Έχει ακόμα κάτι ανθρώπους του λαού μας, αγνούς και πονεμένους, πού ζουν με τον καημό και την ανημπόρια όλου του κόσμου στα στήθια τους. 

Αυτοί φέρνουν στον νου τους και βλέπουν στον ύπνο τους την Παναγία, σαν μάνα μαυροφόρα, θλιμμένη και βασανισμένη γυναίκα, άνθρωπο του πόνου, όπως ο Υιός της κατά τον Ησαΐα.

Είναι το καθρέφτισμα της ψυχούλας τους, αυτή η παράσταση της Παναγίας, η αρχοντικιά θλίψη πού βρίσκεται ακόμα στους ανθρώπους του Θεού. 

Μετά έρχονται οι κοιλαράδες και οι ευδαίμονες, αυτοί για τους οποίους ο Χριστός είπε:"ουαί οι γελώντες" και χλευάζουν την πίστη αυτών των θλιμμένων, σαν τους χωριάτες πού πατούν με τις αρβύλες τους τα ταπεινά και όμορφα κρίνα του αγρού...