[Δεδομένων των συνθηκών να διψάμε για Θεία Κοινωνία, αλλά να μην ξεχνάμε και τα παρακάτω. Τίποτα δεν άλλαξε γιατί τίποτα δεν αλλάζει τον Θεό. Μην νομίζετε ότι όταν ανοίξουν οι θύρες της Εκκλησίας θα περιμένουν οι άγγελοι να στέψουν κάποιους από εμάς οσιομάρτυρες. ].

ΤΟΝ 4ο αιώνα, στις ερήμους της Θηβαϊδος και της Νιτρίας, ζούσαν περίφημοι και πνευματοφόροι ασκητές. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο πρεσβύτερος Ευλόγιος. Αυτός, όταν λειτουργούσε, έπαιρνε τόση χάρη γνώσεως, ώστε καταλάβαινε την ψυχική κατάσταση κάθε μοναχού, πού πλησίαζε για να μεταλάβει, και ανάλογα τον συμβούλευε:

«Πώς τόλμησες να προσέλθεις στα Άγια Μυστήρια, έχοντας τη διάνοια μολυσμένη; Εσύ αυτή τη νύχτα είχες λογισμούς πορνείας».
«Εσύ πάλι», έλεγε σε κάποιον άλλο, «σκεφτόσουνα πώς δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον αμαρτωλό και στο δίκαιο, όταν προσέρχεται στη θεία χάρη».
«Κι εσύ», παρατηρούσε έναν τρίτο, «αμφέβαλλες αν θα σε αγιάσει η θεία Κοινωνία».

Απομακρυνθείτε λοιπόν από τα Άγια Μυστήρια και μετανοήστε ολόψυχα, για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες σας και να γίνετε άξιοι της Κοινωνίας τού Χριστού. «Αν δεν καθαρίσετε τις ψυχές σας, δεν μπορείτε να πλησιάσετε τη χάρη τού Θεού».

Ένας άλλος πρεσβύτερος, ο Πιαμμωνάς, που κατοικούσε κοντά στη Διολκόπολη, πολύ ταπεινός και ενάρετος, έβλεπε συνεχώς οπτασίες. Μία μέρα, ενώ πρόσφερε Την αναίμακτη θυσία, είδε έναν άγγελο να στέκεται στα δεξιά τού άγίου θυσιαστηρίου και να γράφει σε βιβλίο τα ονόματα των αδελφών πού πλησίαζαν για να μεταλάβουν. Είδε επίσης τον άγγελο να σβήνει τα ονόματα μερικών μοναχών που δεν είχαν έρθει στη σύναξη. Αυτοί μετά από δεκατρείς μέρες πέθαναν!

Τον Πιαμμώνα τον βασάνισαν πολύ οι δαίμονες και τον κατάντησαν τόσο αδύναμο, που δεν μπορούσε να σταθεί και να λειτουργήσει. Κάποτε όμως τον πλησίασε άγιος άγγελος, τον έπιασε απ’ Το χέρι, τον δυνάμωσε και τον οδήγησε πάλι υγιή μπροστά στο ιερό θυσιαστήριο.

Από το βιβλίο: Θαύματα και Αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία. ( Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Αττικής)