“Το “αλοίμονο” το είπε ο Χριστός μονάχα στους Φαρισαίους και στον Ιούδα, μονάχα στους υποκριτές. Κι αυτός ο Αντίχριστος θε νάναι υποκριτής, αφού θα υποκρίνεται τον Χριστό. Και στον αιώνα, ανάμεσα στους αμαρτωλούς που θα λυπίζουνε τον Χριστό και θα τον τυραγνάνε, εκείνοι που θάναι οι πιο καταχθόνιοι γενίτσαροι θε νάναι οι υποκριτές.

...Δεν θάναι μήτε οι άπιστοι μήτε οι οργισμένοι κι οι σκληροί, μήτε οι ειδωλολάτρες°αυτοί μπορούν να βρούν έλεος, γιατί δεν πειράξανε τον Θεό. Αλλά οι υποκριτές που παίρνουνε στο στόμα τους το όνομα του Θεού για να ξεγελούν τους αθώους, εκείνοι οι λύκοι που μπαίνουνε στη στάνη τυλιγμένοι με την προβιά και καμώνονται πως είναι πρόβατα για να φάνε τ’ αρνιά, αυτοί, είπε ο Χριστός, πως καλύτερα είναι να δέσουνε στο λαιμό τους μια μυλόπετρα και να πέσουνε στη θάλασσα, παρά να περιμένουνε σωτηρία. Τούτοι είναι οι άγγελοι οι νυχτεριδόφτεροι του διαβόλου και γι ‘αυτούς είναι ετοιμασμένο το πυρ το εξώτερο, για νάναι μαζί με το Σατανά τον πατέρα τους.

...Αυτοί που δεν έχουνε σπλάχνα μέσα τους, που τρώνε το δίκιο των άλλων και που θρέφονται από τα σκέλεθρα των άλλων, και που παχαίνουνε πίνοντας το αίμα τ’ ορφανού κ’ υποκρίνονται πως το προστατεύουνε βαστώντας στο χέρι τους το Ευαγγέλιο. Εκείνοι που θέλουνε να ρεζιλέψουνε τον Χριστό, ενώ μπορούσανε νάναι κακούργοι ίσιοι και καθαροί, για νάχουνε και λιγότερο κρίμα κατά τα λόγια του Χριστού.”

(“Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο εξηγημένον το κατά δύναμιν από τον Κόντογλου”, εκδ. “Αστήρ”: “Δέντρο αγλαόκαρπο”, Ι.Μ. Χατζηφώτη, εκδ. Αποστ. Διακονίας, σσ. 83-84)