Ο άγιος άσωτος

Μοναχού Μωϋσέως αγιορείτου

O άγιος άσωτος μοιάζει με τον όσιο τελώνη

της περασμένης παραβολής αγαπητοί αδελφοί.

Μετανοημένοι, ταπεινοί, ήσυχοι, φρόνιμοι,
ένδακρεις, αθόρυβοι, αληθινοί και οι δύο.

Τούς αγαπάμε γιατί τους μοιάζουμε.

Ο πρεσβύτερος υιός είχε κάποια καλά πάνω του.

Δέν είχε όμως αγάπη.

Η βασική αυτή έλλειψη τούκλεβε και το κέρδος των καλών του.

Άνθρωπος του Θεού δίχως αγάπη δεν υπάρχει.

Πίστη και καθαρός βίος δεν αρκούν δίχως την αγάπη.

Η έλλειψη αγάπης έκανε τον μεγαλύτερο αδελφό
να μη χαίρεται που βρέθηκε ένας χαμένος
και αναστήθηκε ένας νεκρός και μάλιστα ο αδελφός του...

Συμβαίνει μερικές φορές αδελφοί μου, να ζούμε χρόνια μέσα στην Εκκλησία και να μην έχουμε πάρει χαμπάρι για το τί ακριβώς συμβαίνει.

Να μένουμε σε εξωτερικά σχήματα και τύπους κι ούτε καν να υποψιαζόμαστε το βάθος, την ουσία.

Μπορεί κι εμείς να μην ακόμη έχουμε νοιώσει βάθειά στην καρδιά μας ποιανού πατέρα παιδιά είμαστε και να μένουμε επιφυλακτικοί, μεμψίμοιροι, σχολαστικοί, απρόσεκτοι κι εντελώς τυπικοί.

Θα ήταν πολύ τολμηρό να ρωτήσω: εμείς με ποιό γιό είμαστε;

Με τόν νεώτερο η με τον πρεσβύτερο;

Άς ελεγξουμε μόνοι μας, ευθαρσώς και αυστηρώς τον ευατό μας.

Μη βιαστούμε να απαντήσουμε.

Μη νομίσουμε πώς είναι εύκολη η απάντηση.

Άλλοτε πάμε απο τη μιά πλευρά και άλλοτε από την άλλη....

Τελικά σήμερα ένας άσωτος μετανοεί και γίνεται άγιος και γίνεται πανηγύρι στον ουρανό και τη γή και χαρά σε όλη την Εκκλησία.

Ένας πάλι δίκαιος υποκρίνεται αγιότητα, μολύνεται απο την ψευτοαγιότητα, πιστεύει ότι κάτι είναι και έχει απαιτήσεις για αναγνώριση και σεβασμό και είναι αυτός άσωτος, ο αμετανόητος, που δεν μετέχει στη χαρά των άλλων
και πάσχει τρομερά στη μοναξιά της εγωπάθειά του.

Ο Πατέρας, ο γεννήτορας μας, ο πλάστης και Θεός μας, μας πονά και συμπονά, μας αγαπά και μας υπεραγαπά, μας φρονηματίζει και σώζει.

Τούς άσωτους κάνει αγίους, τους υποκριτές υπομένει και τους βοηθά παρακλητικά να διορθωθούν, δίχως να τους εξαναγκάζει ποτέ,
για να μετανοήσουν και σωθούν.

Μη εύκολα καταδικάζετε τους ασώτους.

Μη εύκολα αναγνωρίζετε κάποιους αγίους,
οι ψευτοάγιοι εξαπατούν και καταρρέουν.

Έχουμε ιδιαίτερα μεγάλη ανάγκη απο μετάνοια.

Μετάνοια ειλικρινή για να έχουμε αγιότητα αληθινή.

Η πατρική αγκαλιά είναι ανοικτή και αναμένει πάντα όλους τους μετανοημένους να τους καταφιλήσει, να τους ενδύσει χιτώνα φωτεινό, να τους υποδύσει υποδήματα ισχυρής ειρήνης, να τους φορέσει το πολύτιμο δακτυλίδι, να τους στείλει στον κόσμο
ν΄αναγγείλουν τα μεγαλεία της αγάπης Του.

Ο όσιος Τελώνης και ο άγιος Άσωτος αυτό κάνουν.

Μιλούν με έργα για πραγματική μετάνοια, για ζωηφόρα αγιότητα.

Άς τους ακολουθήσουμε, άς τους μιμηθούμε,

για να ζήσουμε τον παράδεισο απο τώρα...

Από το ΕΥΔΡΟΜΟΥΝΤΩΝ ΑΛΕΙΠΤΗΣ