Η περιτομή του Χριστού

Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση του Χριστού ο Ιωσήφ και η Μαρία πήγαν το βρέφος στη συναγωγή της Βηθλεέμ για να του κάνουν περιτομή. Η περιτομή είναι μία ειδική επέμβαση στα αγόρια του Ισραήλ , εντολή που δόθηκε στον Αβραάμ από τον θεό ως σημείο και σφραγίδα απόδειξης πως ήταν αφιερωμένοι στο θεό από τις πρώτες ημέρες της ζωής τους. Eνώ όποιος ήταν απερίτμητος εθεωρείτο θρησκευτικά ακάθαρτος και αλλόφυλος.
Μαζί με την σάρκωση και την απογραφή ως υπήκοος του Καίσαρα ο Χριστός καταδέχτηκε και την κατά σάρκα περιτομή για τους εξής λόγους:

Α) Πρώτον μας δίδαξε την ταπείνωση και την ευπείθεια στους θρησκευτικούς νόμους και για να μας δείξει πως ήρθε στον κόσμο ως ειρηνικός και ευσεβής και πράος. Ο Αμνός του Θεού.
Β) Θέλοντας να αποστομώσει τους Ιουδαίους που δίδασκαν ότι δεν σεβόταν ο Χριστός τους Νόμους και τους προφήτες. Ο Χριστός λοιπόν περιετμήθη κατά την παράδοση των ιουδαίων που τον έλεγαν αλλόφυλο και Σαμαρείτη. Εκείνος όμως πάντα σεβάστηκε το Νόμο του Μωσέως και μάλιστα τον συμπλήρωσε γιατί και κατά μυστικό τρόπο ήταν και ο ίδιος ο Νομοθέτης του νόμου.
Γ) Ο Χριστός έχει δύο φύσεις: Θεϊκή και ανθρώπινη που εκφράζονται σε ένα πρόσωπο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Έπαθε λοιπόν και περιτομή και σταυρό και θάνατο , όπως όταν ζούσε και έκλαψε και πείνασε και δίψασε και πικράθηκε κατά τα ευαγγέλια ώστε να δηλώσει πως δεν ήταν πνεύμα μα αληθινά άνθρωπος με σάρκα και οστά. Η θεϊκή του φύση είναι πάντα ενωμένη με την ανθρώπινη αλλά απαθής και αθάνατη. Έτσι με την περιτομή αποστομώθηκαν και οι αιρετικοί που δεν δέχονταν την ανθρώπινη φύση στο Χριστό.
Δ) Ο Χριστός έπαθε περιτομή για να εγκαινιάσει έναν καινούριο κόσμο. Με το κομμάτι της σάρκας που απέβαλλε ήθελε να μας δείξει πως κάθε κακό παρέρχεται και όλοι μας ζούμε σε έναν νέο κόσμο και είμαστε μέλη αγιασμένα του σώματος Του.
Αυτό το πετυχαίνουμε με την αχειροποίητο όπως λέγεται δική μας περιτομή που είναι το άγιο βάπτισμα. Με το βάπτισμα μας αποβάλλουμε τον κόσμο της αμαρτίας και του θανάτου αλλά και τον κόσμο της παλαιάς διαθήκης και γεννιόμαστε στον κόσμο της ζωής , του Χριστού της καινής διαθήκης. Ο Αβραάμ κάνοντας περιτομή στα παιδιά του έκανε μια παλιά διαθήκη με τον Θεό μια διαθήκη αφιέρωσης τους στο Θεό ώστε να είναι λαός περιούσιος. Ο Χριστός όμως δίνοντας το Σώμα και το Αίμα του έκανε μια καινούρια διαθήκη με τον Θεό και έκανε την Εκκλησία και όχι μόνο τα παιδιά του Αβραάμ περιούσιο λαό του. Η εκκλησία είναι ο νέος Ισραήλ δηλ όλοι εμείς που βαφτιστήκαμε στην κολυμβήθρα του Χριστού.

Ο Χριστός περιετμήθη την όγδοη μέρα. Η ογδόη ημέρα είναι σημαντικό κεφάλαιο για την ορθόδοξη θεολογία και πίστη. Σε έξι μέρες κατά το βιβλίο της Γένεσης εποίησε ο Θεός το σύμπαν και την έβδομη αναπαύτηκε. Οι πατέρες της Εκκλησίας μας λένε πως αυτές οι μέρες ήταν μεγάλες χρονικοί περίοδοι και πως όλα αυτά είναι σύμβολα.
Η εβδόμη ημέρα που αναπαύτηκε ο Θεός είναι η εποχή του κόσμου που ζούμε Είναι ακόμα η αγαπημένη ημέρα των ιουδαίων όπου την εορτάζουν και την λένε Ανάπαυσις το γνωστό μας δηλ Σάββατον. Η Ογδόη ημέρα όμως που λέγεται και μία και πρώτη και Κυριακή δηλ ημέρα του Κυρίου είναι η νέα ημέρα της Εκκλησίας.
Η ογδόη ημέρα ξεκινά με την ανάσταση του Χριστού και διαρκεί αιώνια. Στην όγδοη ημέρα ζούμε όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί και ενώ ο χρόνος γύρω μας φαίνεται ότι περνά και εμείς μεγαλώνουμε και τα πάντα φθείρονται και πεθαίνουν και κάτι άλλο ξαναγεννιέται η ΄’ογδόη ημέρα μένει πάντα ίδια και αιώνια. Που γίνεται αυτό το θαύμα αδερφοί μου; Μα μέσα στα μυστήρια της Εκκλησίας. Εκεί όλα μένουν άφθαρτα αιώνια και παντοτινά. Όταν λέμε "ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος" Στην αρχή της λειτουργίας και των αλλων μυστηρίων ομολογούμε πως φύγαμε από αυτόν τον κόσμο και μπήκαμε για μια στιγμη στον κόσμο της βασιλειας του θεού. Τα μυστήρια δεν ανήκουν σε αυτό τον κόσμο αλλά στην ογδόη ημέρα. Ογδόη ημέρα λοιπόν λέμε την ημέρα μετά τη δημιουργία και την ανάπαυση , την αιώνια ημέρα της βασιλείας του Θεού. Για αυτό και ο Χριστός την ογδόη περιετμήθη για να βάλει τέλος στον παλαιό κόσμο και να εγκαινίσει τον νέο.

Ο Χριστός μαζί με την περιτομή έλαβε και όνομα κατά το τελετουργικό των Ιουδαίων.
Ονομάστηκε Γιεσουα που στα ελληνικά λέγεται Ιησούς και σημαίνει Σωτήρας, σύμφωνα με το όνομα που παρήγγειλε ο άγγελος στον Ιωσήφ γιατί αυτός έσωσε τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτού. Το όνομα που έδωσε ο Ησαΐας στον Χριστό είναι Εμμανουήλ που σημαίνει ο θεός μεθ ημων δηλ Θεός και άνθρωπος και μεταφορικά Θεός Σωτήρας. Αλλά και το όνομα Χριστός εβρ. Μεσσίας σήμαινε αρχικά κάθε προφήτη , βασιλέα και ιερέα που χριόταν με άγιο μύρο ώστε να αναλάβει κάποιο έργο και να σώσει τον Ισραήλ από τους εχθρούς του. Τα τελευταία όμως ιουδαϊκά χρόνια Μεσσία Χριστό εννοούσαν οι Εβραίοι τον εκλεκτό του Θεού που θα τους έσωζε ως λαό και θα βασίλευε αιώνια. Ώστε Χρίστος σημάνει πάλι Σωτήρας.
Και όντως ο Θεάνθρωπος Εμμανουήλ Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας που δεν ήρθε επί γης για να σώσει πλέον τον εγωιστή και φονέα Ισραήλ από τους εχθρούς του αλλά όλη την ανθρωπότητα από τον κοινό και μεγάλο εχθρό: τον τύραννο διάβολο με τον Σταυρό και την αγία του Ανάσταση. Και δεν εχρίσθη από άνθρωπο μα από το θεό Πατέρα , όχι με αγιασμένο μύρο αλλά με το Πνεύμα το Άγιο κατά την ανθρώπινη φύση Του.
Στον Χριστό μας λοιπόν ας ανήκει η δόξα και η ευχαριστία και η δύναμη στους αιώνες. ΑΜΗΝ.

Σ'αγαπώ Εσένα τον Λαθόντα!

"Λαθών ετέχθης υπό το Σπήλαιον , αλλ΄ ουρανός σε πασιν εκήρυξεν, ωσπερ στόμα, τόν Αστέρα προβαλλόμενος Σωτήρ. Και Μάγους σοι προσήνεγκεν, εν πίστει προσκυνουντας σε. Μεθ' ων ελέησον ημας"







Λαθών... λαθών ... λαθών!

Πότε επιτέλους θα αποκτήσουμε μάτια και ρουθούνια και δάχτυλα για να ανακαλύψουμε τη μεγάλη αλήθεια αυτής της λαθότητας; Αυτής της κένωσης; Δεν σας κρύβω πώς εγώ ο υπερήφανος και γενικά ρασιοναλιστής όσο δεν παίρνει βασανίζομαι απ'αυτή τη λέξη κάθε παραμονή Χριστουγέννων. Μάτια δεν έχω; Αυτιά να ακούσω; Καρδιά να στρώσω; Κάπου λοιπόν και κάποτε γεννήθηκε σαν άνθρωπος ο Θεός, λαθών υπό το σπήλαιον. Σε μια εξουθενωμένη Βηθλεέμ, σε ένα περιφρονημένο παχνί χωρίς ψωμί και ρούχο.
Α! Όσο σκέφτομαι τους θεούς του κόσμου πάνω σε χρυσήλατα άρματα με όλη τη ...δόξα της μεγαλειότητας τους και απ'την άλλη τους ασκητές φιλοσοφιστές της κάθε θρησκείας με όλη την ταπεινοφάνεια και αυτάρκεια της εγωιστικής τους "πενίας" τόσο πείθομαι πως τους ζηλώνω και μανιάζω με την τύφλα μου.

Μάθε μου Χριστέ το μυστήριο της κένωσης σου! Ματώνω και δεν ξέρω πώς να σε φχαριστήσω.
Σε ευχαριστώ που γεννήθηκες λαθών. Σ'αγαπώ που γεννήθηκες λαθών! Συγχώρα μου το ζήλο.
Μα βούρκωσε η καρδιά μου από τα μεγαλεία σου.

Σ'αγαπώ!

Xριστός γεννάται δοξάσατε,Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε.

Xριστός γεννάται δοξάσατε,Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε.

Προυπαντήστε τον οι πονεμενοι για να βρείτε την παρηγοριά, οι φτωχοί στο πνεύμα για να βρείτε τον πλουτισμό, οι αμαρτωλοί τον Σωτήρα, οι απελπισμένοι τον Λυτρωτή, οι πιστοί την δικαίωση, οι ασθενείς τον γιατρό, οι ελπίζοντες την άγκυρα, οι απλοί τον δάσκαλο. Όσοι έχουν αμφιβολίες ας ψηλαφήσουν το θαύμα. Οι υπερήφανοι ας προσκυνήσουν τον Μεγάλο που έγινε φτωχοτερος ολων.

Οι ταπεινοί αυτόν που γεννήθηκε σαν δούλος. Οι ποιμένες τον ποιμένα.

Οι πατέρες τον αδερφό. Οι μητέρες τον υιό. Τα παιδιά τον πατέρα.

Όσοι απιστούν ας πάρουν για διδάσκαλο τους μάγους και ποιμένες. Όσοι ζητούν θαύματα ας έχουν μάρτυρα τον αστέρα και μια μητέρα που έμεινε Παρθένα.

Όσοι κουράστηκαν βρήκαν αυτόν που είπε : Ελάτε σε μένα οι κουρασμένοι και φορτωμένοι και μάθετε από μένα την πραότητα και θα βρείτε χαρά και ανακούφιση.

Όσοι ψάχνουν τον δρόμο ας ακούσουν: Εγώ είμαι ο δρόμος, η αλήθεια και η ζωή.

Όσοι επιζητούν την ευτυχία ας λάβουν το : Μακάριοι αυτοί που θα ομολογήσουν

το όνομα του Υιού του ανθρώπου.

Όσους εξουθένωσε η κακία των ανθρώπων ας έρθουν στην αγκαλιά αυτού που μάτωσε και πείνασε και δάκρυσε για κείνους.

Αυτοί που πενθούν ας λάβουν την ανάσταση. Οι τυφλοί προϋπαντήστε το φως. Όσοι ακόμα ζουνε στην σκιά ας χαρούν γιατί ανέτειλε ο ήλιος της δικαιοσύνης.

Όσοι πνευματικά κοπίασαν ας λάβουν την ανταμοιβή της θεοφάνειας.

Όσοι βρέθηκαν στην απελπισία του θανάτου ας σκιρτήσουν γιατί ιδού ανάμεσα μας.

η πηγή της σωτηρίας, το ύδωρ της ζωής, . Όσοι ζητούσαν την άφεση βρήκαν τον Κύριο της μετάνοιας. Για αυτούς που θρηνούσαν για την ασωτία βρέθηκε η θάλασσα της ευσπλαγχνίας. Γι’ αυτούς που γέρασε το φαρμάκι της αμαρτίας γεννήθηκε ως Παιδίον νέον ο προ αιώνων Θεός.

Λέει ο Χριστός με το στόμα του αγίου Ιω Χρυσοστόμου:

Εγώ είμαι ο Πατέρας εγώ και ο αδελφός σου, εγώ είμαι ο νυμφίος της ψυχής σου εγώ είμαι το σπίτι σου εγώ και η τροφή σου εγώ το ρούχο σου εγώ το θεμέλιο της ζωής σου. Ότι και αν ποθήσεις είμαι Εγώ! Αν πιστεύεις σε Μένα δεν θα στερηθείς τίποτα. Εγώ θα γίνω δούλος σου γιατί ήρθα να διακονήσω και όχι να διακονηθώ. Εγώ είμαι ο φίλος σου εγώ μέλος του Σώματος σου εγώ η κεφαλή εγώ ο αδελφός η αδελφή και η μάνα σου τα πάντα Εγώ για σένα! Εγώ φτωχός για σένα εγώ αλήτης για σένα , στον Σταυρό μαρτυρώ για σένα στον Τάφο μπήκα για σένα στον ουρανό παρακαλώ το Θεό για Σένα και κάτω στη γη γίνομαι πρεσβευτής στον Πατέρα για σένα. Εσύ άνθρωπε είσαι τα πάντα για μένα και αδελφός και συγκληρονόμος της βασιλείας του Πατέρα μας και φίλος και μέλος του σώματος μου. ΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΖΗΤΑΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ; TI ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΓΥΡΕΥΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ;

Πιείτε όσοι είστε διψασμένοι. Χορτάστε οι πεινασμένοι.

Ντυθείτε οι γυμνοί. Κηρύξτε ελευθερία οι φυλακισμένοι.

Γιατί ήρθε το ποθούμενο όλων των γενεών.

Ο Θεός ανάμεσα μας και τι άλλο ακόμα επιζητούμε; Ο Χριστός αδερφός μας και τι άλλο περιμένουμε; Ότι έχουμε μόνον ανάγκη στη ζωή μας είναι μπροστά μας και σε τι άλλο ελπίζουμε;

Θεού γεννηθέντος ως ανθρώπου

Και ο άνθρωπος Θεός εγένετο

Σ’αυτόν η δόξα στους αιώνες

Αμήν

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΚΑΜΙΝΩ (Δανιήλ 7)

ΕΤΟΥΣ ὀκτωκαιδεκάτου Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς ἐποίησεν εἰκόνα χρυσῆν, ὕψος αὐτῆς πήχεων ἑξήκοντα, εὖρος αὐτῆς πήχεων ἕξ, καὶ ἔστησεν αὐτὴν ἐν πεδίῳ Δεειρᾷ, ἐν χώρᾳ Βαβυλῶνος. 2 καὶ ἀπέστειλε συναγαγεῖν τοὺς ὑπάτους καὶ τοὺς στρατηγοὺς καὶ τοὺς τοπάρχας, ἡγουμένους τε καὶ τυράννους καὶ τοὺς ἐπ' ἐξουσιῶν καὶ πάντας τοὺς ἄρχοντας τῶν χωρῶν ἐλθεῖν εἰς τὰ ἐγκαίνια τῆς εἰκόνος, ἣν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς. 3 καὶ συνήχθησαν οἱ τοπάρχαι, ὕπατοι, στρατηγοί, ἡγούμενοι, τύραννοι μεγάλοι, οἱ ἐπ' ἐξουσιῶν καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες τῶν χωρῶν εἰς τὸν ἐγκαινισμὸν τῆς εἰκόνος, ἣν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς, καὶ εἱστήκεισαν ἐνώπιον τῆς εἰκόνος. 4 καὶ ὁ κήρυξ ἐβόα ἐν ἰσχύΐ· ὑμῖν λέγεται, λαοί, φυλαί, γλῶσσαι· 5 ᾗ ἂν ὥρᾳ ἀκούσητε τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης τε καὶ ψαλτηρίου, συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν, πίπτοντες προσκυνεῖτε τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς· 6 καὶ ὃς ἂν μὴ πεσὼν προσκυνήσῃ, αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐμβληθήσεται εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην. 7 καὶ ἐγένετο ὅταν ἤκουον οἱ λαοὶ τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης τε καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν, πίπτοντες πάντες οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι, προσεκύνουν τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς. 8 τότε προσήλθοσαν ἄνδρες Χαλδαῖοι καὶ διέβαλον τοὺς ᾿Ιουδαίους 9 τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ· βασιλεῦ, εἰς τοὺς αἰῶνας ζῆθι. 10 σὺ βασιλεῦ, ἔθηκας δόγμα πάντα ἄνθρωπον, ὃς ἂν ἀκούσῃ τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν 11 καὶ μὴ πεσὼν προσκυνήσῃ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ἐμβληθήσεται εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην. 12 εἰσὶν ἄνδρες ᾿Ιουδαῖοι, οὓς κατέστησας ἐπὶ τὰ ἔργα τῆς χώρας Βαβυλῶνος, Σεδράχ, Μισάχ, ᾿Αβδεναγώ, οἳ οὐχ ὑπήκουσαν, βασιλεῦ, τῷ δόγματί σου, τοῖς θεοῖς σου οὐ λατρεύουσι, καὶ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησας, οὐ προσκυνοῦσι. 13 τότε Ναβουχοδονόσορ ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ εἶπεν ἀγαγεῖν τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ ᾿Αβδεναγώ, καὶ ἤχθησαν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. 14 καὶ ἀπεκρίθη Ναβουχοδονόσορ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· εἰ ἀληθῶς Σεδράχ, Μισάχ, ᾿Αβδεναγώ, τοῖς θεοῖς μου οὐ λατρεύετε καὶ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησα, οὐ προσκυνεῖτε; 15 νῦν οὖν εἰ ἔχετε ἑτοίμως, ἵνα ὡς ἂν ἀκούσητε τῆς φωνῆς τῆς σάλπιγγος, σύριγγός τε καὶ κιθάρας, σαμβύκης τε καὶ ψαλτηρίου καὶ συμφωνίας καὶ παντὸς γένους μουσικῶν, πεσόντες προσκυνήσητε τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἐποίησα· ἐὰν δὲ μὴ προσκυνήσητε, αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐμβληθήσεσθε εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην. καὶ τίς ἐστι Θεός, ὃς ἐξελεῖται ὑμᾶς ἐκ τῶν χειρῶν μου; 16 καὶ ἀπεκρίθησαν Σεδράχ, Μισάχ, ᾿Αβδεναγὼ λέγοντες τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ· οὐ χρείαν ἔχομεν ἡμεῖς περὶ τοῦ ρήματος τούτου ἀποκριθῆναί σοι· 17 ἔστι γὰρ Θεὸς ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς, ᾧ ἡμεῖς λατρεύομεν, δυνατὸς ἐξελέσθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης, καὶ ἐκ τῶν χειρῶν σου, βασιλεῦ, ρύσεται ἡμᾶς· 18 καὶ ἐὰν μή, γνωστὸν ἔστω σοι, βασιλεῦ, ὅτι τοῖς θεοῖς σου οὐ λατρεύομεν καὶ τῇ εἰκόνι, ᾗ ἔστησας, οὐ προσκυνοῦμεν. 19 τότε Ναβουχοδονόσορ ἐπλήσθη θυμοῦ, καὶ ἡ ὄψις τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἠλλοιώθη ἐπὶ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ ᾿Αβδεναγώ, καὶ εἶπεν ἐκκαῦσαι τὴν κάμινον ἑπταπλασίως, ἕως οὗ εἰς τέλος ἐκκαῇ· 20 καὶ ἄνδρας ἰσχυροὺς ἰσχύϊ εἶπε πεδήσαντας τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ ᾿Αβδεναγὼ ἐμβαλεῖν εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην. 21 τότε οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι ἐπεδήθησαν σὺν τοῖς σαραβάροις αὐτῶν καὶ τιάραις καὶ περικνημίσι καὶ ἐβλήθησαν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης, 22 ἐπεὶ τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέως ὑπερίσχυσε καὶ ἡ κάμινος ἐξεκαύθη ἐκ περισσοῦ. 23 καὶ οἱ τρεῖς οὗτοι, Σεδράχ, Μισὰχ καὶ ᾿Αβδεναγώ, ἔπεσον εἰς μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης πεπεδημένοι. καὶ περιεπάτουν ἐν μέσῳ τῆς φλογὸς ὑμνοῦντες τὸν Θεὸν καὶ εὐλογοῦντες τὸν Κύριον. _____ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΖΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ : ΚΑΙ συστὰς ᾿Αζαρίας προσύξατο οὕτως καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐν μέσῳ τοῦ πυρὸς εἶπεν· 2 Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετός, καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας, 3 ὅτι δίκαιος εἶ ἐπὶ πᾶσιν, οἷς ἐποίησας ἡμῖν, καὶ πάντα τὰ ἔργα σου ἀληθινά, καὶ εὐθεῖαι αἱ ὁδοί σου, καὶ πᾶσαι αἱ κρίσεις σου ἀλήθεια, 4 καὶ κρίματα ἀληθείας ἐποίησας κατὰ πάντα, ἃ ἐπήγαγες ἡμῖν καὶ ἐπὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν τὴν τῶν πατέρων ἡμῶν ῾Ιερουσαλήμ, ὅτι ἐν ἀληθείᾳ καὶ κρίσει ἐπήγαγες ταῦτα πάντα, διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν. 5 ὅτι ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν ἀποστῆναι ἀπὸ σοῦ 6 καὶ ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσι καὶ τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἠκούσαμεν, οὐδὲ συνετηρήσαμεν οὐδὲ ἐποιήσαμεν καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν, ἵνα εὖ ἡμῖν γένηται. 7 καὶ πάντα, ὅσα ἐπήγαγες ἡμῖν καὶ πάντα ὅσα ἐποίησας ἡμῖν, ἐν ἀληθινῇ κρίσει ἐποίησας 8 καὶ παρέδωκας ἡμᾶς εἰς χεῖρας ἐχθρῶν ἀνόμων, ἐχθίστων ἀποστατῶν, καὶ βασιλεῖ ἀδίκῳ καὶ πονηροτάτῳ παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν. 9 καὶ νῦν οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀνοῖξαι τὸ στόμα· αἰσχύνη καὶ ὄνειδος ἐγενήθημεν τοῖς δούλοις σου καὶ τοῖς σεβομένοις σε. 10 μὴ δὴ παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος διὰ τὸ ὄνομά σου καὶ μὴ διασκεδάσῃς τὴν διαθήκην σου 11 καὶ μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ' ἡμῶν διὰ ῾Αβραὰμ τὸν ἠγαπημένον ὑπὸ σοῦ καὶ διὰ ᾿Ισαὰκ τὸν δοῦλόν σου καὶ ᾿Ισραὴλ τὸν ἅγιόν σου, 12 οἷς ἐλάλησας πληθῦναι τὸ σπέρμα αὐτῶν ὡς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης. 13 ὅτι, δέσποτα, ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη καί ἐσμεν ταπεινοὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ σήμερον διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, 14 καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἄρχων καὶ προφήτης καὶ ἡγούμενος, οὐδὲ ὁλοκαύτωσις οὐδὲ θυσία οὐδὲ προσφορὰ οὐδὲ θυμίαμα, οὐ τόπος τοῦ καρπῶσαι ἐνώπιόν σου καὶ εὑρεῖν ἔλεος· 15 ἀλλ' ἐν ψυχῇ συντετριμμένῃ καὶ πνεύματι ταπεινώσεως προσδεχθείημεν 16 ὡς ἐν ὁλοκαυτώμασι κριῶν καὶ ταύρων καὶ ὡς ἐν μυριάσιν ἀρνῶν πιόνων, οὕτως γενέσθω ἡ θυσία ἡμῶν ἐνώπιόν σου σήμερον καὶ ἐκτελέσαι ὄπισθέν σου, ὅτι οὐκ ἔσται αἰσχύνη τοῖς πεποιθόσιν ἐπὶ σέ. 17 καὶ νῦν ἐξακολουθοῦμεν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ φοβούμεθά σε καὶ ζητοῦμεν τὸ πρόσωπόν σου, 18 μὴ καταισχύνῃς ἡμᾶς, ἀλλὰ ποίησον μεθ' ἡμῶν κατὰ τὴν ἐπιείκειάν σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου 19 καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς κατὰ τὰ θαυμάσιά σου καὶ δὸς δόξαν τῷ ὀνόματί σου, Κύριε. καὶ ἐντραπείησαν πάντες οἱ ἐνδεικνύμενοι τοῖς δούλοις σου κακὰ 20 καὶ καταισχυνθείησαν ἀπὸ πάσης δυναστείας, καὶ ἡ ἰσχὺς αὐτῶν συντριβείη· 21 καὶ γνώτωσαν ὅτι σὺ εἶ Κύριος Θεὸς μόνος καὶ ἔνδοξος ἐφ' ὅλην τὴν οἰκουμένην. 22 Καὶ οὐ διέλιπον οἱ ἐμβάλλοντες αὐτοὺς ὑπηρέται τοῦ βασιλέως καίοντες τὴν κάμινον νάφθαν καὶ πίσσαν καὶ στυππίον καὶ κληματίδα. 23 καὶ διεχεῖτο ἡ φλὸξ ἐπάνω τῆς καμίνου ἐπὶ πήχεις τεσσαρακονταεννέα. 24 καὶ διώδευσε καὶ ἐνεπύρισεν οὕς εὗρε περὶ τὴν κάμινον τῶν Χαλδαίων. 25 ὁ δὲ ἄγγελος Κυρίου συγκατέβη ἅμα τοῖς περὶ τὸν ᾿Αζαρίαν εἰς τὴν κάμινον καὶ ἐξετίναξε τὴν φλόγα τοῦ πυρὸς ἐκ τῆς καμίνου 26 καὶ ἐποίησε τὸ μέσον τῆς καμίνου ὡς πνεῦμα δρόσου διασυρίζον, καὶ οὐχ ἥψατο αὐτῶν τὸ καθόλου τὸ πῦρ καὶ οὐκ ἐλύπησεν οὐδὲ παρηνώχλησεν αὐτοῖς. 27 Τότε οἱ τρεῖς ὡς ἐξ ἑνὸς στόματος ὕμνουν καὶ ἐδόξαζον καὶ ηὐλόγουν τὸν Θεὸν ἐν τῇ καμίνῳ λέγοντες· 28 Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετὸς καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας, 29 καὶ εὐλογημένον τὸ ὄνομα τῆς δόξης σου τὸ ἅγιον καὶ ὑπεραινετὸν καὶ ὑπερυψούμενον εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. 30 εὐλογημένος εἶ ἐν τῷ ναῷ τῆς ἁγίας δόξης σου καὶ ὑπερύμνητος καὶ ὑπερένδοξος εἰς τοὺς αἰῶνας. 31 εὐλογημένος εἶ ὁ ἐπιβλέπων ἀβύσσους, καθήμενος ἐπὶ Χερουβὶμ καὶ αἰνετὸς καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας. 32 εὐλογημένος εἶ ἐπὶ θρόνου τῆς βασιλείας σου καὶ ὑπερύμνητος καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας. 33 εὐλογημένος εἶ ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὑμνητὸς καὶ δεδοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνας. 34 εὐλογεῖτε, πάντα τὰ ἔργα Κυρίου τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 35 εὐλογεῖτε, οὐρανοὶ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 36 εὐλογεῖτε, ἄγγελοι Κυρίου τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 37 εὐλογεῖτε, ὕδατα πάντα τὰ ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 38 εὐλογεῖτε, πᾶσαι αἱ δυνάμεις Κυρίου τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 39 εὐλογεῖτε, ἥλιος καὶ σελήνη τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 40 εὐλογεῖτε, ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 41 εὐλογείτω πᾶς ὄμβρος καὶ δρόσος τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 42 εὐλογεῖτε, πάντα τὰ πνεύματα τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 43 εὐλογεῖτε, πῦρ καὶ καῦμα τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. [44 εὐλογεῖτε, ψῦχος καὶ καύσων τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 45 εὐλογεῖτε, δρόσοι καὶ νιφετοὶ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας]. 46 εὐλογεῖτε, νύκτες καὶ ἡμέραι τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 47 εὐλογεῖτε, φῶς καὶ σκότος τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 48 εὐλογεῖτε, ψῦχος καὶ καῦμα, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 49 εὐλογεῖτε, πάχναι καὶ χιόνες, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 50 εὐλογεῖτε, ἀστραπαὶ καὶ νεφέλαι τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 51 εὐλογείτω ἡ γῆ τὸν Κύριον· ὑμνείτω καὶ ὑπερυψούτω αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 52 εὐλογεῖτε, ὄρη καὶ βουνοὶ τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 53 εὐλογεῖτε, πάντα τά φυόμενα ἐν τῇ γῇ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 54 εὐλογεῖτε, θάλασσα καὶ ποταμοί, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 55 εὐλογεῖτε, αἱ πηγαί, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 56 εὐλογεῖτε, κήτη καὶ πάντα τὰ κινούμενα ἐν τοῖς ὕδασι, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 57 εὐλογεῖτε, πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 58 εὐλογεῖτε, πάντα τά θηρία καὶ τὰ κτήνη, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 59 εὐλογεῖτε, υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 60 εὐλογεῖτε, ᾿Ισραήλ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 61 εὐλογεῖτε, ἱερεῖς Κυρίου, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 62 εὐλογεῖτε, δοῦλοι Κυρίου, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 63 εὐλογεῖτε, πνεύματα καὶ ψυχαὶ δικαίων, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 64 εὐλογεῖτε, ὅσιοι καὶ ταπεινοὶ τῇ καρδίᾳ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. 65 εὐλογεῖτε, ᾿Ανανία, ᾿Αζαρία, Μισαήλ, τὸν Κύριον· ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι ἐξείλετο ἡμᾶς ἐξ ᾅδου καὶ ἐκ χειρὸς θανάτου ἔσωσεν ἡμᾶς, ἐρρύσατο ἡμᾶς ἐκ μέσου καμίνου καιομένης φλογὸς καὶ ἐκ μέσου πυρὸς ἐρρύσατο ἡμᾶς. 66 ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι χρηστός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. 67 εὐλογεῖτε, πάντες οἱ σεβόμενοι τὸν Κύριον τὸν Θεὸν τῶν θεῶν, ὑμνεῖτε καὶ ἐξομολογεῖσθε, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. 24 Καὶ Ναβουχοδονόσορ ἤκουσεν ὑμνούντων αὐτῶν καὶ ἐθαύμασε καὶ ἐξανέστη ἐν σπουδῇ καὶ εἶπε τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ· οὐχὶ ἄνδρας τρεῖς ἐβάλομεν εἰς τὸ μέσον τοῦ πυρὸς πεπεδημένους; καὶ εἶπον τῷ βασιλεῖ· ἀληθῶς, βασιλεῦ. 25 καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ἰδοὺ ἐγὼ ὁρῶ ἄνδρας τέσσαρας λελυμένους καὶ περιπατοῦντας ἐν μέσῳ τοῦ πυρός, καὶ διαφθορὰ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς, καὶ ἡ ὅρασις τοῦ τετάρτου ὁμοία υἱῷ Θεοῦ. 26 τότε προσῆλθε Ναβουχοδονόσορ πρὸς τὴν θύραν τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης καὶ εἶπε· Σεδράχ, Μισάχ, ᾿Αβδεναγώ, οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ῾Υψίστου, ἐξέλθετε καὶ δεῦτε. καὶ ἐξῆλθον Σεδράχ, Μισάχ, ᾿Αβδεναγὼ ἐκ μέσου τοῦ πυρός. 27 καὶ συνάγονται οἱ σατράπαι καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ τοπάρχαι καὶ οἱ δυνάσται τοῦ βασιλέως καὶ ἐθεώρουν τοὺς ἄνδρας ὅτι οὐκ ἐκυρίευσε τὸ πῦρ τοῦ σώματος αὐτῶν, καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν οὐκ ἐφλογίσθη, καὶ τὰ σαράβαρα αὐτῶν οὐκ ἠλλοιώθη, καὶ ὀσμὴ πυρὸς οὐκ ἦν ἐν αὐτοῖς. 28 καὶ ἀπεκρίθη Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπεν· εὐλογητὸς ὁ Θεὸς τοῦ Σεδράχ, Μισάχ, ᾿Αβδεναγώ, ὃς ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλατο τοὺς παῖδας αὐτοῦ, ὅτι ἐπεποίθεισαν ἐπ' αὐτῷ καὶ τὸ ρῆμα τοῦ βασιλέως ἠλλοίωσαν καὶ παρέδωκαν τὰ σώματα αὐτῶν εἰς πῦρ, ὅπως μὴ λατρεύσωσι μηδὲ προσκυνήσωσι παντὶ θεῷ, ἀλλ' ἢ τῷ Θεῷ αὐτῶν. 29 καὶ ἐγὼ ἐκτίθεμαι δόγμα· πᾶς λαός, φυλή, γλῶσσα, ἣ ἐὰν εἴπῃ βλασφημίαν κατὰ τοῦ Θεοῦ Σεδράχ, Μισάχ, ᾿Αβδεναγώ, εἰς ἀπώλειαν ἔσονται καὶ οἱ οἶκοι αὐτῶν εἰς διαρπαγήν, καθότι οὐκ ἔστι θεὸς ἕτερος, ὅστις δυνήσεται ρύσασθαι οὕτως. 30 τότε ὁ βασιλεὺς κατεύθυνε τὸν Σεδράχ, Μισάχ, ᾿Αβδεναγὼ ἐν τῇ χώρᾳ Βαβυλῶνος καὶ ηὔξησεν αὐτοὺς καὶ ἠξίωσεν. αὐτοὺς ἡγεῖσθαι πάντων τῶν ᾿Ιουδαίων τῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ. 31 Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς πᾶσι τοῖς λαοῖς, φυλαῖς καὶ γλώσσαις τοῖς οἰκοῦσιν ἐν πάσῃ τῇ γῇ· εἰρήνη ὑμῖν πληθυνθείη· 32 τὰ σημεῖα καὶ τὰ τέρατα, ἃ ἐποίησε μετ' ἐμοῦ ὁ Θεὸς ὁ ῞Υψιστος, ἤρεσεν ἐναντίον ἐμοῦ ἀναγγεῖλαι ὑμῖν 33 ὡς μεγάλα καὶ ἰσχυρά· ἡ βασιλεία αὐτοῦ βασιλεία αἰώνιος καὶ ἡ ἐξουσία αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.

Η ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

Την μεταφέρω αυτολεξεί:

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
κλαίμε κι από μόνοι μας.



...

Η ευθύνη μας απέναντι στο Παιδί

Ο Κύριος αγαπητοί μου στο τελευταίο του δείπνο με τους μαθητές του
τους άφησε μια διαθήκη νίκης, μια διαθήκη χαράς. « Δεν είστε από αυτόν τον κόσμο» τους είπε « ο κόσμος θα πέσει πάνω σας για να σας αφανίσει., αλλά μην φοβάστε , θαρσειτε δη έχετε θάρρος γιατί εγώ νίκησα τον κόσμο». Νίκησε λοιπόν τον κόσμο ο Κύριος με τον σταυρό το θάνατο την ανάσταση Του. Αλλά ποιον κόσμο; Τον κόσμο τον οποίο δημιούργησε; Την ίδια του την κτίση; Όχι μα τον κόσμο στον οποίο κυριάρχησε ο διάβολος, όπως το σκοτάδι σβήνει για μια στιγμή το φως , και η νύχτα
σκιάζει τη μέρα. Τον κόσμο της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου. Αυτό τον κόσμο λοιπόν ως φως αιώνιο νίκησε ο Κύριος. Το ερχόμενο και αιώνιο φως και μας άφησε την δυνατότητα να γίνουμε και εμείς συνικητές του κόσμου.
Στην αρχιερατική του προσευχή, σήκωσε τα μάτια και δεήθηκε στον Πατέρα Θεό:
«Δεν σου ζητώ να τους πάρεις από αυτόν τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις από τον κόσμο τούτο» Τι σημαίνει αυτό; Δεν μας ήθελε ο Χριστός εκτός του κόσμου αλλά μακριά από τη νοοτροπία, τα πιστεύω, τη λατρεία αυτού του κόσμου. Μας θέλει λεύτερους από την αμαρτία, κοινωνούς της αλήθειας, αρνητές του ψεύδους, παιδιά του φωτός. Δέεται ο Κύριος να μας φυλάξει ο κοινός Πατέρας Θεός από το μίσος,
τη φονική οργή αυτού του κόσμου. Εμείς Χριστιανοί μου , χρέος έχουμε λοιπόν και παρακαταθήκη από τον Κύριο να κρατάμε τη νίκη αυτή του Χριστού πάνω στο ψέμα και την αμαρτία όχι μόνο με την πίστη μας αλλά και τις πράξεις μας. Τη βιωτή και την πολιτεία μας.
Επειδή δεν ανήκουμε βέβαια σε αυτόν τον κόσμο αλλά δεν είμαστε και από την άλλη εκτός αυτού του κόσμου, ότι γίνεται σε αυτόν τον κόσμο έχει αντίκτυπο και σε μας,
Αφορά και εμάς και πολλές φορές μας βρίσκει συνεργούς και ενόχους του σκότους..
Δεν πολιτευόμαστε ως νικητές του κόσμου αλλά ως συνεργοί της αμαρτίας.
Πολλές φορές αποδεικνύεται ότι παραδοθήκαμε στο ψέμα αυτού του κόσμου
.
Ο λόγος αδερφοί μου είναι στα πρόσφατα αυτά γεγονότα που ταλανίζουν τον τόπο μας. Η εκκλησία έχει λόγο και για αυτά. Όχι λόγο πολιτικής εκτίμησης ή κοινωνικής τοποθέτησης. Δεν πρέπει να ευτελίζεται η εκκλησία γιατί δεν ανήκει εδώ αλλά έχει λόγο πνευματικής νουθεσίας γιατί τα παιδία της ζουν στο εδώ και πρέπει να έχει αυτό τον λόγο ζωντανό αληθή και καίριο.
Ας ατενίσουμε λοιπόν τα γεγονότα και ας δούμε τον θύτη και το θύμα.
Το θύμα αδερφοί μου είναι ο άνθρωπος και συγκεκριμένα το Παιδί. Είναι ίσως σύμπτωση πως αυτές ακριβώς τις μέρες ένα άλλο Παιδί θα απασχολήσει την καθημερινότητα μας. Το Παιδί της Βηθλεέμ. Είναι λοιπόν πάντα στο επίκεντρο το παιδί.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν αδερφοί. Τι οδηγεί ένα παιδί στην αντίδραση, στη συσσώρευση οργής, στην βία ως απάντηση της βίας; Ποιος οδηγεί το παιδί σε ένα αδιέξοδο βίας και πικρίας; Ποιος μεταμορφώνει σταδιακά ένα παιδί που εντάσσεται στις δυνάμεις καταστολής από αστυνομικό όργανο σε ψυχρό δολοφόνο; Ποιος καθιστά ένα δεκαπενταχρονο ή ένα δεκαοχτάχρονο παιδί αναρχικό με θολωμένα ιδανικά και ιδέες; Εύκολες οι απαντήσεις και εύκολο πράγμα να τις δώσουμε.
Αλλά πάρα πολύ δύσκολο να τις αποδεχτούμε και να νιώσουμε το συναίσθημα της συνένοχης. Εύκολο να πούμε πως φταίει η κοινωνία, η παιδεία, η διάλυση της οικογένειας, τα διαβολικά πρότυπα, η ολιγωρία της εκκλησίας και οι σαθροί μας θεσμοί. Είναι εύκολο να πούμε πως φταίνε οι κυβερνήτες ή οι πολίτες. Πως φταίει η μόνο η ολιγωρία του κράτους ή η εγκληματική ιδεολογία κάποιων στρωμάτων του λαού. Παντού θα αναζητήσουμε την ευθύνη και υπάρχει βεβαίως ευθύνη και στα δυο στρατόπεδα. Και μόνο στον εαυτό μας, στην ατομική μας ευθύνη θα αποφύγουμε για άλλη μια φορά να στρέψουμε το βλέμμα μας. Αδικούμαστε λέμε. Ναι συμφωνώ αδικούμαστε οικτρά. Αδικούμαστε από τους αποπάνω, αδικούμε όμως και εμείς τους αποκάτω. Και αδικούμε όπως είπαμε το κέντρο και την ελπίδα του κόσμου που είναι το ΠΑΙΔΙ.
Η κάθε κρίση φέρνει στην επιφάνεια την παρακμή μας. Η κρίση έρχεται όταν υπερβαίνουμε τα όρια. Είναι όμως ένα χαστούκι δυνατό, ένας τρόπος να εξέλθουμε από το ναρκισσιστικό μας περίβλημα και να ραγίσει ο συχνά γρανιτένιος καθωσπρεπισμός μας υπογραμμίζει ο αρχ/πος Αθηνών Ιερώνυμος.
Τα παιδιά δεν δύνανται να είναι εγκληματίες αδερφοί μου.
Ποιος μπορεί να καταλογίσει έγκλημα σε ένα παιδί; Αμφισβητούν το υποκριτικό μας φαίνεσθε, τα δήθεν ιδανικά μας, την συνένοχη σιωπή μας στα εγκλήματα γύρω μας. Όλα αυτά που συνέβαιναν από πάντα γέμισαν έναν υπόνομο. Και τώρα αυτός ο υπόνομος εξερράγη.
Αλλά πόσο δύσκολο να το συναισθανθούμε αδερφοί μου. Πόσο δύσκολος είναι ο δρόμος της μετάνοιας, η αυτοκριτική, η συναίσθηση των ευθυνών μας. Όλων μας.
Αγαπητοί, την σκανδάλη που κατέστησε νεκρό το παιδί δεν την τράβηξε ένας μόνον. Για την καταστροφή που θα κάνει ένα παιδί δεν φταίει απλά και μόνο κάποιος γνωστός άγνωστος. Η ευθύνη είναι όλων μας.
Συνηθίσαμε σε μια ζωή ωμής βίας, εύκολου κέρδους, υλικών προτύπων. Κρύψαμε από τα παιδιά μας τα ιδανικά, την αξία της αγάπης, του τίμιου αγώνα. Τα παραφορτώσαμε με τα πρότυπα του επιτυχημένου, του πονηρού, του πλούσιου, του καθωσπρέπει, του βολεμένου, του παραγωγικού, της μονάδας και ξεχάσαμε να τα κάνουμε ανθρώπους, χριστιανούς, πρόσωπα, εικόνες Θεού και ίσως αδερφοί μου γιατί εμείς οι ίδιοι πρώτον οι ιερείς και ύστερα ο λαός απέχουμε πλέον παρά πολύ από τα να λεγόμαστε πρόσωπα και εικόνες Θεού.
Τα παιδιά μας αδερφοί εμείς τα πλάθουμε. Και συν τοις άλλοις τα παιδία έχουν ευαίσθητα αισθητήρια, αγνότητα η οποία μας διαφεύγει συνεχώς. Εύκολα μπορεί να απογοητευτούν, να απελπιστούν , να επαναστατήσουν και τότε θα είναι πολύ αργά με όλα τα γνωστά αποτελέσματα.
Αδερφοί μου, ας προσέξουμε τα παιδία μας. Να τα μεγαλώσουμε με αλήθεια με σεβασμό, με φόβο Θεού, με παρουσία Χριστού. Ας τους δώσουμε τα πνευματικά
και αιώνια και ας βάλουμε επιτέλους τα υλικά και τα πρόσκαιρα που τα θεωρούμε τόσο σπουδαία σε δεύτερο επίπεδο.
Γιατί τα παιδία είναι το μέλλον και της Εκκλησίας και της κοινωνίας μας.
Αν χαθεί ένα παιδί χάνεται όλος ο κόσμος. Γρηγορείτε αδελφοί. Ακουστέ τις φωνές των αθώων παιδιών πριν αυτονομηθούν και φυσικά και ψυχολογικά και μας καταλείψουν για πάντα. Και αν μας καταλείψουν για να οικοδομήσουν ένα καλύτερο κόσμο καλώς. Αν όμως παραδοθούν και αφοσιωθούν στην τελειωτική αμφισβήτηση πάντων ουαί!
Θα δώσουμε βαρύ λόγο στον Θεό.
Αλλά πρώτα αδερφοί για να μπορέσουμε να τους ακούσουμε για να τους δώσουμε γάλα αλήθειας και γάλα Χριστού πρέπει πρώτα εσείς και εγώ να ξαναβρούμε την αλήθεια και τον Χριστό μέσα μας.
Την αγνότητα, τον ζήλο αυτό που γεννάει η ειλικρίνεια και η αγάπη. Ας σταθούμε απέναντι στον εαυτό μας με έντιμη αυτοκριτική και εκκλησιαστική γνήσια μετάνοια.
Και φάρο μας πνευματικό ας βάλουμε Αυτόν που γεννήθηκε σε αυτόν τον κόσμο της αμαρτίας όχι ως κυρίαρχος εξουσιαστής και δυνάστης, ούτε ως επαναστάτης και καταστροφέας, αλλά ταπεινός και πράος και αληθής και αγνός ως ΠΑΙΔΙ,
ΠΑΙΔΙΟΝ ΝΕΟΝ. Από την αιώνια νεότητα Του βρέφους της Βηθλεέμ ας αντλήσουμε όλοι μας αγαπητοί μου. Ο θεός που μας αγαπά και μας ανέχεται ακόμα να μας δίνει τη φώτιση και την ενίσχυση Του ΑΜΗΝ.

Κυριακή Ι΄Λουκά Η συγκύπτουσα και η υποκρισία

Το θέμα του σημερινού ευαγγελίου αγαπητοί χριστιανοί είναι μία μεγάλη ηθική μάστιγα: Η Υποκρισία και πώς ο Χριστός την εντόπισε και την στηλίτευσε.
Ήταν Σάββατο, εορτή των Ιουδαίων. Ο Χριστός δίδασκε στη Συναγωγή. Όλοι ήταν προσηλωμένοι στο λόγο του εκτός από τον άρχοντα της Συναγωγής δηλ. αυτόν που ήταν υπεύθυνος για την τάξη και τα αναγνώσματα στον ιερό χώρο των ιουδαίων.
Έψαχνε αφορμή να κατηγορήσει τον Χριστό. Να μειώσει την γοητεία του ενώπιον του λαού. Η αφορμή δε άργησε να δοθεί. Μία συγκύπτουσα γυναίκα, ανάπηρη και δεμένη από τον σατανά 18 ολόκληρα χρόνια πλησίάζει τον Κύριο και ζητάει τη θεραπεία της. Ο Χριστός της δίνει τη θεραπεία του σώματος και την σηκώνει ενώπιον όλων. Της δίνει όμως και τη θεραπεία της ψυχής. Η συγκύπτουσα γυναίκα έβλεπε
Επί 18 χρόνια την γη, δεμένη στην αμαρτωλότητα της, Τώρα όμως με τη βοήθεια του Χριστού μπορεί και βλέπει πάλι τον ουρανό και να ζητά το έλεος του Θεού. Να τον δοξολογεί. Η θεραπεία αυτή έγινε ημέρα Σάββατο. Αυστηρή αργία των Ιουδαίων κατά τον Νόμο του Μωυσή. Να η αφορμή που γύρευε ο άρχοντας. Γυρίζει στο λαό
και λέει: «Έξι ήμερες είναι, οπού σ' αυτές πρέπει να εργαζόμαστε, σ' αυτές λοιπόν να έρχεσθε και να θεραπευόσαστε και όχι στην ήμερα του Σαββάτου». Του αποκρίθηκε λοιπόν ο Κύριος και είπε: Υποκριτά, ο καθένας σας το Σάββατο δεν λύνει το βόδι του και τον όνο από το παχνί και τα πάει και τα ποτίζει; Και αυτή εδώ πού είναι κόρη του Αβραάμ και την έδεσε ο Σατανάς δεκαοκτώ χρόνια δεν έπρεπε να λυθεί από τούτο το δέσιμο την ήμερα του Σαββάτου;». Μεγάλη η υποκρισία του αρχισυναγώγου! Μεγαλύτερη και φωτεινότερη η αλήθεια του Κυρίου μας που τον αποστόμωσε και γέμισε χαρά και έκπληξη τον λαό.
Τι είναι όμως η υποκρισία; Η υποκρισία, λέει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, «είναι η προσποίηση της φιλίας ή μίσος που έχει καλυφθεί εξωτερικά με το σχήμα της φιλίας. Ή εχθρότητα που ενεργεί με το προσωπείο της συμπάθειας. Ή φθόνος που μιμείται τα χαρακτηριστικά της αγάπης». Οι υποκριτές, λέει ο Μ. Βασίλειος, είναι σαν τους θεατρίνους, άλλα έχουν μέσα στη καρδιά τους και άλλα δείχνουν εξωτερικά προς τους ανθρώπους.
Η υποκρισία συνιστά αμάρτημα. Είναι αρρώστια βαριά της ψυχής. Και αποτελεί διαβολική συμπεριφορά, αφού εκείνος που πρώτος υποκρίθηκε στον άνθρωπο είναι ο διάβολος. Ο υποκριτής άνθρωπος φορά την μάσκα της ευσεβείας χωρίς να είναι πραγματικά.
Ποια όμως είναι η αιτία που γεννά την υποκρισία; Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, λέει ότι η υποκρισία «εξ οιήσεως γεννάται». Κι ένας άλλος πνευματικός διδάσκαλος, ο όσιος Θαλάσσιος, παρατηρεί ότι η υποκρισία είναι «ίδιον της κενοδοξίας». Ενώ ο άγιος Μάρκος ο Ασκητής, πέρα από την κενοδοξία, ως αιτία της υποκρισίας θεωρεί και τη φιλαργυρία.
Αν θέλουμε να δούμε αδερφοί μου τι εστί υποκρισία καθαρά και ξάστερα ας κοιτάξουμε γύρω μας. Ας ρίξουμε τα βλεμματα μας στο εορταστικό πνεύμα των ημερών. Στολισμοί, χιλιοειπωμένες ευχές που δεν βγαίνουν από την καρδια μα από τα χείλη μας μόνο. Ευκαιρία για καταναλωτισμό. Πίεση του εαυτού μας να συμμετέχουμε και εμείς στο παγκόσμιο πανηγύρι του εορτασμού των κοσμικών Χριστουγέννων και τέλος ψέυτικη χαρά και ατέλειωτο κενό. Και πάνω από όλα.
Φώτα παντού και πάλι φώτα. Πιέζεται ο άνθρωπος να νιώσει την ψευδαίσθηση του φωτός, της λαμπρότητας. Μόνα χαρούμενα αληθώς είναι ίσως τα παιδιά. Γιατί;
Γιατί είναι ανυπόκριτα! Γιατί είναι ακόμα καθαρά. Φως λοιπόν τεχνητό για να κρύψουμε το πνευματικό σκοτάδι μας. Χρυσά περιτυλίγματα για να στολίσουμε τη μάταια ύλη μας. Χαρά δεκαπεντε ημερών και απελπισία 300 ημερών. Λέγοντας αυτά
Να υπογραμμίσουμε πως η εκκλησία όχι μόνο συμμετέχει αλλά και επικροτεί τη χαρά του ανθρώπου. Πότε όμως; Όταν είναι ανυπόκριτη. Όταν δεν είναι πλαστή αλλά πραγματική και μόνιμη και μένουσα. Και αυτή τη χαρά τη δίνει ο Ιησούς. Σας δίνω χαρά λέει στους αποστόλους του πριν το Παθος, τέτοια που δεν μπορεί να σας την αφαιρέσει κανείς. Χαρά εσωτερική και πνευματική και αιώνια. Χαρά που μπαίνει και μένει μέσα μας με τη συνεχή μυστηριακή ζωή. Με την άφεση ενώπιον της εξομολόγησης. Με την προσφορά χωρίς αντάλλαγμα. Την ανυπόκριτη αγάπη. Η χαρά
Είναι καρπός της θυσίας, της προσευχής , της συνειδησιακής μας πάλης. Χαρά ανυπόκριτη είναι η πνευματικη χαρα που μας δίνει ο Χριστός και η Εκκλησια.
Στο πένθος του κόσμου ο Χριστός προτείνει χαρά μένουσα, χαρά που μένει..

Τέλος, για να ξαναγυρίσουμε στην υποκρισία αυτή ανήκει στον παλαιό κόσμο.
Δεν ταιριάζει στο συνειδητό χριστιανό που ομιλεί πνευματικά και καθημερινα
Με την Αλήθεια να ζει στο ψεμα και στην υπόκριση. Δεν μπορει να παρεμβαλει στη
σχεση του με τον Αληθινο Θεό , την απάτη, τη μοιχεία θα λέγαμε του ψεματος.
Όταν μπήκαμε στην Εκκλησία αποβάλαμε τα παλαιά. Αυτά που θα χαθούν με τη φθορα του διαβόλου και του κοσμου του. Ντυθήκαμε χιτώνα φωτεινό αληθειας. Δεσμευτήκαμε να ζούμε στην αλήθεια, που πολλές φορές μπορει να μη βρισκεται στους επισκοπους, στους ιερεις ή στους αλλους χριστιανούς ή σ αυτό που λεμε προσωπικη μας εμπειρια και αλήθεια, αλλά σίγουρα βρίσκεται στο άγιο Θυσιαστήριο και λέγεται Χριστος , στην αγία Γραφή και τους Πατέρες και λέγεται ιερά Παράδοση, στην σχεση μας με τους γυρω και λεγεται αγαπη και αυτην την αλήθεια δεν πρεπει να την προδωσουμε. Ιδου τα πάντα έγιναν καινουρια λεει η γραφη, Σε αυτό το φως της θεϊκης βασιλειας ας ζούμε όλοι αδελφοί μου.
ΑΜΗΝ.

Tα Χριστούγεννα του κόσμου και τα Χριστούγεννα της Εκκλησίας

Πρώτη καταχώρηση συν θεώ αγίω , πρώτο και των εορτών πλησίασμα.

Ηδη με την πρωτη Κυριακη του Δεκεμβρη εχουμε εισοδευσει στην προπαρασκευαστικη περιοδο της εορτης των Χριστουγενων.

Ηδη προ δεκαπεντε περιπου ημερες αρχισε η λεγομαενη σαρακοστη των Χριστουγεννων.

Πριν από το μεγαλο θαυμα η Εκκλησια μας ζητα να καθαρισουμε τον εαυτο μας ψυχη τε και σωματι για να φθασουμε οσο δυνατον κατά το ανθρωπινο αγνοι και προετοιμασμενοι στη μεγαλη και κυριωνυμο ημερα. Ηδη επισης εορτασαμε την εισοδο της Παρθενου στο ναο ώστε να προετοιμαστει από την παιδικη ηλικια για να γινει μητερα δοχειο και σκευος του Αχωρητου και παναγιου Θεου. Μαζι της μπηκαμε και εμεις στα Αγια των Αγιων. Τα ματια μας είναι στραμμενα προς την Βηθλεεμ. Οι ψυχες μας οδοιπορουν με τους Μαγους κατω από τον Αστερα της πιστεως. Τα χερια μας εκτεινονται προς τους ουρανους οπου σε λιγο αγγελικες δυναμεις θα προσφερουν στον νεογεννητο Μεσσια το δοξα εν υψιστοις. Ποιμαινουμε τον εαυτο μας με εγκρατεια με προσευχη με αυτοσυγκρατηση για να υποδεκτουμε τον μεγαλο ποιμενα. Ο χορος των προφητων και των δικαιων αγαλλεται μαζι μας

Διοτι προκειται να λαμψει επι γης το ποθουμενο ολων των γενεων. Μπορουμε από τωρα με χαρα και ταπεινωση να βοουμε: « Ευλογημενος ο Ερχομενος εν ονοματι Κυριου».

«Μητροπολη των εορτων» ονομαζει ο Ιερος Χρυσοστομος την εορτη των Χριστουγεννων. Και δικαια διοτι είναι απαρχη της σωτηριας μας. Ο Χριστος σαρκωνεται και γινεται ανθρωπος με τροπο υπερφυσικο δηλ εκ πνευματος αγιου αλλα και φυσικο από μια γυναικα την Θεοτοκο Μαρια. Ο Θεος μπαινει δυναμικα στην ιστορια των ανθρωπων στον χρονο μας στο χωρο μας για να ανατρεψει την ιστορια των ανθρωπων. Ο Θεος γινεται ανθρωπος για να γινει ο ανθρωπος θεος μας

λενε οι πατερες. Ο Θεός έρχεται ως φως πνευματικό για να διαλύσει το σκοτάδι της αμαρτίας και ως ζωή για να μας λυτρώσει από τον πραγματικό θανατο, τον θάνατο της ψυχής μας. Ο Θεός ανάμεσα μας. Θαυμα θαυμάτων!

Κοντά βεβαία στα Χριστούγεννα της πιστής, στα Χριστούγεννα της εκκλησίας προετοιμάζεται και ο κόσμος για να γιορτάσει τα δικά του Χριστούγεννα τα Χριστούγεννα του εμπορίου. Τη μεγάλη γιορτή των καταναλωτών τα Χριστούγεννα του κόσμου. Αν ρίξουμε μια ματιά δίπλα μας θα διαπιστώσουμε πως ήδη τα καταστήματα και τα σπίτια εχουν προετοιμαστεί καταλληλα για την μεγάλη εορτή. Όχι πνευματικά οχι ουσιαστικά αλλά με πρόσκαιρα και κοσμικά στολίδια. Όλοι μας, μηδενος εξαιρουμένου πλην ελαχίστων ίσως, μπαίνουμε στον πειρασμό και την διαδικασία της φτηνής της συναισθηματικής της υλικής αντιμετώπισης της εορτής. Ο κοσμικός άνθρωπος δηλ ο άνθρωπος που δεν έχει έντονο εκκλησιαστικό βίωμα εντυπωσιάζεται και θαμπώνεται από το παιχνίδι του καταναλωτισμού και των ανουσίων διασκεδάσεων.

Ο κοσμικός άνθρωπος προετοιμάζει τον εαυτό του να δεκτεί ποταπές και εύκολες συγκινήσεις που για λίγες μέρες θα τραβήξουν το ενδιαφέρον του και έπειτα θα σβήσουν μαζί με τα λαμπιόνια του δέντρου. Ο κοσμικός άνθρωπος άγχεται και αγωνιά ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της φετινής μόδας στον ψεύτικο εορτασμό της επιφάνειας να μην υστερήσει από τους άλλους από τα συνηθισμένα και μένει τέλος χωρίς χαρά χωρίς αληθινή χαρά χωρίς δηλαδή να γευτεί την πνευματική ηδονή που προσφέρουν αυτές οι μέρες. Η Εκκλησία βεβαία δεν μας ζητεί να ζήσουμε ως κοσμοκαλόγεροι εκτός κόσμου αλλά μας τονίζει να αποφεύγουμε να γινόμαστε δούλοι στον κόσμο. Η ουσία αδελφοί μου είναι αλλού. Αν σας φαίνονται υπερβολικά

Όλα αυτά σκεφτείτε πως αμέσως μετά τις εορτές σχεδόν όλοι μας νιώθουμε ένα μεγάλο κενό. Δεν ικανοποιηθήκαμε δεν νιώθουμε πληρότητα δεν ζούμε στο φως που φέρνει η γέννηση του Χριστού στον κόσμο. Πόσοι από μας νηστεύουν; Πόσοι από μας εγκρατεύονται; Πόσους συγκινεί ένας χριστουγεννιάτικος ύμνος που γράφτηκε με το φωτισμό του αγίου πνεύματος από τους φωστήρες της εκκλησιάς περισσότερο από ένα στολισμένο και κατάφωτο δέντρο. Ιδού αδελφοί μου! Αυτοί που ζουν εκκλησιαστικά ασκούνται στην πραγματική χαρά στην πραγματική αγαλλίαση. Μέσα τους σιγά σιγά γενναται και μεγαλώνει η χαρά του Χριστού και αυτή τη χαρά κάνεις δεν μπορεί να μας την αφαιρέσει. ΚΑΝΕΙΣ!

Όταν τα φωτά σβήσουν και τα στολίδια κρυφτούν και η κατάθλιψη κυριέψει τις ανθρώπινες ψυχές και το σκοτάδι της παγωνιάς πληγώσει τις καρδιές μας ας ρίξουμε μια μάτια και στα πρόσωπα των αληθινών χριστιανών. Αυτών που αγωνιστήκαν με προσευχή ελεημοσύνη νηστεία.Αυτών που τράφηκαν αξίως με την Θεια Κοινωνία αυτών που μέσα στις ψυχές τους γεννήθηκε ο Χριστός και θα δούμε πως τα πρόσωπα τους λάμπουν . Λάμπουν από φως ιλαρόν άγιας δόξης. Και δεν πρόκειται για χριστουγεννιάτικα γλυκερά παραμύθια και όμορφα λογάκια όλα τούτα αλλά για μια ζωντανή πραγματικότητα για την αλήθεια του Χριστού Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ!

Αδελφοί μου, το τι προτείνει η Εκκλησία είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο. Μας ζητά να παραμείνουμε κοντά στο ναό τα μυστήρια τις εορτές αυτήν την περίοδο. Μας ζητά να πολλαπλασιάσουμε την άσκηση τη νηστεία τα έργα αγάπης πάνω από όλα την αγάπη προς αλλήλους! Μας ζητά να βιώσουμε τις εορτές ως παιδιά του Θεοί και όχι σαν παιδιά του κόσμοι. Άλλα θα πει κάποιες μόνο στις εορτές προτείνεται κατι τετοιο από την εκκλησία; Όχι μόνο στις εορτές βέβαια. Άλλα παντα μα παντα οι εορτές είναι μια μεγάλη ευκαιρια για να μας φερει προ των ευθυνών μας ως χριστιανούς και ως ανθρώπους. Κοντά στην εξομολογήση και την θεια κοινωνία. Είναι μια ευκαιρία να ζυγίασουμε την πίστη μας πρώτα και επειτα την ανθρωπια μας.

Ειθε αδελφοι μου να βάλλουμε όλοι αρχή μετανοίας για να εορτασουμε χριστιανικά τις εορτές. Και τότε η χαρά του Χριστού θα μείνει για παντα μέσα μας. ΑΜΗΝ.