Η αγάπη των μυροφόρων και τα αιτήματα τα δικά μας

Οι μυροφόρες δεν πίστευαν στην ανάσταση. Δεν ήξεραν περί αναστάσεως. Δεν παρακάθισαν στον δείπνο με τον Χριστό, δεν έλαβαν εξουσία δεσμείν και λύειν, δεν άκουσαν ότι είναι οι πέτρες πάνω στις οποίες οικοδομείται η εκκλησία. Οι μυροφόρες δεν έλαβαν υπόσχεση για πρωτοκαθεδρίες, ούτε αποκαλύφτηκαν σε αυτές οι απόκρυφες αλήθειες πού άκουσαν οι τρείς κορυφαίοι, οι έντεκα και οι δώδεκα. Δεν είχαν να κερδίσουν τίποτα από τον νεκρό ηττημένο και συκοφαντημένο δάσκαλο τους. Το μόνο πού τους τραβούσε ήταν η αγνή ανυστερόβουλη αγάπη και λατρεία προς το αγαπημένο πρόσωπο. Η γυναίκα πού μπορεί να εκδηλώσει τα πιό σκληρά αισθήματα όταν προσβληθεί, μπορεί αντίστοιχα να εκφράσει την πιό βαθιά αφοσίωση όταν αγαπήσει και αγαπηθεί. Επειδή οι μυροφόρες δεν περίμεναν τίποτα, αλλά κινήθηκαν μόνο από αγνή αγάπη, έλαβαν τα πάντα! Πρώτες έμαθαν την Ανάσταση, πρώτες είδαν τον Κύριο, πρώτες άκουσαν το Χαίρετε πού ανοίγει στις καρδιές την χαρά της καινής ζωής. Ας βρούμε αυτή την ανυστερόβουλη στοργή και λατρεία πρός τον Χριστό. Να ζηλώσουμε να μας δοθούν τα χαρίσματα τα κρείττονα. Σήμερα όσοι πλησιάζουμε Χριστό και Εκκλησία, απλώς ζητάμε να καρπωθούμε κάτι. Και καλώς αν αυτό εστιάζεται σε κάποια διδασκαλία ή σε κάποιο χάρισμα. Τί γίνεται όμως όταν ζητάμε την δόξα των ανθρώπων και ακόμα ποταπότερα να μας λύσει τα προβλήματα επιβίωσης μας;