένας τόπος μεταμόρφωσης των ανθρώπων.
Ο Χριστός προσκαλεί σε μετάνοια αυτούς πού έχουν ΚΑΤΙ μέσα τους. Πάθος, ένταση, περιεχόμενο, ορμή, αφοσίωση, αγάπη. Και αυτά τα μεταμορφώνει. Τα μεταμορφώνει προς το άριστον.
Ετσι η πόρνη μεταλλάσει τον ζοφερό έρωτα σε θείο έρωτα. Αν δεν είχε έρωτα μέσα της δεν θα το κατόρθωνε αυτό.
Ο δολοφόνος το μίσος και το θράσος, σε ζήλο και τόλμη.
Ο ληστής την αρπακτικότητα σε ευγενή αγώνα να κλέψει τον παράδεισο.
Ο φιλάργυρος την απληστία σε ακόρεστη δίψα για τον Θεό.
Αν αυτοί οι άνθρωποι ήταν από πρίν χλιαροί δεν θα ήταν ικανοί για την αμαρτία και άξιοι για την αρετή.
Τους ζεστούς θέλει ο Θεός.
Κρύοι ηθικολόγοι και κριτές και κενοί από πάθη πού δυνάμει μπορεί να εξελιχθούν σε αρετές κάλλιστα μπορεί να είμαστε όλοι μας.
Εκ του ασφαλούς όμως δεν κάνουμε "εντύπωση" στο θείο έλεος.
Θα μας εξεμέσει ο Κύριος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου