Περί του καψίματος του ιούδα ή εβραίου ή βαραββά

Επίκαιρο θέμα είναι και όλη αυτή ρητορική αντιρατσισμού και αντιβαρβαρότητας περί του εθίμου "καψίματος του ιούδα". 

Αυτοί πού τα λένε και τα πιστεύουν είναι είτε επειδή ταυτίζουν τα λαϊκά έθιμα(παγανιστικά τα περισσότερα και φερμένα από άλλες εποχές και μυστήρια) με την εκκλησία και πιστεύουν πώς την πλήττουν ,είτε επειδή δεν έχουν επαφή και γνώση περί ελληνικού ήθους. 

Πατρίδα τους και κουλτούρα τους είναι η μημουαπτική δύση.

Οι έλληνες διατηρούν τέτοια έθιμα όχι επειδή είναι αντισημίτες και βάρβαροι, αλλά επειδή δεν εστιάζουν στο πρόσωπο, παρά στο γεγονός.

Την προδοσία καταδικάζουν με αυτή την πράξη. 

Την προσωποποιημένη προδοσία, την αχαριστία, την αφιλοτιμία. 

Είναι έθιμα καθαρμού και ικανοποίησης πού διαιώνισε και αγάπησε το γνήσιο λαϊκό αίσθημα. 

Σε μια κοινωνία πού πλεονάζει η ατιμία και η εκμετάλλευση πώς να το δεί αυτό ο μέσος ελληνάκος, ο οποίος μάλιστα κόπτεται και περί αγάπης και συγχώρησης, χωρίς να αγαπά και να συγχωρά στον ιδιωτικό του βίο μάλιστα. 

Και ήρθαν οι απόγονοι των σταυροφόρων και της αποικιοκρατίας, οι έμποροι των εθνών οι ιούδες των λαών και οι ντόπιοι θαυμαστές τους, να μας κάνουν μάθημα ηθικής, ρατσισμού και βίας, σε εναν λαο συνηθισμενο στις προδοσιες τους,αρχοντομαθημενο και φιλαγαθο,με αρχαιες ριζες στην ευσπλαχνια και την συγχωρητικοτητα.Σε εναν λαο συμπαθη προς τους πεσοντας αλλα ποτε συμβιβασμενο με την αμαρτια...