από απάντηση σχόλιο σε φίλο ιερέα
Είδα ένα πλάσμα με έμπνευση και θάρρος και ξενιτεία και υπομονή και αγάπη Χριστού και θαύμασα-σχεδόν ντράπηκα- και έφτανε η επιμονή της για την "θεοπνευστία" και αποκλειστικότητα της ιερότητας των ιταλικών για να γκρεμιστούν όλα. Νιώθω πικρία και αγανάκτηση για ένα τέτοιο περιβάλλον και μια τέτοια κουλτούρα που υπέβαλαν σε τούτο τον απλό άνθρωπο τέτοιες απολυτότητες. Αυτή η περιβόητη "υπεροχή" των δυτικών, αυτή η εμμονή στην αεί υπεροχή τους!
Απ'την άλλη χαίρομαι που αναφέρθηκαν οι εσφιγμενίτες γιατί μου δίνεις την ευκαιρία να τονίσω πώς αυτοί είναι για να'ναι δυτικίζοντες ως προς το πνεύμα. Σέβομαι την περιπέτεια τους, αλλά όχι και την εωσφορική τους αυταρέσκεια, την δυτικότροπη τάση να αυτοδικαιώνονται επειδή κατέχουν λέει την ορθοδοξία, αυτή την παπικίστικη νοοτροπία του αυθεντικού και αλάθητου.
[...] με το φτωχό παπαδίστικο μυαλό μου , βλέποντας τους πατέρες και τους αδελφούς μου να προσπαθούν να προσδιοριστούν ως ορθόδοξοι έχοντας ως κριτήριο την στάση τους απέναντι στον παπισμό θλίβομαι. Οι μεν φρονούν πώς ορθόδοξος είναι αυτός που είναι υπέρ της οικουμενιστικής συννενόησης και επιθυμεί την ένωση στο όνομα της χριστιανικής αγάπης. Οι δε θεωρούν πώς ορθόδοξος είναι εκείνος που δέχεται τον πάπα ως τον ελθόντα αντίχριστο. Ο οικουμενισμός ως κίνηση και φιλοσοφία, μού βγάζει μια ανασφάλεια, ότι κάτι δεν πάει καλά με την ταυτότητα μας, κάτι πρέπει να πληρωθεί για να τελειωθούμε, ότι η φιλία με τον πάπα είναι η διέξοδος σωτηρίας μας και η απάντηση σε όλες μας τις αγωνίες και τις προσδοκίες ως εκκλησίας.
Λυπάμαι.Δεν μπόρεσα ποτέ να συλλάβω την εικόνα ενός θλιμμένου Χριστού, που κλαίει γιατί τα παιδιά Του κάκιωσαν μεταξύ τους.(χρησιμοποιώ εικόνες ουνιτών). Αυτά ειναι απαράδεκτα πράγματα. Μόνο ο δυτικός επεκτατισμός έχει να ωφεληθεί από τέτοια αστεία συνθήματα.
Οι δε "ζηλωτές" απ'την άλλη συσπειρώνονται σε ομάδες τυφλού φανατισμού, σπέρνουν νόθα συνθήματα,τους χαρακτηρίζει ένας ακραίος φανατισμός ξένος με την έννοια της ορθόδοξης παράδοσης.
Οι "ζηλωτές" θυμίζουν τον Άρειο και τους αλλότριους τους Ιησουιτες, στους οποίους αν παρείχετο εξουσία θα γίνονταν ιεροεξεταστές και θα μας ανέβαζαν όλους στην πυρά. Φυσικά, νοερά μας έχουν παραδώσει όλους συλλήβδην στην κόλαση με τα ψευτοαναθέματα τους και κατά τα πιστεύω τους.
Πιστεύω πώς η ανατολική εκκλησία μπορεί να πορευτεί και να υπάρξει μόνη της. Δεν χρειάζεται να προσδιορίζεται μέσω άλλων. Είναι το σώμα του Χριστού.Οι διάλογοι είναι όμορφοι και κατά το γνήσιο ορθόδοξο πνεύμα.Αλλά δεν είναι η απάντηση στη ερώτηση τί είναι εκκλησία και πού εκείνη πορεύεται. Δεν είναι η ένωση με την δυτική εκκλησία που θα πρέπει να προσδιορίζει την πορεία και την ύπαρξη μας ως εκκλησίας, αλλά η επιστροφή στην παράδοση μας και η ανάγκη να την κρατάμε πάντα ζωντανή, να δίνουμε πάντα μαρτυρία εν Χριστώ , έχοντας πίστη(=εμπιστοσύνη) στον δικό μας θησαυρό. Και όχι ότι είναι δικός μας, αλλά μας έχει παραδοθεί άνωθεν.
[...]σκέψεις ασήμαντου ιερέα... Και όμως γνωρίζω πολλούς κληρικούς και λαϊκούς που έχουν ζωντανή σχέση με τη θεολογία και την εκκλησία , οι οποίοι είναι του ιδίου πνεύματος.
5 σχόλια:
Ευλόγησον.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα και εν γένει συμφωνώ. Οι διαφορές μας με τους δυτικούς είναι μεγάλες αλλά όχι ανυπέρβλητες. Δεν μας χωρίζει τόσο η διαφορετική παράδοση όσο (α)η επίκληση του Αγίου Πνευματος και ο ρόλος Του στην Αγία Τριάδα και (β)η θέση του Ρώμης στην Εκκλησία, η οποία από "πρωτεία τιμής" έγινε "πρωτεία παγκόσμιας εξουσίας" εναντίον κάθε εκκλησιολογίας, παύλειας αλλά και μεταγενέστερης, μια εκκλησιολογία την οποία κρατάμε αλώβητη κυρίως στο εξωτερικό. Αν επανερχόταν ο Ρώμης στην προ του 1099 (έναρξη Σταυροφοριών) θέση του και διαγράφονταν η διδασκαλία (η οποία εν πολλοίς έχει την αιτία της στην απόσταση και στην διαφορά γλώσσας)περί Αγίου Πνεύματος (filioque κλπ)θα ήταν το μεγαλύτερο βήμα για την Ένωση των Εκκλησιών. Θεωρώ, σε μια τέτοια περίπτωση, την εξαφάνιση της Ουνίας δεδομένη.
Οι φανατικοί υπάρχουν εκατέρωθεν, δυστυχώς.
Η λατρεία της ιταλικής από την εν λόγω ιταλίδα την θεωρώ μια βλακεία και μισή, ας με συγχωρέσεις.
Ευχαριστώ που με αποκαλείς φίλο.
Την ευχή.
Να'σαι καλά , πάτερ Παναγιώτη. Πάντα χαίρομαι να συζητώ μαζί σου.
Μου βγάζεις πράγματα στην επιφάνεια που δεν τολμώ να εκφράσω ανοιχτά και αυτό το εκτιμώ.
Ευλογειτε πατερ μου,
Καλα τα λετε στην θεωρια αλλα στην πραξη αλλα ισχυουν, διοτι εκ του καρπου κρινεται το δεντρο. Και τελικα με τα πολλα κατεληξα πως εν αντιθεσει με τον ζηλωτισμο ο οικουμενισμος ειναι μια αιρεση, η χειροτερη όλων των εποχων. Διοτι στην ουσια αποτελει ενα ποτ-πουρι ολων των αιρεσεων και τασεων που κυκλοφορουν ως ισοτιμα αποδεκτες και απο τον συχνωτισμο αυτο οι μονοι που χανουν ειναι οι ορθοδοξοι διοτι αργά αλλα σταθερα νοθευονται τα δογματα της και στην ουσια μετατρεπεται σε ακομα μια προτεσταντικη παραφυαδα με μικρες πολιτιστικες και ιστορικες διαφορες από τις υπόλοιπες. Λυπαμαι να βλεπω το Πατριαρχειο να αυτοκαταστρεφεται εκτος και αν ΑΥΤΟΣ ακριβως ειναι ο σκοπος της ηγεσιας του.
Με αυτον τον τροπο βεβαια η Ορθοδοξη εκκλησιολογια καταργειται υπερ της προτεσταντικης. Διοτι ειτε εισαι η Μια, Αγια Καθολικη και Αποστολικη Εκκλησια είτε δεν είσαι ΟΥΤΕ Μια (αφου εισαι μια εκ των πολλων, ΟΥΤΕ Αγια (αφου π.χ. αποδεχεσαι τον εκκλησιαστικο γαμο των ομοφυλοφιλων), ΟΥΤΕ Καθολικη (αλλα Επι μερους) ΟΥΤΕ Αποστολικη (διοτι όπως ειχε πει και ο Ελσινγκιου, "τι να παμε να κανουμε εμεις στην Ναμιμπια ιεραποστολη αφού οι Λουθηρανοι κάνουν καλη δουλεια!").
Οικουμενισμος σημαινει το να αποδεχθουμε τις αιρεσεις και τις πλανες του άλλου. Και οι πλανες μπορουν να δικαιολογηθουν ως ενα σημειο. Αλλα η θεωρια του κοινου ποτηριου ειναι σαν να βαζουμε στο Αγιο Ποτηριο καθαρο οινο και μολυσμενο υδωρ και να πιστευουμε οτι στο ποτηρι δεν θα μολυνθει ο οινος από το υδωρ.
Ας πουμε π.χ. το δογμα της Ασπίλου Σύλληψης της Θεοτόκου είτε ισχύει είτε δεν ισχυει, και ο Θεός μπορει να δεχθει την δογματικη πλανη με συγακαταβαση. Αλλα οταν κοινωνουμε το ιδιο ποτηριο ειναι σαν να λεμε οτι το παραπανω δογμα Ισχυει και Δεν ισχυει ταυτοχρονα! Ας πιστευουν οι Καθολικοι τα δικα τους και εμεις τα δικα μας χωρις μισαλλοδοξια και αν ο ΘΕΟΣ θελει τοτε ΗΔΗ κοινωνουμε το Κοινο Ποτηριο εν Δυναμει. Με τους δε προτεσταντες, που δεν δεχονται την μετουσιωση των Δωρων αλλα θεωρουν οτι η Κοινωνια εχει μονο συμβολικο χαρακτηρα, τα πραγματα ειναι ακομα χειροτερα διοτι οι ανοητοι θεωρουν πως ο μονος τροπος να υπαρξει "κοινο Ποτηριο" ειναι η κυριολεκτικη συμπαρουσια και συμπροσευχη ενω για μας τους Ορθοδοξους το Κοινο Ποτηριο ισχυει ακομα και αν ο ενας κοινωνει στις 8το πρωί στην Σιβηρία και καποιος μετα από 6 ωρες στην Γερμανια.
Επομενως ολα αυτα τα περι κοινου ποτηριου τα θεωρω καρναβαλια και οπερετες απο άποψη λειτουργικη.
ΑΝ παμε τωρα και στην δογματικη ήδη βλεπουμε την άλωση από τεως προτεσταντες της Ορθοδοξης Εκκλησιας της Φινλανδιας, την ΔΙΑΛΥΣΗ της, την εισαγωγη βαθειας ανηθικοτητας η οποια μαλιστα επιχειρειται να δικαιολογηθει με... θεολογικα τερτίπια, την ΠΛΗΡΗ προτεσταντοποιηση της Θεολογιας της κλπ υπό τις ευλογιες του Πατριαρχειου βεβαιως που παριστανει τον ανηξερο.
Δηλαδη ο συχνωτισμος Ορθοδοξιας και Προτεσταντων ΜΟΝΟ αρνητικα αποτελεσματα επεφερε σε βαθος χρονου και αυτο θα σημανει απλα το τελος της Εκκλησιας όπως έγινε και στην Περσια που Αγιους εκ Περσιας ακουμε και Εκκλησια δεν βλεπουμε.
Συνεπως οχι μονο αν πρεπει οπωσδηποτε να διαλεξω θα προτιμησω τον Ζηλωτισμο αλλα μακαρι η Εσφιγμενου να κανει μετοχι στην Φινλανδια.
Δυστυχως την υγειαινουσα διδασκαλια την πιστευουμε μονο εγω και εσεις πατερ μου και μερικοι αλλοι άνευ ΕΞΟΥΣΙΑΣ και ετσι όπως ειναι η κατασταση δεν εχουμε άλλη επιλογη από το να ΠΡΕΠΕΙ να τοποθετηθουμε σε σχεση με τα δυο άκρα. Ιδιαιτερα οταν το ενα άκρο (ο Οικουμενισμος) παριστανει το... Μέσο.
Αγαπητέ, θεοπρόβλητε,πιστεύω πώς η Ιστορία γενικότερα ως ροή και εμπειρία δεν δέχεται τα εκτρώματα, αλλά κάποια στιγμή τα αποβάλλει.
Γι'αυτό και δεν ανησυχώ .
φίλοι μου θυμήθηκα ένα μύθο για τον ανυπάκουο στρατιώτη.
ο λοχίας του λοιπόν θέλοντας να τον τιμωρεί του επέβαλε τα χειρότερα καψώνια. ο στρατιώτης θέλοντας και μη τα εκτελούσε αλλα συνέχιζε την ανυπακοή. τι βγήκε λοιπόν με αυτή την ιστορία? στον πόλεμο ο ανυπάκουος στρατιώτης ήταν ο πιο σκληραγωγημένος από όλους της μονάδας του και μάλιστα πήρε και επαίνους για τη δράση του!
τι μεγάλο μυστήριο οι αποφάσεις, οι σκέψεις και οι πράξεις μας!
Δημοσίευση σχολίου