Του Ζακχαίου

Αύριο είναι του Ζακχαίου η περικοπή. 

Η περίπτωση του Ζακχαίου αποδεικνύει πώς κάθε άνθρωπος, όσο και αν δουλωθεί από την απληστία, τα πάθη, την ύλη, την μειοδοσία στην ζωή, μπορεί πάντα να κρύβει μέσα του μια μικρή σπίθα νοσταλγίας του Θεού και της ανθρωπιάς του.

Τελικά ο άνθρωπος πού έχει καλή διάθεση και δυνατά στοιχεία μέσα του δεν χάνεται. Αλλά ο Θεός τον επισκέπτεται και τότε θυμάται και συνέρχεται. 

Δεν πρέπει να αποκλείουμε κανέναν από την σωτηρία και ούτε να περιθωριοποιούμε. Οι εποχές πού ζούμε είναι διχαστικές. Το ταξικό μίσος, η αδικία η ανέχεια είναι ολα όσα κατευθύνουν την αγανάκτιση και την κρίση των πολλών.Δίκαια μπορούμε να πούμε μιας και το άνοιγμα της ψαλίδας το αμβλύνουν οι αποπάνω και όχι ο λαός πού υποφέρει.

 Όμως θα προσευχόμουν όλοι αυτοί οι χρυσοί διαβόλοι πού σήμερα χλευάζουν Θεό και άνθρωπο και δημιουργούν την φτώχεια και τους πειρασμούς των πολλών, να έχουν διασώσει ένα κάτι μέσα τους και να ξαναγίνουν κάποτε άνθρωποι. Και ίσως αργότερα να γίνουν και άγγελοι.

Γιατί ο παράδεισος για τις αγίες ψυχές ίσως να είναι και αφόρητος, αν λείψουν από αυτόν οι αμετανόητοι διώκτες τους.

ΧΝΑ- Λίγο πριν τον Καιάδα

Η Νεφρική ανεπάρκεια στο τελικό στάδιο είναι από τις πιό δύσκολες αναπηρίες.
Χρησιμοποιώ την τελευταία αυτή λέξη, όχι με τρόπο επαίτη ή προσβλητικό, αλλά δεν βρίσκω καταλληλότερη για να εκφραστώ. Στα ΑμΕΑ δεν υπάρχουν βέβαια διαχωρισμοί και διαβαθμίσεις. Κάθε άνθρωπος κουβαλάει τον σταυρό του και όλοι κατά κάποιον τρόπο υποφέρουν ή μειονεκτούν σε πρακτικά θέματα. Ωστόσο όμως στον αιμοκαθαιρόμενο το πρόβλημα δεν είναι διακριτό και ορατό. Δεν μας λείπει ένα χέρι ή ένα πόδι. Δεν είμαστε τυφλοί ή διανοητικά αργοί ή δεν ξέρω τί άλλο, καταστάσεις πού είναι με το πρώτο ευδιάκριτες και απαιτούν τον άμεσο σεβασμό. Ο αιμοκαθαιρόμενος μιλάει, περπατάει, εργάζεται πολλές φορές, κοινωνικοποιείται. Το πρόβλημα του δεν είναι πάντα ορατό.

Ο αιμοκαθαιρόμενος στερείται πρώτον το νερό, την βασική πηγή ζωής, το πρώτο αγαθό πού δεν λείπει από κανέναν στην δυτική κοινωνία. Στερείται τα ούρα, είναι γεμάτος τοξικότητα, έχει ανωμαλίες στην πίεση, στον αιματοκρίτη και πολλές φορές και οργανικές ανωμαλίες πού προκαλεί η ασθένεια.Επίσης δεν παράγει αιμοσφαίρια παρά μόνο με φαρμακευτική υποστήριξη. Πανάκριβη σημειωτέον.

Ο αιμοκαθαιρόμενος δεν μπορεί να φύγει από τον τόπο κάθαρσης του. Είναι συνεχώς συνδεμένος με ένα καλώδιο και αν αποφασίσει να πάει κάπου αλλού θα πρέπει να κανονίσει μήνες πριν την διαμονή του εκεί. Απαραιτήτως δε πρέπει να υπάρχει σε εκείνον τον τόπο ΜΤΝ.Έτσι αποκλείεται από μετακινήσεις και ταξίδια και περιορίζεται σημαντικά.Ενώ στην κατά τα άλλα απολίτιστη γειτονική μας χώρα λειτουργούν τέσσερα παραθεριστικά κέντρα με ΜΤΝ στην ευρωπαϊκή ανθρωπιστική Ελλάδα ούτε μισό. Προφανώς θεωρείται υπερβολική πολυτέλεια για εμάς τους πολίτες τρίτης κατηγορίας.

Πολλές φορές ο ασθενής δεν μπορεί να αποδώσει στην εργασία του και να παράξει, γιατί μέρα παρα μέρα, ακόμα και συχνότερα πρέπει να υποβάλεται σε αιμοκάθαρση και μάλιστα σε ωρες πού για τους άλλους είναι παραγωγικές και ώρες εργασίας. Έτσι αντιμετωπίζει οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα και φαινομενικά θεωρεί πώς εισπράττει μια απαξίωση και δεν αξίζει τιποτα.Στην δυσχερή οικονομική κατάσταση συντελούν και τα φάρμακα και το κόστος τους, αλλά και η έλλειψη ασφαλιστικού φορέα.Δυσκολεύεται ο ασθενής να κάνει κοινωνικές σχέσεις και αν είναι νέος οικογένεια, λόγω της έλλειψης ενημέρωσης και παιδείας πού υπάρχει στον τόπο μας. Αν δε έχει οικογένεια την φορτώνει με το πρόβλημα υγείας του σε μεγάλο βαθμό. Σχεδόν γίνεται αποκλειστική μέριμνα της οικογένειας του η ασθένεια, όταν μάλιστα κάποιος συνοδός θα τον οδηγεί στη Μονάδα, πολλές φορές χλμ μακρυά από την εστία. Πολλοί δε μεταναστεύουν και εσωτερικά για να είναι κοντά σε μια μονάδα. Ολα αυτα απορυθμίζουν τις σχέσεις της οικογένειας και το πρόγραμμα της σημαντικά.

Πρέπει να σημειωθεί πώς η ημέρα αιμοκάθαρσης είναι τόσο βασανιστική και κουραστική για τον ασθενή, όσο αν δούλευε μια ολοκληρη μέρα στην κοπιαστικότερη χειρωνακτική εργασία. Δεν είναι λοιπόν οι 3 ή 4 ή τεσσερισήμιση ώρες στο μηχάνημα πού τον αποκλείουν, αλλά ολόκληρο το 24 ωρο και πολλές φορές και η επόμενη κενή από κάθαρση μέρα. 

Η διέξοδος στο πρόβλημα του είναι η μεταμόσχευση. Και αυτή όμως δεν είναι ίαση, αλλά θεραπευτική αγωγή, γιατί ο νεφρός πού θα δοθεί έχει ημερομηνία λήξηςμ ακόμα και αν δοθεί από ζώντα δότη και πρέπει να ζει υπερσυντηρητική ζωή για να τον κρατήσει όσο δυνατό περισσότερο. 

 Σε όλα αυτά θα ήθελα να προσθέσω πως η πλειονότητα των ασθενών είμαστε όντως με ένα χέρι, μια και η αναστόμωση από την οποία γίνεται η αιμοκάθαρση, απαιτεί να μην γίνεται κατάχρηση και συνεχής χρήση του ενός χεριού. Μπορεί να φαίνεται ως λεπτομέρεια μέσα σε όλα τα άλλα είναι βασική πηγή μέριμνας ή άγχους. Αλλά και οι ασθενείς πού έχουν υποκλείδιο στη στήθος ή προσωρινά στην σφαγίτιδα αντιμετωπίζουν φρικτες δυσκολίες. 

Δεν θα επεκταθώ δε στην κατάσταση πού επικρατεί στο υγειονομικό και νοσηλευτικό μας σύστημα και ότι κρατιέται ακόμα από κάτι ρομαντικούς ανθρώπους σε στοιχειώδες επίπεδο γιατί ολοι λίγο πολύ είσαστε μάρτυρες της νεολελληνικής πραγματικότητας του ωχαδελφισμού και του δεβαρυέσαι.. Απ όλα αυτά συμπεραίνεται πώς δεν είναι υπερβολή ότι η ΧΝΑ σε τελικό στάδιο είναι σοβαρή αναπηρία και πώς το κράτος και η κοινωνία δεν το αντιλαμβάνεται στο μέγεθος πού θα έπρεπε να το αντιληφθεί.

 Όλα αυτά τα γράφω από χρέος και όχι για να προκαλέσω μία κάποια συμπάθεια και να επαιτήσω κάποιον οίκτο. Από χρεος στους συνασθενείς μου, των οποίων το μαρτύριο αγνοούσα και εγώ μέχρι πρότινος, πριν μπω στην διαδικασία και κατά κάποιο τρόπο το θεωρούσα σαν μια μέτρια διαδικασία ίασης.Και είναι χρήσιμο να γινεται κοινωνοί αυτής της γνώσης όλοι σας.

Οίκοι εμπορίου

Βλέπω τους φίλους μου να ασχολούνται με θεολογικές συζητήσεις και σε κάθε συμβάν και γεγονός εκκλησιαστικό, να παρατάσσονται με την μία ή την άλλη πλευρά, να παθιάζονται, να διαξιφίζονται, να λογομαχούν. Ο καθένας προσπαθεί με συνέπεια και ακρίβεια να ταχτεί με την μία ή την άλλη τάση, όχι πάντα με υστεροβουλία(δεν θέλω να είμαι τόσο καχύποπτος), να προβάλει τις παραδοσεις του, τα στεγανά του, τα θέλω και τα πιστεύω του. Είναι ένα πεδίο ασυνείδητης αυτοπροβολής, πού ο διάλογος γίνεται με καλές προθέσεις, αλλά με ασύνειδη αυτοπροβολή και αυτοδικαίωση. Ποιός κατέχει την παράδοση. Τα εκκλησιαστικά και θεολογικά πράγματα στην Ελλάδα, δεν διαφέρουν από τα πολιτικά, τα σπορ ή τους νόμους της σόου μπιζ.Είναι είκοσι, άντε πενήντα πρόσωπα, πού παίζουν παιχνίδια εξουσίας και προβολής του εαυτού τους, πάντα αυτά τα ίδια πρόσωπα,σπανίως πετάγεται και κανένας άσχετος για την ποικιλλία, και στην παρουσία των δηλώσεων και της πολιτείας τους, σαν από αόρατο κέλευσμα σε διαμάχη, οι μικροί όλοι εμείς καλούμαστε να πάρουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου. Μη μπαίνετε σε τέτοια πολιτικά παιχνίδια. Πολλοί έχουν να κερδίσουν, να αποκομίσουν κάτι από αυτό και θα σας πολεμήσουν για να φιμωθείτε. Ανεξάρτητα από το τί πρεσβεύετε. Φτάνει να μην υπάρχετε και να μην μιλάτε.Εσείς οι μικροί και ελάχιστοι, πού δεν σας αφορούν οι προβολείς της δημοσιότητας και οι θωκοί, υπάρχετε μόνο για να αναδεικνύετε και να προμοτάρετε κάποιους. Χρησιμοποιώ καλύτερα πρώτο πληθυντικό. Μας παρασύρουν στο άρμα τους ο ένας και ο άλλος. Στο τέλος μοιράζονται τα κέρδη και τις εντυπώσεις.Τα εκκλησιαστικά και θεολογικά πρόσωπα σήμερα ζηλώνουν την δόξα των φωτομοντέλων και των μεγάλων προσώπων της πολιτικής.Σε σας μόνο η αγανάκτιση και ο διχασμός θα μείνει. Κάποτε ο Χριστός εξεδίωξε τους εμπόρους από τον ναό. Για τους περισσότερους ερμηνευτές αυτό ήταν ένα δείγμα αγανάκτισης Του για την προφανή ασέβεια, να κάνουν τον ναό οίκο εμπορίου. Ηπράξη αυτή είχε μεγαλύτερες προεκτάσεις και ήταν καθαρά συμβολική. Οι περισσότεροι σήμερα έχουν κάνει τον ναό του πατέρα τους, τον οίκο του πατέρα τους, την ύπαρξη τους, οίκο ληστών και εμπορίου. Πούλησαν την ψυχή τους στην δημοσιότητα. Στην εντύπωση της στιγμής, στην άγρα οπαδών και στα μεγάλα οφέλη.Σήμερα, οι πνευματικοί της εκκλησίας και παρά την Εκκλησία άνθρωποι, εξεδίωξαν τον Χριστό από τον οίκο της ψυχής τους. Σήμερα κέρδισαν οι έμποροι.Μην τους; κάνετε αφελώς την χάρη. Μην τους κρατάτε στην ύπαρξη!

από το φβ

Αλλο πολιτεύεσθαι και άλλο κομματίζεσθαι

Eίναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πώς στην Ελλάδα , πού σχηματίστηκε και δημιουργήθηκε η έννοια του πολιτεύεσθαι, μπερδεύουμε ακόμα, ίσως ηθελημένα την πολιτική στάση με την κομματική τοποθέτηση. 

Λένε πώς η εκκλησία και οι εκπρόσωποι της στο ράσο, δεν μπορούν να έχουν πολιτική άποψη και θέση. Τί ανοησία! Προφανώς αυτοί πού το υποστηρίζουν έχουν τόσο ευδιάκριτη κομματική τοποθέτηση και στάση , πού δεν συγχωρούν στους άλλους δικαίωμα άποψης και τοποθέτησης, όταν σεν συμβαδίζει με τα δικά τους. Είναι θέμα φόβου και στρατευμένης θέσης και όχι πολιτικής ευαισθησίας η τοποθέτηση και ο αφορισμός τους αυτός. 

Ο κληρικός δεν πρέπει να κομματίζεται, όχι να μην πολιτεύεται. Το να μην πολιτεύεται είναι τόσο παράλογο, όσο να ισχυριστεί κανεις πώς ένας άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει χωρίς να αναπνέει!

Κάθε δημόσια πράξη ή έκφραση ή παρουσία, η ίδια η ύπαρξη μας στο κοινωνικό στερέωμα είναι π ο λ ι τ ι κ ή πράξη. Έχει να κάνει με το πολιτεύεσθαι γιατί υποτίθεται πώς ζούμε σε μια συγκροτημένη κοινωνία πολιτών, θεσμών και ανθρώπων. Ακόμα και η πολιτεία ή η παρουσία μου είναι πολιτικό γεγονός και πράξη. 

Κάποια στιγμή πρέπει να αποκτήσουμε στοιχειώδη παιδεία και να διακρίνουμε μεταξύ πολιτικής πράξης και παρουσίας και κομματικής συστράτευσης. Είναι διακριτοί οι όροι και γνωστοί σε όποιον έχει παιδεία.Τα άλλα είναι υποκρισίες προς κατανάλωση τρίτων. Όταν η άποψη ενός κληρικού φερ ειπείν δεν συμβαδίζει με τα συμφέροντα μας θυμόμαστε το "τα του καισαρος καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ".Όταν όμως η στάση του μας εξυπηρετεί θυμόμαστε πόσο φωτισμένος κληρικός είναι. Δηλαδή φαρισαϊκά κολοκύθια στο πάτερο.

Υπάρχουν πολλοί κληρικοί στον ανώτατο και ανώτερο κλήρο πού είναι κομματικοποιημένοι βέβαια. Είναι ελληνική η ασθένεια και το φαινόμενο του ελλαδικού μας κράτους. Ωστόσο ομως αυτό δεν φτάνει για να φιμώσει την πολιτική παρουσία και άποψη της Εκκλησίας μέσα στον κόσμο και να περιορίσει τον καταλυτικό της λόγο. Ας καταλάβουμε πόσο επικίνδυνος είναι αυτός ο αφορισμός και αποκλεισμός και ποιούς εξυπηρετεί στο τέλος. 

Η Εκκλησία έχει να αναδείξει Βασιλείους, Χρυσοστόμους, Αμβροσίους. Η ίδια η παρουσία του Ιδρυτού της σε ιστορικό χρόνο και τόπο δεν είναι μόνο σωτηριολογία , αλλά και πολιτική έκφραση. Ο Χριστός ομίλησε δημόσια στους ανθρώπους, δεν άφησε κάποιο απόκρυφο φιλοσοφικό σύστημα για λίγους. Και απευθύνθηκε στην κοινωνία των ανθρώπων και όχι σε μασονική σέχτα της εποχής.