Ήτο στο μέσον περίπου της Τεσσαρακοστής. Αφού εξομολογήθηκε τους λογισμούς του κι η ψυχή του αναπαύτηκε, είπε στον Όσιο Ποιμήν.
-Παρ’ ολίγο δε θ'αποφάσιζα να έλθω ως εδώ σήμερα και θα έχανα τόση ωφέλεια.
-Γιατί, τέκνο μου; Ρώτησε ο Όσιος.
-Μου έλεγε ο λογισμός πως δεν θα με δεχόσουν, Αββα επειδή είναι Τεσσαρακοστή.
-Εμείς εδώ, τέκνον, είπε ο Αββάς Ποιμήν, δε συνηθίζομε την Τεσσαρακοστή να κλείνουμε εκείνη την μικρή ξύλινη εξώπορτα, αλλά τούτη.
Κι’ έβαλε το δάκτυλό στα χείλη.
πηγή: Θεοδώρας Χαμπακη, Ηγουμένης Ι.Μ. Οσίου Θεοσοσίου, "Γεροντικόν", εκδ. Ο.Χ.Α. "Λυδία", Θεσ/κη 2002
ierosnaosagandreou.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου