ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Δευτέρα, Μαρτίου 30, 2009

Η Τζουλιάνα Μαρία και η δυτική πονηρία.

Η Τζουλιάνα Μαρία είναι μια αγγλίδα που έζησε στην Ιταλία, μάλλον ρωμαιοκαθολική. Δεν ξέρω πολλά γι'αυτή. Μου είναι άγνωστη. Γυρνάει άστεγη στους δρόμους της Καλύμνου, μέχρι να αποφασίσει να πετάξει σε άλλα μέρη. Η Τζουλιάνα Μαρία πήρε την απόφαση να ταξιδέψει από το Βατικανό ως την Κίνα, ακολουθώντας τα βήματα λέει του Χριστού. Στην Κάλυμνο την βρήκα κατά την επιστροφή της από την άπω ανατολή στο Βατικανό. Είναι ρακένδυτη και άστεγη και έχει αφιερωθεί όπως λέει σ'αυτή την μεγάλη ιδέα. Την Τζουλιάνα Μαρία την είχα για σαλή εν Χριστώ κατά τα δικά μας ανατολικά πρότυπα.Άκου να αφήσει το σπίτι της και την άνεση της για να ταξιδέψει στη μισή υφήλιο μόνο για τον Χριστό! Βέβαια παραθεώρησα την καταγωγή και την πίστη της. Παραθεώρησα και το λογικό και προφανές: Αλήθεια, τί γυρεύει ο Χριστός στην Κίνα; Εντυπωσιάστηκα μόνο από την γενναιότητα και την σταθερότητα της απόφασης της. Την εκούσια φτώχεια και την πίστη της στην ελπίδα, το θάρρος της. Όμως η Τζουλιάνα Μαρία με προσγείωσε καταπληκτικά και άτσαλα. "Η γλώσσα, μου είπε , που θα έπρεπε να μιλάτε στην εκκλησία σας είναι τα ιταλικά. Αυτή την γλώσσα αγάπησε ο Χριστός και αυτή δίνει στους πιστούς τo inspiration"! (Συνομιλούσαμε στ'αγγλικά).

Θυμήθηκα αυτόματα μια ιστορία που άκουσα στο ραδιόφωνο , κάποτε. Ένας Έλληνας συνομιλούσε με κάτι hippies και καθώς το έφερε η κουβέντα τους είπε με αθωότητα πώς τα νησιά Φώκλαντ πήραν το όνομα τους από τον δικό μας καπετάνιο Φωκά. Οι εγγλέζοι hippies εξεμάνησαν και βιάστηκαν να τον πείσουν πώς τα Φώκλαντ είναι μόνο αγγλικά, λες και ο Έλληνας το αμφισβήτησε. Ποιοί; Οι hippies.Τα παιδιά των λουλουδιών , με το όνειρο της πανανθρώπινης αγάπης , ειρήνης και κατάργησης των συνόρων. Ω της Δύσης, υποκριτικό και πλάνο πνεύμα!

Ανάθεμα σε Δύση και ανάθεμα σε καταραμένη φραγκοκουλτούρα! Συγχώρα με Θεέ μου  τον αμαρτωλό. Πήρατε την Τζουλιάνα Μαρία την σαλή, αυτό το πλάσμα το φλόγινο και θαρραλέο και το γεμίσατε προλήψεις, ανοησίες και φανατισμό. Της λερώσατε την ευλογημένη σαλότητα με φυλετίστικες παρλάτες και αιρετικές ανοησίες.

Αυτή που θα μπορούσε να γίνει απόστολος , μου ξεφούρνισε μια αηδία που δεν την πιστεύουν ούτε τα μικρά παιδιά. Δεν ξέρω αν ο Χριστός θα στεφανώσει την Τζουλιάνα Μαρία και θα αποδείξει κενό ζήλου εμένα τον χάχα.Ξέρω όμως καλά πώς κάποιοι φυτευτές και φαρισαίοι θα πληρώσουν κάποτε για όλο το δηλητήριο και τον σκοταδισμό που ενέπνευσαν σ'αυτές τις αγνές ψυχές.  Αχ λεβέντες ανατολίτες άγιοι σαλοί! Προστατέψτε αυτό το αδύναμο πλάσμα και σώστε τον κόσμο από τους στραγγαλιστές των ψυχών και τους ινστρούχτορες των απανθρώπων δογμάτων.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

των απανθρωπων δογμάτων....σωστά το είπατε...γνωρίζω έναν ιερωμένο Έλληνα που ζήτησε στη Θεολογική σχολή της Φλωρεντίας ήταν θαρρώ να πει την πρωινή προσευχή και του επετράπει από τον καθολικό ιερέα...όταν ο ίδιος καθολικός ιερέας έκανε το ίδιο εδώ αφού ζήτησε την άδεια από τον Έλληνα ιερωμένο ο μητροπολίτης του δικού μας ιερέα τον κάλεσε να τον επιπλήξει που άφησε ένα "αιρετικό" να κάνει την προσευχή....έχετε τίποτα να μου πείτε;
μαργαριτα

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Γεια σου Μαργαρίτα μου.

Ναι έχω να πω.Το παπικό πνεύμα δεν έχει σαν γνώμονα την αγάπη και την συναδέλφωση δια της κοινής προσευχής. Δυστυχώς τους κατατρέχει η μανία της υποδούλωσης των άλλων και μάλιστα των γραικών που μας θεωρούν αποστάτες. Άμα μπεις σε ουνίτικους χώρους αλλά και αμα παρακολουθήσεις την όλη πολιτική και συλλογιστική τους λυσσάνε για την ένωση. Μέλημα τους δεν είναι η εν Χριστώ συναδέλφωση αλλά να φιλήσουν οι "υπήκοοι ρωμιοί" την παντόφλα του πάπα.
Αυτό το πετυχαίνουν προσπαθώντας να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ μας , με μικρές και τάχα αμελητέες υποχωρήσεις καθημερινά.
Σε συνθήκες αγνότητας και καλής προαίρεσης θα έβρισκα αυτόν τον μητροπολίτη δυναμιτιστή και φανατικό. Τώρα τον βρίσκω απλά λεβέντη γιατί δεν μάσησε με το πολιτικό και "χριστιανικά" ορθό(ξέρεις ροζουλί χριστιανισμός)αλλά πήγε κόντρα στο ρεύμα.

Δεν είναι χτεσινή η σχέση μας με την "αδερφή" μας την δύση. Τους ξέρουμε καλά. Θέλω να ζήσω σαν άντρας και όχι σαν ακόλουθος κανενός. Με γνωρίζεις καλά, ξέρεις με τι πνεύμα μιλάω.

Τέλος, θεωρώ τον οικουμενισμό και τον αντιοικουμενισμό σαν διπολική πλάνη και κοροιδία. "Καλές σχέσεις" να έχουμε. Σχέσεις όμως να μην έχουμε. Αγάπη να έχουμε άπλετη , βάρδα όμως από "αγαπούλες".

Εκκλησία είναι κάτι άλλο.
Και τα πραγματικά προβλήματα είναι αλλού.

Ελπίζω να σε κάλυψα.

Ανώνυμος είπε...

Εμένα ένα με έμαθε ο πατέρας μου..Ο Θεός είναι ένας για όλους και μας βλέπει όλους μας παιδιά του. Ο Χριστός μας ήταν ταπεινός και περπάταγε ξυπόλυτος.Έτσι δεν θεωρώ κανέναν καλύτερο ή χειρότερο από μένα..αν η ψυχή του ανθρώπου ανεξαρτήτου χρώματος...θρησκείας είναι αγνή είναι παιδί του Θεού...ευχαριστώ σε που μαθαίνω γερνόντας όμορφα πράγματα...
μαργαρίτα

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Ναι, αναμφισβήτητα. Γι'αυτό και κάτι μ'έσπρωξε σ'αυτή τη γυναίκα.
Συμπόνεσα και θαύμασα, Μαργαρίτα.
Αλλά ένιωσα και πίκρα. Ξέρεις όχι γι'αυτήν αλλά για τον κόσμο της που ειναι και δικος μας κόσμος.
Τέλοσπαντων, πιστεύω πώς πρέπει να εγκαταλείπουμε τα εξωτερικά στοιχεία της αξιοπρέπειας και της αυτοσυντήρησης μας για να βγούμε από τη φυλακή του "εγώ" μας αλλά όχι και την ουσία τους.

Βαριες κουβεντες για μεσημερι :)

Ανώνυμος είπε...

εσείς προσωπικά γνωρίζετε πως έδιωξα το "εγώ και την αξιοπρέπεια των τύπων"
μαργαρίτα

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

είναι ένας από τους λογους που σ'αγαπω ιδιαίτερα

Ανώνυμος είπε...

Επειδή γνωρίζω την εν λόγω κυρία, και επειδήσυνομίλησα μαζί της στα Ιταλικά όταν την είδα για πρωτη φορά στην τράπεζα της αγάπης γνωρίζω ο πόσο αλήθεια είναι τα όσα κατέγραψες.
Όμως θα πρέπει να σε συγχαρώ(δεν θα πω το γιατί εσυ το γνωρίζεις)!!!

Vater Panajiotis είπε...

Πάτερ μου,
ελπίζω να μην τσουβαλιάζετε με την κρίση σας. Ζώντας στη Δύση τα τελευταία χρόνια, και έχοντας εμπειρία και από τους δύο "κόσμους" μπορώ ταπεινά να πω πως το που βρίσκεται ο Χριστός και ποιοι είναι στον δρόμο Του ας μην το μελετάμε. Θα πέσουμε σε πλάνη. Μιλώντας προσωπικά, λέω πως πολλοί άνθρωποι που βοήθησαν εμένα, την ενορία μου, τους πιστούς της ενορίας αυτής αλλά και πολλούς συμπατριώτες μας επίσης, ήταν χριστιανοί της Δύσεως. Και το καταθέτω εκ μέσης καρδίας πως δεν ζήτησαν απολύτως τίποτε σε αντάλλαγμα. Αντιθέτως, ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ εξ Ανατολών, ούτε που θέλουν να μας ΜΙΛΗΣΟΥΝ διότι χαλάμε την "συνταγή" τους για την Τρίτη Ρώμη. Αυτοί, αφού μιλάμε για αιρέσεις, ήδη είναι αιρετικοί (βλ. Σύνοδος του Οικ.Πατριαρχείου 1872 και την καταδίκη του εθνοφυλετισμού ως αίρεση). Για μένα ο όρος "αιρετικός" σημαίνει "εκείνος που, ενώ διακηρύττει Χριστόν, στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με Αυτόν". Και το υπογράφω πως τέτοιοι υπάρχουν παντού. Δεν εξομοιώνω εμας με τους δυτικούς χριστιανούς αλλά ας αναλογιστούμε πόσοι άγιοι της Εκκλησίας μας είναι δυτικοί(Αμβρόσιος, Αυγουστίνος, Βονιφάτιος Γρηγόριος Ρώμης κλπ). Κάποιος "μουζαχεντίν" Εσφιγμενίτης μου έλεγε πως ζω στην χώρα των αιρετικών και, δείχνοντας μια μικρή ζωγραφιά που είχα κρεμάσει στον τοίχο (μιας Μαντόνας με την φλεγόμενη καρδιά), είπε πως έγινα και εγώ αιρετικός. Κατέβασα την εικόνα στο πάτωμα και του είπα: Αν είναι αιρετική, πάτα την τώρα!!'Αντε, πάτα την! Φυσικά δεν το έκανε και φυσικά δεν μου ξαναμίλησε.
Και ας μην ξεχνάμε πως η ένωση των εκκλησιών (εκείνων που έχουν αποστολική θεμελίωση φυσικά) είναι αίτημα σε σχεδόν κάθε ακολουθία: "Υπερ της ειρήνης του σύμπαντος...". Ας γίνει μετά από 3000 χρόνια. Ο χιτώνας Του όμως ήταν άραφος...

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Πάτερ Παναγιώτη, δεν τρέφω μίσος και αποστροφή για κανέναν. Αλλά συγχώρα με η οργή μου είναι μεγάλη.
Είδα ένα πλάσμα με έμπνευση και θάρρος και ξενιτεία και υπομονή και αγάπη Χριστού και θαύμασα-σχεδόν ντράπηκα- και έφτανε η επιμονή της για την "θεοπνευστία" και αποκλειστικότητα της ιερότητας των ιταλικών για να γκρεμιστούν όλα. Νιώθω πικρία και αγανάκτηση για ένα τέτοιο περιβάλλον και μια τέτοια κουλτούρα που υπέβαλαν σε τούτο τον απλό άνθρωπο τέτοιες απολυτότητες. Αυτή η περιβόητη "υπεροχή" των δυτικών, αυτή η εμμονή στην αεί υπεροχή τους!
Δεν τα έχω με τους δυτικούς τοπικώς , αλλά με τον κόσμο τους, αυτόν τον κόσμο που μας έχουνε "φορέσει" μάλιστα και εμείς το απολαμβάνουμε. Προςθεού υπάρχουν "καλοί" ξένοι και "κακοί" έλληνες. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Αν επιτρέπεται βέβαια να προσδίδουμε τέτοιους χαρακτηρισμούς σε ανθρώπους και να κάνουμε τέτοιου είδους διακρίσεις.

Αυτοί οι άγιοι πατέρες στους οποίους αναφέρθηκες είχαν μαρτυρία και ζωή ορθοδόξου.Δεν ήταν η δύση που τους αγίασε, όπως μπορεί να μην αγίασε η ανατολή τον Αντώνιο και τον Βασίλειο , αλλά η ζωντανή τους σχέση με τον Θεό.

Απ'την άλλη χαίρομαι που αναφέρθηκες στους εσφιγμενίτες γιατί μου δίνεις την ευκαιρία να τονίσω πώς αυτοί είναι για να'ναι
δυτικίζοντες ως προς το πνεύμα. Σέβομαι την περιπέτεια τους, αλλά όχι και την εωσφορική τους αυταρέσκεια, την δυτικότροπη τάση να αυτοδικαιώνονται επειδή κατέχουν λέει την ορθοδοξία, αυτή την παπικίστικη νοοτροπία του αυθεντικού και αλάθητου.

Πάτερ, με το φτωχό παπαδίστικο μυαλό μου , βλέποντας τους πατέρες και τους αδελφούς μου να προσπαθούν να προσδιοριστούν ως ορθόδοξοι έχοντας ως κριτήριο την στάση τους απέναντι στον παπισμό θλίβομαι. Οι μεν φρονούν πώς ορθόδοξος είναι αυτός που είναι υπέρ της οικουμενιστικής συννενόησης και επιθυμεί την ένωση στο όνομα της χριστιανικής αγάπης. Οι δε θεωρούν πώς ορθόδοξος είναι εκείνος που δέχεται τον πάπα ως τον ελθόντα αντίχριστο. Ο οικουμενισμός ως κίνηση και φιλοσοφία, μού βγάζει μια ανασφάλεια, ότι κάτι δεν πάει καλά με την ταυτότητα μας, κάτι πρέπει να πληρωθεί για να τελειωθούμε, ότι η φιλία με τον πάπα είναι η διέξοδος σωτηρίας μας και η απάντηση σε όλες μας τις αγωνίες και τις προσδοκίες ως εκκλησίας.
Λυπάμαι.Δεν μπόρεσα ποτέ να συλλάβω την εικόνα ενός θλιμμένου Χριστού, που κλαίει γιατί τα παιδιά Του κάκιωσαν μεταξύ τους.(χρησιμοποιώ εικόνες ουνιτών). Αυτά ειναι απαράδεκτα πράγματα. Μόνο ο δυτικός επεκτατισμός έχει να ωφεληθεί από τέτοια αστεία συνθήματα.

Οι δε "ζηλωτές" απ'την άλλη συσπειρώνονται σε ομάδες τυφλού φανατισμού, σπέρνουν νόθα συνθήματα,τους χαρακτηρίζει ένας ακραίος φανατισμός ξένος με την έννοια της ορθόδοξης παράδοσης.
Οι "ζηλωτές" θυμίζουν τον Άρειο και τους αλλότριους τους Ιησουιτες, στους οποίους αν παρείχετο εξουσία θα γίνονταν ιεροεξεταστές και θα μας ανέβαζαν όλους στην πυρά. Φυσικά, νοερά μας έχουν παραδώσει όλους συλλήβδην στην κόλαση με τα ψευτοαναθέματα τους και κατά τα πιστεύω τους.

Πιστεύω πώς η ανατολική εκκλησία μπορεί να πορευτεί και να υπάρξει μόνη της. Δεν χρειάζεται να προσδιορίζεται μέσω άλλων. Είναι το σώμα του Χριστού.Οι διάλογοι είναι όμορφοι και κατά το γνήσιο ορθόδοξο πνεύμα.Αλλά δεν είναι η απάντηση στη ερώτηση τί είναι εκκλησία και πού εκείνη πορεύεται. Δεν είναι η ένωση με την δυτική εκκλησία που θα πρέπει να προσδιορίζει την πορεία και την ύπαρξη μας ως εκκλησίας, αλλά η επιστροφή στην παράδοση μας και η ανάγκη να την κρατάμε πάντα ζωντανή, να δίνουμε πάντα μαρτυρία εν Χριστώ , έχοντας πίστη(=εμπιστοσύνη) στον δικό μας θησαυρό. Και όχι ότι είναι δικός μας, αλλά μας έχει παραδοθεί άνωθεν.
Ελπίζω να μην σε κούρασα.
Θα μου πεις: σκέψεις ασήμαντου ιερέα... Και όμως γνωρίζω πολλούς κληρικούς και λαϊκούς που έχουν ζωντανή σχέση με τη θεολογία και την εκκλησία , οι οποίοι είναι του ιδίου πνεύματος.

Anastasios είπε...

Αδελφέ μου,

Στο λόγο σου "Αλήθεια, τί γυρεύει ο Χριστός στην Κίνα;" επίτρεψέ μου δυο κουβέντες:

1. Ο Χριστός είναι παντού. Και είναι περισσότερο εκεί που φαινομενικά δεν... είναι, ή που δεν τον θέλουν.

2. Στο τελευταίο ΠΕΡΙΟΔΙΚΌ της Λονδρέζικης εφημ. TIMES (Σάββατο, 28.3.09) δημοσιεύεται εκτενές αφιέρωμα (σσ. 34-43) με θέμα "Χριστιανισμός στην Κίνα - Ένα δισεκατομμύριο ψυχές για σωτηρία". Πολλά και αποκαλυπτικά αναφέρονται εκεί. Παραθέτω μόνο δύο φράσεις: α. "Ο Χριστιανισμός στην Κίνα ανθεί". β. "Με 100 εκατομμύρια πιστούς, πολύ περισσότερους από τα 74 εκατομμύρια μέλη του κομμουνιστικού κόμματος, ο Ιησούς είναι μια υπολογίσιμη δύναμη στη Δημοκρατία του Λαού".

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Mα ναι ναι πάτερ μου,συμφωνώ. Εγώ όμως το εξέλαβα σαν αναφορά στην ιστορική πορεία του προσωπου Ιησου.
Καλησπέρα.