Οι καλοχαιράκηδες

Ο άγιος των γραμμάτων μας κυρ Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης, γράφει στο διήγημα του "ο Κοσμολαΐτης", για τον κοσμοκαλόγερο ευλαβητικό Καλοχαιράκη.

Ο τύπος αυτός ποτέ δεν στέριωσε σε μοναστήρι ή σε εκκλησιαστικό διακόνημα, περιδιαβαίνοντας στους εκκλησιαστικούς χώρους, εκτελώντας θελήματα και εξυπηρετήσεις και συλλέγοντας εμπειρίες και κάποτε θέλησε να δημοσιεύσει θρησκευτική εφημερίδα, απ' όπου "θα ήλεγχε τους ατάκτους".Χαρακτηριστική ήταν η απορία ενός φίλου του, κατά τον Παπαδιαμάντη, ο οποίος τον ερώτησε αν είχε την πρόθεση να καλογερέψει ή να "θεατρίσει τους καλογήρους". Δεν θα σταθούμε στον "κοσμολαϊτισμό" του, όσο στο γνώρισμα του ελέγχου πού ασκεί προς πάντες.

Τον τύπο αυτό τον συναντάμε στην εκκλησιαστική διακονία μας και στους χώρους πού κινούμαστε σήμερα και είναι λίαν χαρακτηριστικός και αναγνωρίσιμος από την συμπεριφορά και τα χαρακτηριστικά του.

Κατά βάθος δεν πρόκειται για άνθρωπο  , αν επιτρέπεται να αποδίδουμε ποιότητες, κακό από την φύση του. Συγκεκριμμένα έχει την αθωότητα του δυστυχούς ανθρώπου πού φέρεται από ανεκπλήρωτα απωθημένα, όπως το "απωθημένο ιερωσύνης" ή της καθέξεως αξιώματος και θέσης εκκλησιαστικής, πού για διάφορους αστάθμητους παράγοντες ή ορθότερα θεία προνοία, δεν του προέκυψαν. Διότι και ανάμεσα στους πλανημένους συναντάμε την αθωότητα του ανθρώπου , πού προορίζει εαυτόν για υψηλή αποστολή, πλάνη βεβαίως, αλλά επενδυμένη με τις καλύτερες προθέσεις, ιδίως όταν απευθύνεται εις εαυτόν.

Συνήθως θα τον βρείτε προσκολλημένο στην ομάδα ή την μαθητεία γέροντος ή πνευματικού, οπαδικό και ζηλωτή στην φύση. Εδώ θα εντοπίσουμε την πνευματική ασθένεια του "πήχεως". Ο πήχυς και το μέτρον του λοιπόν είναι ο βίος, η διδασκαλία και η πνευματικότητα του πνευματικού ή γέροντα του, που είναι ο διάδοχος των αρχαίων πατέρων και των αρτιφανών Γερόντων της Εκκλησίας μας. Με αυτά κρίνει τους ιερείς  και τους κατέχοντες εκκλησιαστική διακονία και θέση.Εν αγνοία πολλές φορές του τελευταίου ή παρεξηγώντας την ελαστικότητα του( του γέροντα του) και την γλυκυθυμία πού δείχνει σε αυτόν λόγω της ιδιαιτερότητας του, αναλαμβάνει χρέη αντικαταστάτη του ή ευαγγελιστή του ανάμεσα στους αδαείς εξωκυκλικούς ανθρώπους. Χρέος του να σώσει την Εκκλησία και τους άλλους. Είναι αυτοχρισμένος και προωρισμένος για αυτό , διότι είναι τέκνο πνευματικό και ανάστημα αυτού που τον ανακάλυψε και ανόρθωσε ενώπιον των ανθρώπων.

Οι καλοχεράκηδες τον έλεγχο των άλλων τον έχουν αποκλειστικό διακόνημα και υψηλή απόστολή.Οι ιερείς είναι ανεπαρκείς και αδαείς. Οι άλλοι αμαρτωλοί. Οι εκτός εμβέλειας του πνευματικού ακολουθούν μια παράλληλη πορεία μακρυά από την γνήσια εκλεκτή ορθοδοξία. Ο καλοχεράκης μακαρίζει εαυτόν και είναι ο μακάριος " ο πενθών" που παρακαλείται διαρκώς για το υγιές και πνευματικό ενδιαφέρον του για την κατάντια των άλλων και αυτής της Εκκλησίας.Είναι αυτός πού εντρυφεί προτεσταντικώ τω τρόπω σε "χαρίσματα" και "τάλαντα"  των λαϊκών,ως τέκνον μιας μέλουσας φιλαδέλφειας Εκκλησίας, απηλλαγμένης από της πλάνης των κακών ιερέων και των ποιμένων πού ποιμαίνουν εαυτούς κατά τον Ιεζεκιήλ τον προφήτη. Ό, τι ακραίο και μη κατ'επίγνωσιν ζηλωτικό κυκλοφορεί σε εκκλησιαστικούς και παρεκκλησιαστικούς κύκλους επιστρατεύεται στην φαρέτρα του και είναι ο γνήσιος και κατ'εξοχήν τους εκφραστής.

 Ο καλοχεράκης δεν γνωρίζει και δεν θέλει να γνωρίζει πώς δεν πήρε χρίσμα ελέγχου άνωθεν. Αγνοεί το ευαγγελικό πώς πρέπει να ελέγχει κατ'ιδίαν τον αδελφό του και δη τον ιερέα και σε περίπτωση εμμονής αυτού, τότε να το ειπεί "τη Εκκλησία".Δεν βρίσκει χρόνο να προσευχηθεί για αυτόν, αλλά έχει χρόνο για να τον ελέγχει απεριόριστο. Κανείς μες στην Εκκλησία δεν είναι στο απυρόβλητο και οι έχοντες αξίωμα, διακονία ή θέση είναι στον μεγεθυντικό φακό.Ο καλοχεράκης όμως αγνοεί πώς ο λαός είναι ο φύλακας της ορθοδοξίας και όχι των ορθοδόξων. Είναι ο φύλακας του αδελφού του ο άγρυπνος.

Σε αυτόν θα ισχύσει ο πνευματικός Νόμος πού δεν αγνοεί ακόμα και αυτούς τους αγίους. Είτε δίκαια ελέγχεις είτε άδικα σε περιμένει η ζυγαριά του Θεού. Θα μετρηθείς, θα κριθείς, θα ελεγχθείς με το μέτρο και τον πήχυ πού κρίνεις. Άνοιξες το στόμα σου να κρίνεις; Ο  πειρασμός και η δοκιμασία σε περιμένει στην γωνία. Αναφαίρετοι και ανεξιχνίαστοι οι πνευματικοί νόμοι του Θεού. Κανείς δεν ξεφεύγει από αυτούς. Ο έλεγχος των άλλων είναι η δαμόκλειος σπάθη σου. Θα σε ελέγξει ο Θεός και μακάρι να σε βρεί αθώο. Μακάρι ο πειρασμός να σε εγκαταλείψει αλώβητο. Όμως αυτό συμβαίνει μόνο αν ο καλοχεράκης και ο καθένας από μας μιλά εν Πνεύματι Αγίω. Διότι αν μιλά με άλλο πνεύμα θα κριθεί αυστηρότερα.