ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 25, 2009

[... από συνήθεια κάνουνε πριν πέσουν τον σταυρό τους...]



ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ

Οι Γιαπωνέζοι ναυτικοί, προτού να κοιμηθούν,
βρίσκουν στην πλώρη μια γωνιά που δεν πηγαίνουν άλλοι
κι ώρα πολλή προσεύχονται βουβοί, γονατιστοί
μπρος σ' ένα Βούδα κίτρινο που σκύβει το κεφάλι.

Κάτι μακριά ως τα πόδια τους φορώντας νυχτικά,
μασώντας οι ωχροκίτρινοι μικροί Κινέζοι ρύζι,
προφέρουνε με την ψιλή φωνή τους προσευχές
κοιτάζοντας μια χάλκινη παγόδα που καπνίζει.

Οι Κούληδες με την βαριά βλακώδη τους μορφή
βαστάν σκυφτοί τα γόνατα κοιτώντας πάντα κάτου,
κι οι Αράπηδες σιγοκουνάν το σώμα ρυθμικά,
κατάρες μουρμουρίζοντας ενάντια του θανάτου.

Οι Ευρωπαίοι τα χέρια τους κρατώντας ανοιχτά,
εκστατικά προσεύχονται γιομάτοι από ικεσία
και ψάλλουνε καθολικές ωδές μουρμουριστά,
που εμάθαν όταν πήγαιναν μικροί στην εκκλησία.

Και οι Έλληνες, με τη μορφή τη βασανιστική,
από συνήθεια κάνουνε, πριν πέσουν, το σταυρό τους
κι αρχίζοντας με σιγανή φωνή « Πάτερ ημών...»
το μακρουλό σταυρώνουνε λερό προσκέφαλό τους.

Παίρνοντας αφορμή , από τον ποιητή των οριζόντων και των γαλάζιων πόντων,Νίκο Καββαδία, θα θελα να αναφερθώ στην "θρησκευτικότητα" της συνήθειας, στην αυτοματοποιημένη θρησκεία, στο φαινόμενο της άκριτης και μηχανικής θρησκευτικότητας που ταλανίζει τη χώρα της ορθοδοξίας, όπως μας αρέσει να την λέμε. Και ανεξάρτητα αν η ορθοδοξία έχει οικουμενικό χαρακτήρα , ανεξαρτήτως με το ότι δοξάζεται και ευτυχώς δοξάζεται σήμερα στους βίους ρώσων,σέρβων,ρουμάνων,άγγλων,γάλλων,αφρικανών κ.α , μια που θέλησε ο Θεός να γεννηθώ σε αυτή τη χώρα που είχε την τιμή και χάρη η Αλήθεια του ευαγγελίου να γραφτεί και να εκφραστεί στη γλώσσα της πρωτότυπα και από την αρχαιότητα της, πονώ για την κατάντια και τη θρησκευτικότητα της.
Πολλοί από τους αδελφούς μας από συνήθεια θρησκεύονται, εκκλησιάζονται,κοινωνούν,σταυροκοπιούνται. Στα χείλη τους ανεβαίνουν προσευχές του τυπικού, που μάθαν μικροί,ενώ Θεός και Εκκλησία είναι ακόμα ένα παραδοσιακό στοιχείο της κουλτούρας τους. Για να μην αναφερθώ στον κλασσικό πλέον υποβιβασμό των μυστηρίων του γάμου και της βάπτισης σε κοσμικές τελετές ή ευκαιρίες συνάθροισης της οικογένειας. Ακόμα και τα παραδοσιακά πανηγύρια των χωριών που δένουν και καλώς δένουν αμφικτιονίες και κρατούν ζωντανές παλιές παραδόσεις κέντρο τους έχουν οτιδήποτε άλλο εκτός από τη μνήμη του μάρτυρα ή τη σύναξη για εκκλησιαστικό γνήσιο βίωμα της εορτής. Όμως αν και αυτό "έδει ποιήσαι κακείνο μη αφιέναι", το κέντρο βάρους μετατοπίζεται στη κοσμική σημασία του όρου. Συνάμα ιερά μυστήρια και τελετές για ειδικές περιπτώσεις έχουν μετατραπεί σε διαδικασίες απαραίτητες για το "καλό του χρόνου", όπως ο αγιασμός και το ευχέλαιο. Η πίστη γίνεται μαγεία και μηχανισμός, η αγάπη προς τον Θεό ανύπαρκτη παραποιημένη σε τυπική προσκόληση στα ειθισμένα. Απ'όλα αυτά μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε το ποιόν και το βάθος της πίστης μας και γιατί από το κέντρο αναφοράς μετατοπίστηκε ο Χριστός και μπήκε οτιδήποτε άλλο. Μπορούμε επίσης να ερμηνεύσουμε χωρίς την υποκρισία του ξαφνιάσματος γιατί οι διπλανοί μας τόσο εύκολα φέυγουν μακρυά από την εκκλησία στο πρώτο σκάνδαλο και μετά τον πρώτο ελάχιστο κλυδωνισμό.
Γιατί τους δίδαξαν πως "ο χριστιανικός Θεός των Ελλήνων" είναι ένα στοιχείο ανθρώπινης κουλτούρας που αναίμακτα και ανέξοδα μπορεί κάποιος να το απορρίψει από την ζωή και την κοσμοθεωρία του. Κανείς δεν έμαθε ή ορθότερα δεν θέλησε να μάθει για τον έρωτα του Χριστού και την αληθινή διάσταση της ορθόδοξης πίστης, της αναντικατάστατης αξίας της.

Ερχόμαστε στο άλλο σκέλος της προβληματικής του ποιήματος: η πίστη και λατρεία των εθνών, η θρησκευτικότητα τους. Δεν θα εξετάσω το αν κατέχουν μια μερική αλήθεια ή αν ζουν σε ένα απόλυτο ψεύδος.Αν το ήθος ή ο χαρακτήρας της θρησκείας που ασπάστηκαν τους καθιστά ελευθέρους ή ανελεύθερους. Αν διάφορες εθνολογικές ή ανθρωπιστικές αιτίες και φιλοσοφικά ρεύματα και ιστορικές συγκυρίες διαμόρφωσαν την κουλτούρα της θρησκευτικότητας τους και άλλα πολλά και πλείστα και βαριά με τα οποία ασχολούνται οι θεολόγοι και οι θρησκειολόγοι. Εγώ αυτό που θυμάμαι συνεχώςως απλός παπάς και πονώ είναι η περικοπή αυτή του Μαλαχία που λέγει: "από ανατολών ηλίου έως δυσμών το όνομά μου δεδόξασται εν τοις έθνεσιν και εν παντί τόπω θυμίαμα, προσάγεται τω ονόματί μου και θυσία καθαρά διότι μέγα το όνομά μου εν τοις έθνεσι, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ". Και ζηλεύω την προσήλωση των βουδδιστών, την πίστη και την σεβαστικότητα των μουσουλμάνων, την ησυχία ων τζαμιών τους και την αγάπη τους στην προσευχή και την ελεημοσύνη, την ευταξία και το πάθος των καθολικών, τη γνώση της γραφής από τους προτεστάντες, την συνοχή των ιουδαίων, την αφοσίωση των κινέζων, την αγάπη που έχουν να φιλοσοφούν την ζωή οι άλλες θρησκείες και τα δόγματα, την στιγμή που οι πλείστοι βαπτισμένοι Έλληνες που έχουν στα χέρια τους τον μαργαρίτη αυτόν των ευαγγελίων "από συνήθεια κάνουνε πριν πέσουν τον σταυρό τους", ρίχνοντας τα μαργαριτάρια τους στους χοίρους και τα άγια τους στα σκυλιά γιατί επειδή ακριβώς δεν ξέρουν πώς να τον μεταχειριστούν, σαν τα παιδιά κρατάνε μέρος του εντυπωσιακού περιτυλίγματος και πετούν το περιεχόμενο ή πιο αφοριστικοί λένε πώς: επειδή ακριβώς ξεπερνά την δική μας αντίληψη δεν έχει καμία αξία...

11 σχόλια:

Κυριάκος είπε...

Καλημέρα.
Δε θέλω να πω πως διάβασα κάτι με το οποίο διαφωνώ ή συμφωνώ απόλυτα.
Συμφωνώ ως προς την ποιότητα της πίστης, που έχει χαθεί και πήρε φολκλορικό χαρακτήρα, ως συνδετικός κρίκος με τη νοσταλγία της παράδοσης.
Παρόλα αυτά θα μπορούσε κανείς να πει, ότι πάλι καλά που δεν είναι και χειρότερα, αφού έστω και σε αυτό το παραλήρημα της μοντερνοποίησης και αθεοποίησης, υπάρχουν συνδετικοί κρίκοι, που μας συνδέουν με την πίστη. Αυτή η αχνή πίστη, ούτε καν πίστη, ίσως γίνει στο μέλλον, προσεχές ή και μακρινό, η αφορμή να αναζωπυρωθεί και πάλι η δύναμή της στις καρδιές των ανθρώπων.
Κι αν από συνήθεια κάνουμε το Σταυρό μας, αυτό είναι προτιμότερο από το να κοπεί και αυτή η συνήθεια. Και αν σιγά σιγά κουτσουρεμένα λέμε ένα Πάτερ ημών, πάλι καλά, γιατί θα μπορούσε εκείνη τη στιγμή να κυριαρχεί κάποια άλλη σκέψη.

Λες και πολύ σωστό είναι αυτό, για τη θέρμη της πίστης των άλλων, βουδιστών, καθολικών, κτλ.
Εγώ δεν τη ζηλεύω καθόλου.
Χίλιοι τόνοι πίστης του βουδιστή δεν είναι πιο βαριοί από μισό γραμμάριο πίστης ενός Ορθόδοξου Χριστιανού.
Είναι εύκολο να πιστεύεις σε αυτό που θέλεις να πιστεύεις και σαφώς θα έχεις θέρμη, αφού η πίστη αυτή δεν είναι αληθινή, και άρα ουσιαστικά δεν πολεμείται από τους διαβολικούς πειρασμούς. Και πώς να πειραχτεί, αφού η ίδια η ψεύτικη πίστη είναι ήδη ένας πειρασμός, στον οποίο υπέπεσε ο πιστός.
Στην αληθινή πίστη όμως, εκεί υπάρχει πόλεμος και μάλιστα μεγάλος. Είναι πιο δύσκολη γιαυτό και ο αγώνας είναι δυσκολότερος.
Ζηλεύω μόνο τους Αγίους της Ορθοδοξίας.

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Κυριάκο , καλημέρα. Ναι συμφωνω πως διάφορα δευτερεύοντα στοιχεία αποτελούν ακόμα συνδετικό κρίκο με την πίστη μας, όπως η λαϊκή παράδοση και τα έθιμα μας, αλλά φτάνει να μη γίνονται πρωτευοντα και ουσιαστικά. Μπορούμε να τα διατηρήσουμε και να μαθαίνουμε μέσα από αυτά , χωρίς να γίνουν το απόλυτο κέντρο αναφοράς.

Σχετικά με το δευτερο σκελος θα σου δώσω ενα παράδειγμα από την εξωθρησκευτική ζωή. Ένας νέος που είναι ερωτευμένος με την κοπέλα του. Κάποιος συλλέκτης που έχει πάθος με το αντικείμενο του. Ένα δέντρο που ζει μόνο για τον ήλιο και στρεφεται προς αυτόν. Οι οπαδοί μιας ομάδας που την ακολουθούν στην άκρη του κόσμου.
Ένας επιστήμων που μεχρι το τελος της ζωής του αναλώνεται σε μια θεωρία ή ξοδευεται σε ένα και μόνο πείραμα.
Ολοι αυτοί έχουν ένταση,πάθος,έρωτα,προσήλωση στο αντικείμενο ενδιαφέροντος τους.
Αυτά τα εξωτερικά τους γνωρίσματα είναι που ζηλεύω.

Καλή σου μέρα.

Ανώνυμος είπε...

δεν μπορώ να ζηλέψω κανέναν. ούτε καν τους αγίους. και αυτό διότι δεν μπορώ να γνωρίζω ποιος όντως σώθηκε και ποιος όχι. εξάλλου πως μπορώ να το γνωρίζω? οποτε εξωτερικά κρίνοντας (κρίνοντας και όχι κατακρίνοντας, ίσως κάποια στιγμή να κάνουμε και ένα διαχωρισμό της ορθής κρίσης-διάκρισης με αυτό που εννοεί το ευαγγέλιο), ζηλεύω και εγώ αυτούς που φαίνεται ότι έχουν βρει (ζωγραφίσει όπως έλεγε κάποιος) τον παράδεισο τους επί γης και ζουν μέσα του.
τώρα ποίους βλέπω να ζουν στον παράδεισο είναι προσωπικό θέμα, εξάλλου η καρδούλα τους το ξέρει. αυτό το προσωπικό που προσδίδουμε στην πιστη και την αμαρτία μας είναι που κάποιες φορες μας απαξιώνει από το να αναφερθούμε,να εξετάσουμε η ακόμα και να μιλήσουμε και για αυτό. έτσι όπως ορθά γράφτηκε, εφόσον αυτό μας ξεπερνά τι να λέμε τώρα...ωχ αδερφέ...
τώρα καταλαβαίνω και αυτό που λέγεται:"ο εωσφόρος ως πρώην άγγελος του φωτός μπορεί άνετα να μεταμορφώνεται σε άγγελο και να μας ξεγελά". κάτι που "πιστεuουμε" με τόση θερμη, ποσο λάθος και κακό μπορεί να μας κάνει. τι θλίψη μου γεννα αυτό το γεγονός και μονο, χάνοντας τη διάκριση έχουμε χάσει τη ζωή μας.

Ανώνυμος είπε...

έχω πει πως είμαι άνθρωπος χωρίς θρησκευτική συνείδηση μα σέβομαι τον γέροντα που παει στην εκκλησία και κάμει τον σταυρό του, την γυναίκα που η πίστη της την οδηγεί στην νηστεία, εξομολόγηση και μετάληψη...
πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έκαναν ποτέ τον σταυρό τους αλλά διάγουν βίο όπως προστάζει η πίστη...καθαρή συνείδηση, ελεημοσύνη κρυφή, αλήθεια και συγγνώμη....δεν πιστεύω ότι ο Χριστός θα ήθελε τους ανθρώπους να ακολουθούν την πίστη γιατί έτσι μάθανε...έτσι πρέπει....ο άνθρωπος πρέπει να είναι λεύθερος να επιλέγει...
με εκτίμηση
μαργαρίτα

Αγιος Ανησυχιος είπε...

Σε απαντηση σου σε σχολιο μου στη σελιδα του Καλαβρυτων & Αιγιαλειας, έγραψες:

"..Η σταυρική θυσία του Χριστού μας έσωσε εφάπαξ από την τυρρανία του διαβόλου, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όποιος είναι βαπτισμένος αυτόματα σώζεται...."
"η θεωρια σου περι εκκλησιας μου φαινεται ακρως προτεσταντικη και δεν μπορω να την δεχτω...."
---------------------------

Ακου αγαπητε,
Δεν ειμαι αρμοδιος η ικανος να σου κανω μαθημα για το τι πρεπει και δεν πρεπει, προσευχησου και ο ΚΥΡΙΟΣ θα σε φωτισει αν το ζητησεις με ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ και ΧΩΡΙΣ φανατισμο.
Πιστευω οτι εισαι φανατικος ορθοδοξος και αυτο μονο καλο δεν ειναι.
Η μελισσα πηγαινει ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ και ΔΕΝ διαλεγει απο που ναπαρει το μελι......
Οποιος λεει οτι ΑΥΤΟΣ (=το δογμα του...) εχει μονο την αληθεια, ειναι φανερη αποδειξη αυτο οτι ΕΧΕΙ ΛΑΘΟΣ!
Στην ουρανια Σιων θα υπαρχουν σωσμενοι απο ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ, απο ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΥΛΕΣ, απο ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ και αυτο σημαινει ότι κει πανω θα ειναι βεβαια ΚΑΙ ορθοδοξοι πιστοί αλλα ΔΕΝ θα ειναι ΜΟΝΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ !!

Εαν μπορω να βαλω ενα λιθαρακι παραπανω, στη διαθεση σου.

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Αγαπητέ, θα έπρεπε να μου απαντήσεις στο blog εκείνο και εγώ να ανταπαντήσω εκεί. Ωστόσο όμως δεν μ'αρέσει να είμαι τόσο αφόρητα τυπικός γι'αυτό δημοσιεύω το σχόλιο σου και σου απαντώ από δω:

Δεν είναι ανάγκη να είμαι φανατικός για να είμαι ορθόδοξος ή επειδή ακριβώς δηλώνω ορθόδοξος να είμαι φανατικός. Μαλάκωσε λίγο τη διάθεση σου. Ίσως συμβαίνει το αντίστροφο και μέσα στο δικό σου ενθουσιασμό ή ακλόνητο πιστεύω δεν μπορείς να το δεις. Θεωρείς δηλ. πως η εκκλησία είναι από τη θέση της και εξ ορισμού μέρος όπου συχνάζουν οι άγιοι; Αυτό θα ήταν το ιδανικό. Στην Εκκλησία δεν πάμε καθαροί και αγιασμένοι αλλά ακριβώς για να καθαρθούμε και να αγιαστούμε.

Όσο για το ποιός θα σωθεί ή όχι δεν πήρα καθόλου θέση , συνεπώς μη μου προσάπτεις πράγματα που δεν είπα ή που δεν είμαι.Και αυτό που δεν είμαι σίγουρα είναι Θεός. Μπορεί να σωθεί κάποιος που δεν γνώρισε ποτέ Χριστό και εγώ να κατακριθώ. Μπορεί να σωθεί κάποιος που εσύ θεωρείς ας πούμε φανατικό ή άσωτο και εσύ ο "καθαρός" να κατακριθείς. Αυτό δεν το αφήνουμε στο Θεο; Δεν του παραχωρούμε και κάτι αντί να λέμε ότι είμαστε αυτάρκεις και ξέρουμε τον τρόπο;
Πού ξέρεις τί κρύβει ο άλλος στην ψυχή του. Νομίζεις η ηθική καθαρότητα ή η εξωτερική ευσεβοφάνεια κάνουν τον άνθρωπο του Θεού;
Δεν ξέρω τί φρονείς περί ορθοδοξίας, ποιά είναι η γνώση σου και οι εμπειρίες σου γι'αυτήν ή τί άποψη έχεις διαμορφώσει ή τί σου έχουν διδάξει γι'αυτήν, αλλά άσε με να ορθοδοξώ ή να πιστεύω πως ορθοδοξώ. Είμαι ελεύθερος να το κάνω και ακόμα ελεύθερος να σου δίνω απαντήσεις ή όχι. Θαρρώ μόνο στον Ένα θα απολογηθώ όπως και σύ , όπως όλοι μας.

Οπωσδήποτε να είσαι καλά.

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Παραθέτω και την σχετική απάντηση από το άλλο blog:
"H αντίληψη για την Εκκλησια ως κοινωνίας αγίων είναι ακραιφνώς προτεσταντική και δεν μπορώ να την δεκτώ. Η σταυρική θυσία του Χριστού μας έσωσε εφάπαξ από την τυρρανία του διαβόλου, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όποιος είναι βαπτισμένος αυτόματα σώζεται. Χρειάζεται αγώνας για να κρατήσουμε την χάρη. Η Εκκλησία είναι χώρος συνεχούς μεταμορφώσεως και αγιασμού. Πέφτω και σηκώνομαι. Δεν είμαι σεσωσμένος από το όνομα αλλά από τον αγώνα. Η εκκλησία είναι ως νύμφη του Χριστού αμόλυντη,αλλά τα επι γης μέλη της είναι ακόμα στρατευόμενα, στον αγώνα και πολλά απ'αυτά βρίσκονται σε λάθος δρόμο".

Ανώνυμος είπε...

αγαπητοί μου εγώ δεν είμαι ιερέας ούτε πολυδιαβασμένος. μια σχολη έχω βγάλει και τώρα δεν θυμάμαι και τίποτε από αυτήν. και στα μαθήματα που έγραψα 10, τώρα δεν γνωρίζω τίποτε. ίσως επειδή δεν ασχολήθηκα περαιτέρω και ότι αφήνεις σε αφήνει. μήπως έτσι ακριβώς δεν λειτουργεί και η χάρη Του?
τη μια μέρα αισθάνομαι ένα ψήγμα από αυτήν την χάρη όμως δεν εφησυχάζω, ξέρω ότι αύριο θα την έχω χάσει. και βεβαια την επαύριο κυλιέμαι στον βούρκο, προσπαθώντας να καταλάβω πως θα Την ξαναβρώ.
μήπως λοιπόν χρειάζεται καθημερινός αγώνας; πολύ εύκολα βρίσκεις τη χάρη και πολύ εύκολα τη χάνεις, μάλλον είναι μια δυναμική σχέση αυτή, συνεχεια μεταβαλλόμενη. και πως να είσαι μόνιμα μέσα στη χάρη όταν ζούμε μέσα σε τόσο θόρυβο;

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

αγαπητε ανώνυμε οι ταπεινοι θα νικησουνε τον κοσμο.

Αγιος Ανησυχιος είπε...

Προς Π.ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ:

-Εγραψες: "Θεωρείς δηλ. πως η εκκλησία είναι από τη θέση της και εξ ορισμού μέρος όπου συχνάζουν οι άγιοι;"
-----------------------------
ΛΑΘΟΣ ερωτηση!
Η εκκλησια ΔΕΝ ειναι το μερος
ειναι οι ΑΓΙΟΙ !
"Οπου ειναι μαζεμενοι δυο η τρεις στο ονομα Μου ΕΚΕΙ ειμαι και ΕΓΩ" . Αμην! Αλληλουϊα!! Δοξα στον Κυριο!! Ωσαννα:!
-------
"μη μου προσάπτεις πράγματα που δεν είπα"
--------------
Εαν μεσα στο γραψιμο μου ειπα κατι που δεν σε αντιπροσωπευει, παρακαλω συγχωρεσε με!
===============
"Μπορεί να σωθεί κάποιος που δεν γνώρισε ποτέ Χριστό και εγώ να κατακριθώ. Μπορεί να σωθεί κάποιος που εσύ θεωρείς ας πούμε φανατικό ή άσωτο και εσύ ο "καθαρός" να κατακριθείς. Αυτό δεν το αφήνουμε στο Θεο;"
----------------------
Τα παραπανω, επιτρεψε μου, ανηκουν στην σφαιρα της ανθρωπινης αγνοιας και φαντασιας!!
Οποιος δεν γνωρισε τον Χριστο, ΔΕΝ θα σωθει αλλα "θα ΚΡΙΘΕΙ συμφωνα με την συνειδηση του"!

ΕΔΩ ειναι και το χρεος καθε πιστου χριστιανου, ΝΑ ΚΗΡΥΤΤΕΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, γιατι μεγαλη ειναι η ευθυνη του απεναντι ΕΚΕΙΝΟΥ που τον εσωσε!
Ο πιστος ειναι στην Βασιλεια ΕΚΕΙΝΟΥ απο ΤΩΡΑ, και το ΓΝΩΡΙΖΕΙ, γιατι το λεει ΕΚΕΙΝΟΣ στον ΛΟΓΟ ΤΟΥ!
Ο Παυλος ΓΝΩΡΙΖΕ που θα παει και οτι θα λαβει το βραβειο της ανωθεν κλισεως, ο Στεφανος ΕΙΔΕ ΕΚΕΙΝΟΝ, που πιστευε και για τον ΟΠΟΙΟΝ εδινε την ζωη του, εκ δεξιων του ΠΑΤΡΟΣ εν δοξη και τιμη!
.............
----------

Αγαπητε
Ο Χριστιανισμος μπορει να ειναι ανοικτος προς ολους, αλλα αφορα ΟΛΙΓΟΥΣ, το ΜΙΚΡΟ ΠΟΙΜΝΙΟ, τους ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ, για τους οποιους ΕΚΕΙΝΟΣ εχει ετοιμασει ΔΕΙΠΝΟ ΜΕΓΑ το οποιο ΔΕΝ θα ειναι ΜΥΣΤΙΚΟ, αλλα ΦΑΝΕΡΟ και ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ και στο οποιο θα γινουν πολλα θαυμασια και ανεκδιηγητα γεγονοτα, που θα λαμπρυνουν τους ΟΥΡΑΝΟΥΣ και θα κανουν τους ΑΓΓΕΛΟΥΣ να ψαλλουν συνεχεια το ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ και να μενουν με εκπληξη και θαυμασμο εμπρος στα ΑΙΩΝΙΑ και ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΘΕΪΚΑ σχεδια......
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΣΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
Ο Σταυρωμενος Κυριος, αλλα ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, ο ΜΟΝΟΣ Θεος ας σε ΦΩΤΙΖΕΙ για να ερθει και στην δικη σου καρδια η δια Αγιου Πνευματος ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ σου, την οποια μετα θα κηρυξεις στους υπολοιπους, για να πιστεψουν ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ, οι "μελλοντες Βασιλειαν Θεου κληρονομησουσι". ΑΜΗΝ!

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Μακάρι να με φωτίσει ο Θεός ώστε να δω την σωτηρία μου, για την ώρα όμως ξέρω που βρίσκεται, η αδυναμία μου είναι στο να απλώσω το χέρι και να την πάρω...

Ξέρεις όμως το θέμα είναι από που "βλέπεις" τον Θεό. Καμιά φορά μπορεί να ορθοδοξείς ή να νομίζεις πως ορθοδοξείς και να βλέπεις κάπου αλλού, έστω αν και τα λόγια και οι πράξεις σου είναι άψογα.
Καλημέρα...