ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Σάββατο, Φεβρουαρίου 06, 2010

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ: Η καινή εντολή της αγάπης



Ματθαίου κεφ. κε' στίχοι 31-46
Αδελφοί,
Το ευαγγέλιο του Χριστού, η διαθήκη Του, είναι εντολή αγάπης. Είναι εντολή καινή,δηλ.νέα, όπως ο κόσμος είναι αρχαίος και παρωχημένος. Η χριστιανική εντολή της αγάπης, δεν είναι αόριστη φιλοσοφία ,ούτε μια όμορφη ανθρώπινη ιδέα. Η αγάπη δεν έχει οπαδούς, γι'αυτό και δεν έχει δούλους. Η αγάπη έχει μαθητές,φίλους,πολίτες της βασιλείας του Θεού.Η αγάπη έχει ελεύθερους εν Χριστώ ανθρώπους που ζουν εν αυτή. Ζουν εν τω συνδέσμω της αγάπης.Είναι η αγάπη καινή πραγματικότητα. Το να αγαπώ εν Χριστώ δεν σημαίνει έχω ένα moto, ένα τρόπο ζωής, ένα ευσεβιστικό καθήκον, κάτι που οφείλω στον αυστηρό Κριτή Θεό. Η αγάπη είναι η ίδια η εν Χριστώ ύπαρξη. Μαθητής του Χριστού είναι ο αγαπών και ο αγαπών είναι μαθητής του Χριστού. 
Η εντολή της αγάπης έχει κύριο εκφραστή της τον Χριστό, γιατί ο ίδιος ο Θεός κατά τον λόγο του θεολόγου Ιωάννη αγάπη εστί. Ο Ιησούς Χριστός έως τέλους αγάπησε τους μαθητές Του, στον έσχατο δηλαδή βαθμό. Για μας σαρκώθηκε, για μας κενώθηκε,για μας φτώχυνε,για μας θυσιάστηκε, για μας ανέβηκε στον ατιμωτικό σταυρό,για μας κατέβηκε στον άδη του θανάτου,για μας αναστήθηκε από τον τάφο,για μας ανελήφθη  στον Πατέρα, για μας άνοιξε την πόρτα του Παραδείσου. Και άφησε οδοδείκτη την αγάπη.Η παλαιά συμφωνία τουΘεού με τον Μωϋσή και τους Ιουδαίους σφραγιστηκε με αίμα και θυσία ζώων στο όρος Σινά. Η καινή διαθήκη όμως του Χριστού με την Εκκλησία,σφραγίστηκε με το ίδιο το Αίμα Του πάνω στον βωμό του Σταυρού. Γι'αυτό και η καινή εντολή, το "αγαπάτε αλλήλους" είναι συνδεμένη με την έννοια της θυσιας και του σταυρού,την έννοια της κένωσης και του αυτοθυσιαστικού πνεύματος, της ανάστασης , αλλά και της θείας ευχαριστίας, όπου όλοι εν τη αγάπη του Χριστού και ο Χριστός εν ημίν.
Την αγάπη αυτή δεν μπόρεσε να την αντέξει ο κόσμος, ούτε θα μπορέσει ποτέ. Γι'αυτό οι μάρτυρες, γι'αυτό οι διωγμοί και οι σταυροί και η χλεύη και οι διώξεις κατά των χριστιανών. Γιατί η αγάπη δεν είναι στα μέτρα του κόσμου, αλλά στα μέτρα του Θεού.
Το σημερινό ευαγγέλιο είναι ευαγγέλιο κρίσεως δηλαδή δοκιμάζεται η χριστιανική μας ταυτότητα, η χριστιανική μας ιδιότητα και φυσικά προκαταγγέλεται βάσει των επιλογών μας η εσχατολογική μας κατάταξη: μακράν του Θεού ή με τον Θεό. Κριτήριο είναι λοιπόν η αγάπη.
Χαρακτηριστικά μας λέει το τροπάριο της Λιτής: "Τὰς τοῦ Κυρίου γνόντες ἐντολὰς οὕτω πολιτευθῶμεν· πεινῶντας διαθρέψωμεν, διψῶντας ποτίσωμεν, γυμνοὺς περιβαλώμεθα ξένους, συνεισαγάγωμεν, ἀσθενοῦντας, καὶ τοὺς ἐν φυλακῇ, ἐπισκεψώμεθα, ἵνα εἴπῃ καὶ πρὸς ἡμᾶς, ὁ μέλλων κρῖναι πᾶσαν τὴν γῆν· Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε, τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν".   
Ίσως νομίζουμε πώς δείχνοντας τέτοια ευσπλαγχνία στον αδελφό μας κάναμε κάτι σπουδαίο. Και είναι πραγματικά σπουδαία η ζωντανή έκφραση αγάπης γιατί κατά τον ευαγγελιστή Ιωάννη πάλι: "έτσι θα γνωρίσουν οι άλλοι το ότι είστε μαθητές μου , εάν αγαπάτε ο ένας τον άλλο". Αλλά πάντα υπάρχει η παγίδα της αυτοδικαίωσης,του αυτοεπαίνου,του εφησυχασμού ότι πράξαμε το ορθό και ούτως είμαστε γνήσιοι,σπουδαίοι,αληθινοί μαθητές. Ίσως νομίζουμε πώς προσφέροντας από το περίσσευμα μας στον αδελφό και μάλιστα ενώπιον όλων, με διάθεση διδακτική,αγνή ή υστερόβουλη, γιατί πάντα έχει ο άνθρωπος την τάση να αυτοκολακεύεται και την ταπεινή ανάγκη να αυτοπροβάλεται, εκπληρώσαμε το καθήκον μας και ούτως μας χρεωστά ο Θεός την βασιλεία και την κατάταξη μετά των αγίων. Έτσι όμως χάνουμε τον μισθό της αγάπης και "αγαπάμε" λάθος. Δυστυχώς ζούμε πολλές φορές με την ανασφάλεια και την πλάνη. Έχουμε ανάγκη ο ένας την αναγνώριση του άλλου. Οι πράξεις μας είναι σαν μια φωνή αγωνίας που λέει : "προσέξτε με, είμαι αγαθός,προσφέρω αγάπη και ζητώ την καρδιά σας".Στην αγάπη όμως δεν υπάρχει υστεροβουλία και η αγάπη δεν ζητά ανταλλάγματα. Δεν αγαπάμε για να αγαπηθούμε.  Αγαπάμε γιατί πρώτον ο Θεός μας αγάπησε. Με την αγάπη γινόμαστε του Θεού μιμητές. Με ταπείνωση αυτός που αγαπά αληθινά νιώθει πώς έκαμε το αυτονόητο χρέος. Θεραπεύοντας τον αδελφό, θεραπεύουμε τον ίδιο τον Χριστό, γιατί κατά το πατερικό "είδες τον αδελφό σου; είδες τον Θεό σου".

Από την εμπειρία των γερόντων και των πατέρων μαθαίνουμε πώς "αγάπη είναι να σκύψεις και να φιλήσεις έναν λεπρό και να ευχηθείς να πάρεις την θέση του,ώστε να τον απαλλάξεις"."Αγάπη είναι να κόψεις την καρδιά σου σε μικρά κομματάκια και να την προσφέρεις στους άλλους"."Αγάπη  είναι να μπείς εσύ στον τάφο για να αναστηθεί ο νεκρός" και να "κυλιστείς στην λάσπη για να ανασύρεις αυτόν που έπεσε". Να μην φοβάσαι να απαρνιέσαι τον ίδιο τον εαυτό σου,το εγώ σου, την αξιοπρέπεια ή την ψευδοαξιοπρέπεια σου, την τιμή και την ίδια την ζωή σου,αυτά δηλαδή που υπολογίζουν συνήθως σαν σπουδαία οι άνθρωποι. Και όλα αυτά μόνο για να σώσεις μία ψυχή, μια εικόνα Θεού για την οποία "απέθανε ο Χριστός".

Στο στάδιο της νηστείας που θα μπούμε σε λίγο να μπούμε με θυσία και αγάπη. Η αγάπη είναι η αρετή που ουσιοποιεί, πού δίνει νόημα και σημασία στην νηστεία, στην προσευχή , στην μετάνοια. Χωρίς αγάπη να μην τολμήσει κανείς να μπει στο αγωνιστικό στάδιο της σαρακοστής γιατί θα χαθεί, όπως οι άπειροι ταξιδιώτες χάνονται στην έρημο. Αν θέλουμε να βιώσουμε ορθόδοξα,πνευματικά το Άχραντο Πάθος και την αγία Ανάσταση, τις δύο ύψιστες εκφρασεις αγάπης, να μάθουμε να αγαπάμε, να κάνουμε την ζωή μας μια ασκητική της αγάπης.Να μην χάσουμε την ουσία, αδελφοί, να μην χάσουμε το πολύτιμο θησαυρό της αγάπης, γιατί αλλιώς πάμε και εμείς χαμένοι.

Να έχουμε ένα κατά Χριστόν άγιο στάδιο εύχομαι με τις πρεσβείες, πάντων των αγίων .

ΑΜΗΝ



ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ

6 σχόλια:

πηνελοπη είπε...

Xaiρομαι που βαζετε τετοιες αναρτησεις ,που προβληματιζουν και που τελικα πατερ καταλαβα ,χωρις να ειμαι συγουρη πως το κεφαλαιο ''αγαπη του πλησιον ''ειναι μεγαλο....Ισως να καταλαβα λαθος δεν ξερω ,ψαχνομαι ακομη με αυτο το θεμα...Διοτι μαλλον η αγαπη του πλησιον σε θεματα τιμης και πιστεως πρεπει να εχει ορια ενω σε θεματα δοτικοτητας θα πρεπει να ειναι μεχρι εξαντλησεως των δυνατοτητων μας.Αν για παραδειγμα ο πατερας μου με πιεζει και μου λεγει ''αν με αγαπας θα ερθεις μαζι μου στη συναγωγη των ιαχοβαδων''φυσικα εκει πρεπει να μην τον ακουσω και ας τον αγαπω...αν καποιος που αγαπω με πιεσει να πορνευω φυσικα και θα εναντιωθω...αν ειμαι σε μια βαρκα και δεν ξερω μπανιο και καποιος πεσει στο νερο πως θα τον σωσω.Αν πρεπει να μεταφερω με την βαρκα καποιους και με παρακαλεσουν και καποιοι ακομη να τους παρω ενω γνωριζω πως η βαρκα δεν χωραει αλλους αλλα απο την αγαπη μου τους παρω θα πνιγουν ολοι και θα κριθω για φονο ολων αυτων των ανθρωπων.Στην γειτονια μου εχουμε καποιον που πηρε κρυφα 20000 ευρω απο την τραπεζα δανειο για να βοηθησει τον αδελφο του επειδη ειχε πνιγει στις καρτες και το εκανε κρυφα απο την γυναικα του.Η υπερμετρη αγαπη του τον εκανε να πραξει ετσι και τωρα που δεν μπορει και αυτος να τα εξοφλησει και το εμαθε η γυναικα του τον χωριζει...ο πατερ παισιος ελεγε ''αν μπορουσα να βγαλω την καρδια μου θα την εδεινα...''και κατα την ατελη μου γνωμη σχημα λογου ηταν αυτο διοτι ηθελε τοσο πολυ να δειξει την αγαπη του στον συνανθρωπο.απο την αλλη εαν εχεις δυο ματια ειναι παρα πολυ δυσκολο να βγαλεις να δωσεις εστω και το ενα σε εναν συνανθρωπο σου διοτι αν μεινει κανεις με ενα ματι και παθει κατι και αυτο θα πρεπει να εχεις την πνευματικη καλλιεργεια να πεις δεν πειραζει που εδωσα το αλλο μου ματι...ενω αν δεν εχεις αυτη την καλλιεργεια που λιγοι την εχουν ,οι περισσοτεροι θα πουν ''τι το ηθελα και εδωσα το αλλο μου ματι ''και φυσικα εφοσων γογγισεις χανεις το στεφανι της αγαπης αλλα και το ματι σου.Ο κυριος ομως σημερα στην λειτουργια ,ερχεται και μας λεγει : Διοτι επεινασα καιμου δωσατε να φαγω,εδιψασα και μου δωσατε να πιω,ξενος ημουν και με επηρατε στο σπιτι σας,γυμνος ημουν και με ενεδυσατε,αρρωστησα και με επισκεφτηκατε,στη φυλακη ημουν και ηρθατε να με δειτε...δεν ειπε δεν ειχα ματια και μου δωσατε τα δικα σας,δεν ειχα χερια και μου βαλατε νεα καινουρια απο τα δικα σας....γιατι; ΓΙΑΤΙ ΗΞΕΡΕ ΠΩς Η ΑΓΑΠΗ Η ΔΙΚΗ ΜΑς ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΥΛΑ ΑΓΑΠΗς ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ....Διοτι εκεινος μπορει με μια του νευση να σου βαλει και ματια και ποδια και οτιδηποτε.Και ολα με οδηγουν στο συμπερασμα χωρις να ειμαι συγουρη πως η ασκηση της αγαπης του πλησιον δεν πρεπει να ειναι υπερμετρη διοτι καθε τι που ειναι υπερμετρο ειναι χωρις σκεψη χωρις διακριση και οδηγει σε πολυ οδυνηρα αποτελεσματα.ειδομεν εν καιρω!!!

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Aγάπα και κάνε ό,τι θέλεις-Ιερός Αυγουστίνος

Όποιος αγαπά αληθινά του δίνει και ο Κύριος διάκριση εν καιρώ. Μην ψιλολογούμε γιατί χάνουμε την ζέση...

ΠΗΝΕΛΟΠΗ είπε...

Καλυφτηκα ευχαριστω!!!

Ανώνυμος είπε...

Πραγματι δύσκολο όντως να προσφέρεις ελεημοσύνη εαν δεν ζητήσεις πρώτα την ευλογία του Χριστού,τη θεία χάρη για να πράξεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Εγώ προσωπικά βασανίζομαι από το λογισμό ότι κάποιος που βοηθώ,δεν αξιοποιει τα χρήματα με σωστό τρόπο για τα παιδάκια του αλλά προς πόσιν αλκοολούχων...Κύριος είδε...

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

δείξε την αγάπη σου με δύο τρόπους:Α)ξεκολλα τον από το αλκοολίκι ή τουλάχιστον προσπάθησε
β) δώσε τα λέφτά στα παιδιά του

Αν και εδώ πού τα λέμε, δεν μ'αρέσει να κάνω υποδείξεις... για τον πρόσθετο λόγο πως είμαι μπροστα σε μια οθόνη αντί σε κάποιον δρόμο εκεί έξω...

ευθύμιος είπε...

Τον παρέπεμψα στον ιερέα της ενορίας για να του δίνει φαγητό όσο ειμαι μακριά αλλά για το ποτο δεν μπορω να κάνω κάτι γιατί έχει καρκίνο και το έχει δυστηχώς για παρηγοριά,,,δύσκολες καταστάσεις πάτερ μου...έχασε και τη σύζυγο από καρκίνο και καταλαβαίνεις...και είμαι και λίγο μακριά του εγώ τώρα...

εύχεσθε ευχαριστώ...