ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Σάββατο, Φεβρουαρίου 27, 2010

Γνωρίζω έναν ιερέα εις τας Αθήνας....



Γνωρίζω έναν ιερέα εις τας Αθήνας

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Μεταξύ των υπαρχόντων ιερέων υπάρχουσιν ακόμη πολλοί ενάρετοι και αγαθοί, εις τας πόλεις και εις τα χωρία.

Είναι τύποι λαϊκοί, ωφέλιμοι, σεβάσμιοι. Ας μην εκφωνούσι λόγους. Ηξεύρουσιν αυτοί άλλον τρόπον πώς να διδάσκωσι το ποίμνιον.

Γνωρίζω ένα ιερέα εις τας Αθήνας. Είναι ο ταπεινότερος των ιερέων και ο απλοϊκώτερος των ανθρώπων. Διά πάσαν ιεροπραξίαν αν τού δώσης μίαν δραχμήν, ή πενήντα λεπτά, ή μίαν δεκάραν, τα παίρνει. Αν δεν τού δώσης τίποτε, δεν ζητεί. Διά τρεις δραχμάς εκτελεί παννύχιον Ακολουθίαν, Λειτουργίαν, Απόδειπνον, Εσπερινόν, Όρθρον, Ώρας, το όλον διαρκεί εννέα ώρας. Αν τού δώσης μόνο δύο δραχμάς, δεν παραπονείται. Κάθε ψυχοχάρτι, φέρον τα μνημονευτέα ονόματα των τεθνεώτων, αφού άπαξ τού το δώσης, το κρατεί διά πάντοτε. Επί δύο, τρία έτη εξακολουθεί να μνημονεύη τα ονόματα. Εις κάθε προσκομιδήν μνημονεύει δύο ή τρεις χιλιάδας ονόματα. Δεν βαρύνεται ποτέ. Η προσκομιδή παρ' αυτώ διαρκεί δύο ώρας. Η Λειτουργία αλλάς δύο. Εις την απόλυσιν της Λειτουργίας, όσα κομμάτια έχει εντός τού ιερού, από πρόσφορα ή αρτοκλασίαν, τα μοιράζει όλα εις όσους τύχουν. Δεν κρατεί σχεδόν τίποτε.

Μίαν φοράν έτυχε να χρωστή μικρόν χρηματικόν ποσόν, και ήθελε να το πλήρωση. Είχε δέκα ή δεκαπέντε δραχμάς. Όλα εις χαλκόν. Επί δύο ώρας εμετρούσεν, εμετρούσεν, εμετρούσεν και δεν ημπορούοε να τα εύρη πόσα ήσαν. Τέλος εις άλλος χριστιανός έλαβε τον κόπον και τού τα εμέτρησεν. Είναι ολίγον τι βραδύγλωσσος και περισσότερον αγράμματος. Εις τας ευχάς, τας περισσότερας λέξεις τας λέγει ορθάς, εις το Ευαγγέλιον, τας περισσότερας εσφαλμένας. Θα ειπείτε, διατί η αντίθεσις αύτη; Αλλά τας ευχάς τας ιδίας απαγγέλλει καθ' εκάστην, ενώ την δείνα περικοπήν τού Ευαγγελίου θα την αναγνώση άπαξ ή δις ή, το πολύ, τρις τού έτους, εξαιρέσει ωρισμένων περικοπών συχνά, άλλ' ατάκτως επανερχομένων, ως εις τούς Αγιασμούς, εις τας Παρακλήσεις. Τα λάθη όσα κάμνει εις την ανάγνωσιν, είναι πολλάκις κωμικά και όμως εξ όλων των ακροατών του, εξ όλου τού εκκλησιάσματος, κανείς μας δεν γελά. Διατί; Τον εσυνηθήσαμεν και μας αρέσει. Είναι αξιαγάπητος• Είναι απλοϊκός και ενάρετος. Είναι άξιος τού πρώτου Μακαρισμού τού Σωτήρος.

Τώρα υποθέσατε ότι αυτός ο ίδιος ιερεύς είχε εξέλθει από ιεροδιδασκαλείον, παλαιόν ή νέον,θα είχε διαφοράν επί το βέλτιον; Θα ήτο πασαλειμμένος με ολίγα ατελή, κακοχώνευτα και συγκεχυμένα γράμματα, με περισσοτέραν οίησιν και αξιώσεις; Θα ήτο δια τούτο καλύτερος;

(από το βιβλίο Ο παπα Νικόλας Πλανάς Εκδόσεις «ΑΣΤΗΡ» Αθήνα 1979. )

2 σχόλια:

Ι. Ν. Αγ.Βαρβάρας-Οσ. Σάββα είπε...

Εξαιρετικό βιβλίο από ένα ανεπανάληπτο άνθρωπο και συγγραφέα.
Ευχαριστούμε πάτερ για την συχνή αναφορά σας στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Τι να πώ δι'όσους τολμούν να αμφισβητούν την αγιότητα του Αγ.Νικολάου Πλανά ; Πλανώνται οικτρά.
Καλή συνέχεια στον αγώνα μας.

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Ευχαριστώ για το συχνό και όμορφο πέρασμα σας από τον χώρο μου.

Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, ε;
Πόση ανάπαυση στερούνται κάνοντας τέτοιες σκέψεις! Πόσο αδικούν τον εαυτό τους, μη εντρυφώντας στην καρδιακή γαλήνη πού γεύονται όσοι εγγίζουν και ομολογούν και χαίρονται για το μεγαλείο των σπουδαίων απλών, των αγίων φτωχούληδων του Θεού και ωφελούνται απ'το παράδειγμα τους,ξεκουράζονται,ανεφοδιάζονται, κάνουν την αυτοκριτική τους εποικοδομητικά!
Αυτό είναι... θέλουν μια εκκλησία κοσμικά σοφών και σύνθετων "αγίων", που να είναι ...ακριβώς στα μετρα των κοσμικών τους φίλων! Ντρέπονται για την αγιότητα των απλών, ντρέπονται γιατί φοβούνται να τους "αγγίξουν",παγιδευμένοι μέσα στην υπερηφάνεια τους! Και έτσι τους "καταδικάζουν" γιατί καταδικάζονται οι ίδιοι από το φως των απλών αγίων του Θεού! Όποια αλήθεια τους είναι φρικτή ...την ξεφορτώνονται! Ο Θεός να ελεεί και να φωτίζει...

Την ευχή του αγίου να έχουμε.