Και φωνεί σοι άβυσσος εν αγαλλιάσει...!!!

Ῥήσεις Προφητῶν καὶ αἰνίγματα,
τὴν σάρκωσιν ὑπέφηναν,
τὴν ἐκ Παρθένου σου Χριστέ,
φέγγος ἀστραπῆς σου,
εἰς φῶς ἐθνῶν ἐξελεύσεσθαι,
καὶ φωνεῖ σοι ἄβυσσος, ἐν ἀγαλλιάσει,
τῇ δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε

Ο ειρμός από την τέταρτη ωδή του κανόνα της Κοίμησης.

Στην φωτογραφία είναι Αγία Σοφία( Παναγιά Οδηγήτρια) κτισμένη ακριβώς στο χείλος ενός ψηλού βράχου στην Μονεμβασιά.

Εκκλησιά και ιερά λόγια και ό ήχος από το τροπάρι είναι δεμένα αρμονικά.Δωρικά,λιτά, μεγαλόπρεπα, σαν την ράτσα και το ήθος πού πάμε να χάσουμε οι ανίδεοι, οι άγευστοι, οι αχάριστοι.

Τέτοια τροπάρια γράφτηκαν για να ψάλλονται σε τέτοιες εκκλησιές, πού αψηφούν αβύσσους και καιρούς και βασιλεύουν στον ουρανό και στην θάλασσα. Και τα πάντα μαζί με την άβυσσο συνεγείρονται σε ιερό ψαλμό, βγαλμένο από τα βάθη της αιωνιότητας, από τις απαρχές της δημιουργίας, όταν οι άγγελοι είδαν τα έργα του Κυρίου και δοξολόγησαν με ήχο καθαρό εορταζόντων.

Εκεί είναι να ζήσουν μια στιγμή χειμωνιάτικη, όπου η θάλασσα θα τρώει το βράχο σαν εμβατήριο δοξολογικής δύναμης,τρικυμιασμένες ψυχές από τον θείο ζήλο και τον καημό του κόσμου ή ένα λεπτό θερινής ανατολής άνθρωποι αγιασμένοι με την γαληνή ψυχή την πεποκιλμένη με άγιο Πνεύμα και να ψάλλουν τα παραπάνω λόγια, όπως αυτοί πού φέρουν τον αβάσταχτο πόνο και την αγάπη ξέρουν να ψάλλουν και να γίνουν οι ίδιοι άβυσσος εν αγαλλιάσει δοξολογούσα, προς τον Δυνατό, τον Φιλάνθρωπο, τον επιβλέποντα αβύσσους...