Από τα Ασκητικά του Αββά Δωροθέου

 

Κάποτε πού βρισκόμουν στο κοινόβιο, πήγα να επι­σκεφτώ ένα Γέροντα - υπήρχαν εκεί πολλοί μεγάλοι Γέρον­τες - και βρίσκω εκεί τον αδελφό πού τον υπηρετούσε να τρώει μαζί με το Γέροντα, και του λέω ιδιαίτερα: «Ξέρεις, αδελφέ μου, ότι αυτοί οι Γέροντες πού τους βλέπεις να τρώνε και να έχουν κάποια καλύτερη περιποίηση, μοιάζουν μ’ εκείνους τους ανθρώ­πους, πού ενώ απόκτησαν πουγγί, συνέχισαν να εργάζονται προσθέτοντας χρήματα στο πουγγί εκείνο, μέχρι πού το γέμι­σαν, και αφού το σφράγισαν εργάστηκαν και πάλι και συγκέν­τρωσαν άλλα χίλια νομίσματα, για να τα βρουν και να τα χρησι­μοποιήσουν σε καιρό ανάγκης και να φυλάξουν εκείνα πού έχουν στο πουγγί; Έτσι και αυτοί οι Γέροντες εργάστηκαν πολύ και συγκέντρωσαν θησαυρούς και αφού τους σφράγισαν, εργά­στηκαν και συγκέντρωσαν άλλα λίγα και τα έχουν τώρα στον καιρό της αρρώστιας και των γηρατειών τους και ξοδεύουν οπ’ αυτά, και τα υπόλοιπα τα έχουν αποταμιευμένα. Εμείς όμως, αφού ούτε αυτό το πουγγί δεν αποκτήσαμε ακόμα, από που ξοδεύουμε»; Γι’ αυτό, όπως είπα, οφείλουμε και αν ακόμα τρώμε μόνο για την ανάγκη του σώματος, να κατακρίνουμε τους εαυ­τούς μας, ότι είμαστε ανάξιοι για κάθε είδους περιποίηση, ακόμα και γι’ αυτήν την ικανοποίηση των αναγκών που επιτρέπει ο μοναχικός κανόνας και να μην τρώμε άφοβα και απρόσεκτα. Μόνον έτσι δεν θα κατακριθούμε. Και αυτά μεν σχετικά με την εγκράτεια στα φαγητά. Έχουμε όμως επίσης ανάγκη όχι μόνον να προσέχουμε τη διατροφή μας, άλλα και να απομακρυνόμαστε και από κάθε άλλη αμαρτία. 

Ώστε, όπως ακριβώς νηστεύουμε από τροφές, έτσι να νη­στεύει και ή γλώσσα μας και να είναι μακριά από την καταλαλιά, από το ψέμα, από την αργολογία, από την αποδοκιμασία του πλησίον, από την οργή και γενικά από κάθε αμαρτία πού γίνεται με τη γλώσσα. Παρόμοια να νηστεύουμε με τα μάτια μας, δηλα­δή να μην κοιτάζουμε μάταια πράγματα, να μην πέφτουμε στην «παρρησία» με τα μάτια, να μην κοιτάζουμε κάποιον με αναί­δεια. Παρόμοια και τα χέρια και τα πόδια να εμποδίζουμε από κάθε κακό πράγμα  . Και νηστεύοντας έτσι, όπως λέει ό Μ. Βασίλειος,, νηστεία δεκτή, απέχοντας από κάθε κακία, πού δια­πράττεται με όλες τις αισθήσεις, ας προσερχόμαστε κατά την αγία ημέρα της Αναστάσεως, όπως ήδη είπαμε, ανανεωμένοι, καθαροί και άξιοι να μεταλάβουμε τα άγια μυστήρια, αφού πρώ­τα βγούμε για να προϋπαντήσουμε τον Κύριο μας και να υποδε­χτούμε με βάγια και κλαδιά ελιάς, Αυτόν πού μπαίνει στην άγια Πόλη καθισμένος στο γαϊδουράκι. 

ολόκληρο διαβάστε το εδώ